Ægir - 01.10.1936, Blaðsíða 10

23G
JE G I R
annað ekki. 'J'il þess að atvinnulífið þarna
geti l)lómgast, þarl' að veita einstakling-
nnum skilyrði til að notfæra sér þann
fisldnn, sem dýrmætastur er, þ. e. kol-
ann. Er ekki þar með sagt, né ætlast til,
að allir bátaeigendur fái dragnætur, en
þeir sem skilyrði hafa til og hæfdega
stærð háta. Gamlir og glöggir Arnfirð-
ingar þykjast nú sjá, ýms merki þess,
að fiskur taki að ganga í Arnarfjörð að
nýju, en þar hefur mátt heita aflalaust
mörg undanfarin ár. Mætti þá svo fara,
að nýtt framfaratímabil hefjist í Arnar-
firði.
A Þingeyri eru línugufuhátarnir þrír,
enn sem komið er, svo og 1—2 smá-
færaskip. Einnig gengu úr Haukadal 2
hátar í vetur, og í sumar voru þeir á
reknetum, en öfluðu illa. Aftur varð mik-
il atvinnuhót að frysting hvalkjöts á Þing-
eyri í haust, frá hvalveiðastöðinni íTálkna-
firði.
Elateyringar hafa mjög lílið sinnt íisk-
veiðum þetta árið. Ekki er þó svo að
skilja, að síldarverksmiðjan þar sé ein-
hlýt handa kauptúnshúum. .Sögðu mér
skilríkir menn, að afvinnan við hana
væri rýrari en í meðalári á vélbátunum.
En það er segin saga, að jafnskjótt og
slík atvinnufyrirtæki eru sett á laggifn-
ar, hverfa allir þar að, og svo er það á
Flateyri, að ókleyft er talið, að fá menn
í skiprúm, meðan von er um vinnu i
verksmiðju nni.
Vélháturinn Svalan frá ísafii'ði, var
leigð til síldveiða þaðan í sumar. Fórst
skipstjóri bátsins og leigjandi, Finnur
Guðmundsson, í sumar, við bryggju á
Siglufirði. Var hann einn af duglegustu
formönnum, og er að honum hinn mesti
mannskaði.
Súgflrðingar eru að verða í miklum
vanda staddir með útveg sinn, vegna
hafnleysisins, sem þar er að verða miklil
þrándur í götu. Fór Axel Sveinsson verk-
fræðingur, sem slaðið hefir fyrir endur-
hótum öldubrjótsins í Bolungavík, þang-
að í haust og mun hann hafa gert á-
ætlun um kostnað og tilhögun um fram-
kvæmd verksins.
Endurhótum og aukning við öldubrjót-
inn í Bolungavík, er nú nýskeð lokið.
Er nú öldubrjóturinn hið myndarlegasta
mannvirki og, að að því er virðist, mjög
vandlega frá öllu steypuverki gengið.
Ber og öllum kunnugum saman um, að
aldrei hafi verið unnið við hrjótinn af
jafnmikilli fyrirhýggju og verksviti og
nú, undir stjórn Axels Sveinssonar verk-
fræðings.
Rækjuverksmiðjan hér í hænum, hef-
ur gengið að mestu óslilið í sumar og
haust. í sumar var lengstum einn hátur
að veiðum, en nú stunda veiðar þessar,
fjórir hátar, þegar veður leyfir og aíla
oftast vel. Sala á rækjunum gengur erf-
iðlega. Hefir nú verið gerður út sendi-
maður, til að selja þær í Frakklandi og
um Norðurlönd, því mælt er, að mikils
sé neytl af rækjum í þessum löndum.
Háir innllutningstollar hamla sölu þeirra
í Danmorku, svo ekki er unnt að fram-
leiða rækjur mcð því verði, sem hægt
er að selja þær þar, vegna hins afarháa
tolls. Mun nú verið að hamra á því, að
fá þann toll lækkaðan, hvort sem nokk-
ur árangur verður af því. Gerð hefur og
verið tilraun með að senda út ísaðar
rækjur (ósoðnar), en óvíst hvort það nia
takast. Um innanlandssölu er ekki að
ræða, hún nemur svo litlu. Fáist sæmi-
legur markaður fyrir rækjur, er það eng-
um vafa bundið, að hér er um mjög á-
litlegan atvinnuauka að ræða, því vafa-
laust er gnægð af rækjum í fjörðum víðs-
vegar um land.
Annars er nú mest rætt um hið geig-
vænlega ástand, er nú ríkir, einkum hér