Ægir - 01.09.1920, Blaðsíða 5

ÆGIR
93
vildu hugsa lítið eitt um það, hvilíkt
strik Goðafossstrandið gjörði i allar
framkvæmdir fjelagsins og vissu um
örðugleika þá, sem af þeirri ógæfustund
stafaði, mundi ef til vill dæmt vægara.
Mjer hafa verið sendar hnútur um
Eimskipaferðirnar og stjórnina, til birt-
ingar i Ægi og helst beðinn um að
smyrja einhverju upp í viðbót, sem
krassaði. Rótt mjer ávalt þyki gaman og
gott að fá ritgerðir í Ægi, þá á vanþakk-
læti svo illa við þegar ýmislegt er athug-
að. Hvernig var Yestuútgerðin, sællar
minningar, likaði mönnum hún að lok-
um? Hún átti þó sannarlega að sýna
landsmönnum hvernig gera ætti út gufu-
skip, við hæfi allra. Hún var hringl og
fálm út í loftið. Mönnum líkaði hún
ekki. Svo eftir mörg ár kemur Eimskipa-
fjelagið, stjórnað af manni, sem vill
okkur alt gott, leggur fram allan sinn
skilning og þekkingu til þess, að fyrir-
tækið blessist og hefur sýnt, að hann er
maðurinn, sem kann verk það, er hann
hefur tekist á hendur og hefur fyrir
landsmanna hönd forðast það hringl,
sem áður var fordæmt er Vesta var í
gangi. (Mig minnir hún svældi 24 tonn-
um af kolum í sólarhring meðal annars).
Jeg var eitt sinn á »transporti«. Til að
greiða fyrir mönnum áttum við að sigla
margar ferðir inn á stóran fjörð og af-
henda vörur á tilgreindum 2 stöðum.
Fyrstu ferðina gekk allt prýðilega. í
annari ferðinni fengum við þau skilaboð,
að eí við ekki kæmum heim að vör
manns eins, þá tæki hann ekki vörur
sinar; við á stað til hans og losuðum —
þriðju ferðina var ekki að tala um að
taka vörurnar úr skipinu, nema að við
kæmum, helst lieim á hlað til allra með
þær. Þá byrjaði tímatöfin og úr hag-
feldum flutningi varð endalaus villeysa.
Einu sinni var jeg staddur niður á
plani þegar Gullfoss var að leggja á
stað til útlanda með 80—100 farþega
eða þar um, þá segir maður við mig:
»Mikið má Gullfoss græða á þessum
farþegaílutningi; svo fórum við að reikna
út og varð niðui’staða okkar su, að á
3—4 dögurn væri alt fargjaldið farið upp
urn reykháfinn og út um öskutrektina
og hinn ímyndaði gróði á lárþegaflutn-
ingum dalaði talsvert við þetta.
Aður en farið er að níða stjórn og
rekstur fjelagsins niður fj'rir það, að hún
getur ekki nolað míllilandaskip sín til
hentugra strandferða, verða menn að
kynna sjer ýmislegt, sem að siglingunum
lýtur, muna það, að það hefur ekki
mörgum fleytum á að skipa til þess að
mæta þörfum og ekki gleyrna 15. apríl
1915, þegar óskin var, að íleiri skip
kæmu eftir Gullfoss, því mjer sýnilega er
af öllu megni unnið að þvi, að lands-
menn fái þessa ósk sína uppfylta, — auk
þess að úr hugmyndinni skólaskip
er leyst, þvi Eimskipafjelagsskipin munu
reynast okkar framtíðar skólasldp, njótum
við þess framkvæmdarstjóra sem nú er.
Astæðan, að jeg skýri frá áliti minu
um Eimskipafjelagið er sú, að menn
skuli ekki tefja sig á að senda mjer
pistla til birtingar i Ægi um slæma stjói'n
á siglingum skipa íjelagsins, þvi hana
hefi jeg enn ekki orðið var við eða skilið.
Yrði jeg því að grenslast eftir hvort
hnúturnar væru rjettmætar, sem jeg leyfði
mjer að birta i timariti Fiskifjelagsins,
áður jeg kæmi þeim á prent, en jeg bið
velvildar á því, að til þess er jeg enginn
maður og enn þá fæ jeg ekki skilið ann-
að en, að vei’ið sje að framkvæma vilja
þjóðarinnar að eignast íleiii skip, það
verður aðeins með góðu búskapai'lagi
og slærnt getur enginn kallað það, þegar
Lagarfoss kemur fram i dýrtíðinni sem
nýtt skip og átti sjálfur aurana til að