Ægir - 01.06.1932, Blaðsíða 15

ÆGIR
149
en það þarf meira til en gert hefur ver-
ið til þess að hæna menn til dvalar hér,
sem að mörgu leyti mun örðugleikum
bundið.
Californíumenn geta gefið greinilega
skýrslu um hvað yfir milljón ferðamanna
hafa eytt í landinu meðan þeir stóðu
við, ætti það þá ekki að vera miklum
vanda bundið að semja skýrslu yfir það
fé, sem útlendir ferðamenn flytja hingað
til lands, að mestu á einn stað, á ein-
um mánuði ársins. Sú skýrsla gæti sýnt
það helzta, sem þeir kaupa og yfirleitt
gefið upplýsingar um, hvort nokkuð
gagn sé að heimsóknum útlendinga eða
hvort hér sé um tekjulind að ræða, þvi
sé svo, þá verður í það minnsta að halda
henni við og helzt kappkosta að auka
hana.
Hér á landi er ekki siður að prútta
um verð, þegar kaup fara fram, eins og
sumstaðar er gert, t. d. bauð götusali í
hondon mér ásamt fleirum, einu sinni
úr til kaups með þeim formála, að það
væri samskonar gullúr, sem prinsinn af
Wales gengi með. Gangverð þeirra væri
300 sterlingspund, en aj sérstökum ástœð-
llm vildi hann selja það fyrir 250 pund.
Aður en við skildum við kaupmann
þonnan, var úrið komið niður í 5 shill-
ings, en enginn keypti þó.
^etta þekkist ekki hér, og ferðamenn
verða þess fljótt áskynja, að hér er um
íast verð að ræða á þeim stöðum, sem
Þeir ætla að gera kaup, en þegar á skip
kemur og menn fara að rabba saman,
yiir borðum eða í reyksölum, um kaup
ú hlutum, eða hvað bílferð að Grýlu
hostar, þá minnist einn á gæruskinn,
sem kostaði 40—50 krónur og annar
sækir samskonar skinn, sem að eins
kostaði 8 krónur, einn hópur greiðir 40
h‘ónur fyrir 7 manna bíl en annar 60
krónur. Munurinn er þar ekki mikill, en
þeir sem víða fara, eru næmir fyrir ýmsu
og kunna að ferðast og þegar umræðu-
efni á skipunum er það, hverju menn
hafi mætt á viðkomustöðum, þá er aug-
lýsingastaður enginn betri en skipin, þar
sem margir menn tala saman um, hvað
fylgist með tímanum, hvað sé á eftir
honum og hvað nái engri átt í landi þvt,
sem heimsólt er.
í fiskiriti virðist grein um þetta efni
ekki eiga heima, en á krepputimum ber
þó að ihuga allt, sem dregið gæti fé til
landsins, en fyrst verður að ihuga hvaða
gagn við höfum haft af komum útlend-
inga til þessa og athuga vel hvort ekki
sé auðið að auka það, sem þegar er, sé
um gróða af þeim að ræða. Landið er
fagurt og frítt og getur að því leytihænt
ferðafólk hingað, en það eitt er ekki nóg.
Viðtökur verða að vera svo, að gestirnir
tali vel um þær, auglýsi þær i viðræð-
um á heimferðinni, segi vinum sínum er
heim kemur, að hér hafi þeim líkað líf-
ið og bendi öðrum á að leita hingað til
hressingar. Við gætum engu síður en
önnur ferðamannalönd lært að taka á
móti gestum, er hingað koma sér til
hressingar á sumrin, en það þarf meira
til en bílferðir að Grýlu, söngflokk út á
skipin rölt um bæinn og dollarareiðlúr á
húðarbykkju kringum Austurvöll. Raunar
er þetta nóg, hugsi menn ekki til að hafa
gagn af ferðafólki hér, en sé verið að
auglýsa i bókum og ritum, hve gott sé
hingað að koma og sé ætlast til að aug-
lýsingar þær leiði gott af sér og auki
viðskifti, þá er þetta ekki nóg.
Geta ferðamannaskrifstofur og bank-
arnir ekki upplýst hve miklu er skift af
erlendri mynt, við komu hvers skips.
3. júní 1932.
Svbj. Egilson.