Ægir - 01.07.1913, Síða 5

ÆGIR
73
leggja kastlóðir, hvað pá heldur að eiga legu-
lóðir í sjó, pví að íyrir kom að ræningjar pessir
tóku af peim meira og minna, svo að menn
komu slippir og lóðalausir í land; voru menn
pvi komnir á fremsta lilunn með að hætta ver-
tið á miðjum tíma. —-----------Ekki sást samt
varðskipið koma, svo ræningjar pessir máttu í
besta næði og makindum halda áfram að hriísa
björgina frá munninum á fátækum fjölskyldu-
mönnum.
Eins og allir vita, eru skilyrðin til pess að
geta lifað hér eingöngu af landinu pau, að flest-
um mun virðast pað lítt mögulegt.
Hér er hrjóstugt land, og pví litlir og viðast
hvar slæmir hagar, snöggar pýíðar og litlar út-
slægjur og lítil, pýíð og, sem verst er grýtt tún«.
Allir geta séð, að til pess að framfleyta lífinu
verðum við pvi aðallega að reiða okkur á
sjávaraflann; bregðist hann algerlega má búast
við hallæriw.
Fiskifélagsdeildin á Bíldudal tekur í
sama streng í bréíi til stjórnar Fiskifélags-
ins, prentað i 5. tbl. Ægis þ. á. þar segir
svo:
»Hér á Vestfjörðum er alt of margra ára
staðreynd íengin fyrir pvi, hversu trollaraveið-
in í landhelgi hefir spilt fiskiveiðutn fyrir opn-
um bátum (og pilskipum líka), er til fiskjar
leita i fjörðunutn og úli fyrir peim. íbúum
ijarðanna yfirleitt, frá Hornbjargi að Snæfells-
jökli, mun með hverju árinu er framhjá líður,
verða æ meira og meira áhyggjuefni, að horfa
á yfirgang og eyðileggingu pá, er stafar af troll-
araveíðum innan landhelgi, og geta par ekkert
við ráðið, Pað er tilfinnanlega pungur efna og
skapsmunaskattur, ekki einasta íyrir pá, er úti
í fiskverum eru, heldur alla, að vita nægan
fisk vera kominn að fjörðunum og inn í pá,
en pá skuli alt í einu koma 10—20 trollarar,
sem skafa pvert og endilangt í fjarðarmynnun-
um og inni i peim, stundum svo vikum skiftir
í einu. Afleiðingin af pessu er svo sú, að varla
verður fiskvart, svo og svo lengi á eftir, og
dæmi eru pess, að heilar vertiðir hafa alger-
lega brugðist fyrir yfirgang trollara, siðast til
minnis haustvertíð siðasta.
-----Pess vegna, pegar afturförin er að verða
svo hraðfara. með pessar notsælu fiskiveiðar,
er að mjög margra áliti og reynslu stafar af
trollaraveiði í landhelgi, pá er ekki nema eðli-
legt og sjálfsagt að landsmenn hrópi hástöfum:
Lengur má ekki við svo búið standu með strand-
gœsluna við strendur íslands«.
í skýrslu Fiskifélagsins sem er nýúlkom-
ið, er skýrsla um landhelgisgæslu með
mólorbát i Garðsjó vorið 1913. Er þar
minst á skemdir bolnvörpunga á veiðar-
færum í Gerðahreppi í landhelgi frá þvi
árið 1904. Þar segir svo:
»Árið 1904 lóku botnv. eða skemdu 98 net
1905 — — — — 67
1906 — — — — 83
1907 — — — — 121
1908 — — — — 96
1909 — — — — 189
1910 - — — — 194
1911 — — — — 83
1912 — — — — 146
Auk pessara neta, sem ekki er hægt að virða
minna en 22 kr. hvert, tapast að sjálísögðu all-
ur afli með netunum, ennfremur bætist við
timatöf við að búa sig út að nýju. Hér er pví
ekki um neitt smáræðistjón að ræða. Af ofan-
greindu sést, að úr Gerðahreppi hafa tapasl
veiðarfæri aí völdum botnvörpunga að meðal-
tali fyrir rúmar 3000 kr. á ári hverju. Auk pess
hafa nærliggjandi hreppar, svo sem.Keflavíkur-
hreppur og Vatnsleysustrandarhreppur tnist
afarmikið af veiðarfærum pótt tölur vanti yíir
pað.
Af þessu má sjá að botnvörpungar vaða
hér uppi eins og nokkurskonar sjóræn-
ingjar, gengdarlaust og svo að segja frjálst.
Það eru svo lítil líkindi til þess, að þeir
verði teknir af varðskipinu, að þeim íinst
ekki borga sig að taka þann möguleika
með í reikninginn, ef þeir annars sjá minstu
hagnaðarvon í því, að fara inn yfir land-
helgislínuna. — Hið tilætlaða gagn al strand-
gæslunni verður því sama sem ekki neitl,
því að tilætlun vor er alls ekki sú að óska
eftir því, að botnvörpungar brjóti lögin, lil
þess að hægt sé að selda þá við og við,
heldur hitt, að gæslan haldi þeim í burtu
frá landhelginni.
Þessar kvartanir, sem hér eru tilfærðar
eru héðan frá Suður- og Veslurlandinu,