Ægir - 01.10.1916, Blaðsíða 10

130
ÆGIR
1. Síldarvarpan veiðir miklu meira af
smásild, en almenn botnvarpa fyrir
þorsk, ýsu o. s. frv.
2. Síldarvarpan tekur miklu meira af
smáfiski og ungviði en almenn botn-
varpa.
3. Hún tekur meiri smákola en hin, en
virðist þó ekki eins skaðleg fyrir kola
og hun er fyrir smáíiskinn.
Þar sem um mikla síldveiði er að
ræða, kemur varla önnur fiskitegund f
vörpuna en síld.
Hún er skaðlegust, þegar verið er að
leita að síld með henni og litil aflavon.
Að öllu samanlögðu, er botnvarpa til
sildveiða skaðleg og búmannsvit verður
að sýna þegar nota á auðæfi hafsins.
Ritgerð um þetta efni er i Norsk Fiske-
ritidende August 1916. Hún er yfirgrips-
mikil og greinileg þar, en hjer er aðeins
hið helsta tekið fram.
Enskt herskip
bjargar norsku fluttningsskipi í
sjávarháska.
Eftlr viðtali við skipstj. á „John".
15. Sept. fór norska skipið »John«,
eign Chr. Bjellands & Co., Stavanger,
skipstjóri Christensen, frá Akureyri með
ca. 1500 tn. af sild, nokkuð af salti og
dálítið af tómum tunnum, og ætlaði með
farm þenna um Lerwick til Stavanger.
Gufuskipið »Sele« eign sama fjelags, átti
að draga »John«, sem er þrímastrað segl-
skip, alla leið.
16. s. m., út af Langanesi, kom enskt
herskip að til að athuga skipin og var
haldið hægt áfram á meðan. Tafðist
nokkuð á við þetta. Ætluðu Englend-
ingar að setja menn um borð i »Sele«
til þess að stjórna ferðinni til Englands.
Á sunnudagsmorguninn (17.) skall á ofsa-
veður það, er viða geysaði, var þá haldið
upp undir Langanes, en í þeim svifum
slitnaði »John« frá dráttarskipinu, sem
þvi næst hjelt á brott.
Englendingar x-eyndu þegar að koma
festum til »John« með þvi að setja út
ljósböjur, en það gekk illa. Hraktist nix
»John« austur með landinu, og um kl.
10 á sunnudagskvöld, er veðiið var sem
æstast, tók hann að leka, og bjuggust
skipverjar við að hann mundi farast.
Álla nóttina voru þrjú ensk herskip á
sveimi í kringum »John« og gerði eitt
þeirra itrekaðar tilraunir til að koma við
hann tengslum. Tókst Englendingum að
koma köðlum yíir á »John« með ílug-
eldum, en kaðlarnir slitnuðu jafnhai'ðan,
þannig fór 6 sinnum. Er austur að
»Bjarnarey« kom leit út fyi’ir að »John«
mundi rekast þar á sker, en þá hleyfti
enska herskipið fast að honum og reyndi
að koma köðlum á skipið, en i þeim
svifum rákust skipin saman og brotnaði
»John« talsvert.
F'óru nú skipverjar á »John« að búast
við dauða sinum, en þá gripu Englend-
ingar til þess ofdirfskuúrræðis, þó stói’sjór
og stormur væri, að setja út björgunar-
bát all-mikinn, komst hann að »John«,
svo nærri, að skipverjar gátu stokkið yfir
í bátinn, en Englendingar tóku á móti
þeim, siðan var haldið að herskipinu og
settir kaðlar á bátinn og hann halaður
upp á þilfar i einni svipan, með öllum
mönnunum i.
Er um boi'ð i herskipið kom fengu
skipbrotsmenn hinar bestu viðtökur, voru
hrestir á Whisky, síðan boðið í hlýtt
herbergi, fengin þurr og hrein klæði,
gefin góð máltíð, síðan heit rommblanda
og fengu þvi næst góð rúm til að hvíl-
ast í.
Skömmu síðar tókt Englendingum að