Ægir - 01.01.1935, Blaðsíða 14

8
Æ G I R
árabátar; margir af bátum þessum, eink-
um þeir smærri, stunduðu ekki stöðugt
veiðar, heldur böguðu sér eftir atla og
öðrum ástæðum, eins og gerist þar sem
um íblaupavinnu er að ræða. Það er því
ekki hægt að leggja bátatölu þessa til
samanlmrðar við verstöðvar, þar sem
aðalatvinna manna liggur í fiskveiðum.
Aíli var likur og árið á undan 394 smál.
(362).
V estfirðingaíjópðung'ur.
Eins og vant er, byrjaði vertíð við ísa-
fjörð, strax upp úr áramótum, en i jan-
úarmán. var veðrátta frekar slirð og því
lítið róið, og það lítið sem aílaðist, var
mestallt selt i togara, nýtt til útflutnings.
1 byrjun febrúar fór afli að glæðast og'
frá miðjum febrúar til páska mátti heita
ágætisafli, afkoma manna befði því orð-
ið þar allgóð, hefði vorvertíðin ekki
hrapalega brugðist, en lnin var viðast
bvar á vestari fjörðum mjög rýr, aftur
á móti var vorvertíðin allgóð á Aðalvík
og Hornströndum.
Nokkrir bátar stunduðu færaveiðar frá
Isafirði yfir sumarið, með allgóðum á-
rangri, eru þessar veiðar nú allstaðarað
leggjast niður, nema lítilsháttar frá Breiða-
firði og Vestfjörðum. Þegar kom að síld-
veiðitíma, fóru allir stærri bátarnir á
síldveiði eins og vant er, nnm afkoma
þeirra bafa orðið allgóð við þá veiði,
því ílestir þeirra öiluðu vel.
Seinni hluta ársins, einkum í desem-
bermánuði, var allgóður atli við ísafjarð-
ardjúp, en annars var mest af haustaíl-
anum, þar eins og annarsstaðar, selt
nýtt í togara lil útflutnings. Atli togara
á isfiskveiðum yíir haustið var allstaðar
við landið mjög rýr, aftur á móli var
víða allgóður afli á lóðabátum, ogsneru
því lleiri togarar, en verið befir, sér að
því, að kaupa bátafisk. Var þetta mikil
bjálp fyrir marga smábátana, því bæði
er haustaflinn of ýsuborinn og því verð-
lítill til söltunar, auk þess var það verð,
sem borgað var fyrir fiskinn nýjan, tölu-
vert hærra, en fengist hel'ði til söltunar,
fiskurinn auk þess greiddur samtímis.
Norðlendinga f jórðungur.
Eins og vant er, voru róðrar lítið
stundaðir af Norðurlandi fyrstu mánuði
ársins, enda voru veður óstillt og um-
hleypingasöm, enda talið lilið um fisk.
þó á sjó gæti.
Síldar varð þó vart inni í Eýjafirði
allan veturinn, og því oftast til ný beita,
befðu róðrar verið stundaðir.
AIli var þó um tíma allgóður á Húsa-
vík, i aprífmánuði.
Sama var að segja með vorvertiðina
norðanlands, að bún var rnjög rýr, eins
og h eildaraíli fjórðungsins ber með sér,
þar sem ársallinn er ekki nema helm-
ingnr af afla ársins á undan.
Annars var eins og náttúruöflin hefðu
samvinnu um, að gera Norðlendingum
tjón á þessu ári, einkum þó hinum blóm-
legu héruðum kringum Eyjafjörð, þvi
ofan á hinn rýra afla, bættist stórtjón á
bryggjum og búsum í jarðskjálftunum,
sem byrjuðu 2. júní og héldust fram eft-
ir öllu sumri. Mest tjón varð af jarð-
skjálftunum í Svarfaðardal og Hrísey,
einnig nokkuð á öðrum stöðum.
Að vísu var með alm. samskotum og
frá rikinu, leitast við að bæta mönnum
nokkuð það tjón, sem þessar náttúru-
hamfarir bökuðu þeim, en ýmislegt
annað tjón var ekki liægt að bæta, eins
og tafir manna frá fiskróðrum, sem þá
auðvitað lögðust niður á þessum stöð-
um, því bver ogeinn baí'ði nóg með að
hlynna að og liugsa um fólk sitt, hús-
næðislaust í tjöfdum eða bráðabirgða-
skúrum.