Ægir - 01.10.1936, Blaðsíða 11

Æ G I R
237
1 nærveiðistöðvunum, þar sem aflalaust
hefur verið með öllu, að kalla má, um
tvegg.ía ára skeið. Þar við bætist svo ö-
lag flsksölunnar, þar sem hið litla fisk-
magn, yfirstandandi árs, liggur óselt, að
ttiestu, og hið selda fæst ekki greitt, and-
v>rði nokkurs hluta, liggur innifrosið á
opam. Lánstraust útgerðarmanna er nú
syo þrotið, að allur þorri þeirra getur
afis ekki allað sér hinna nauðsynlegustu
veiðarfiera til vetrarins.
Hefur verið boðað til fulltrúafundar
fiór í bænum, eftir næstu mánaðamót,
fil þess að ræða um örðugleika útgerð-
arinnar, og freista, að finna þar ein-
hverja úrlausn. Birlist fundargerðin vænt-
anlega í Ægi á sínum tíma.
ísafirði, 25. okt. 1936.
Kristjcm Jónsson,
frá Garðsstöðum.
Verkfall í Yarmouth.
Hinn 22. október sl. fóru sildarstúlk-
Ur syngjandi um slræti í Yarmouth og
var viðkvæðið í laginu, sem sungið var:
J^ið þurfum að fá shilling fyrir tunnu«.
vLag; The Kings Navee).
Stúlkurnar gerðu verkfall, þegar síld-
veiðar stóðu sem hæzt og var mikið að
3erast að, þegar þær lögðu niðurvinnu,
Pn sanminga höfðu þær áður skrifað
andir og var i þeim áskilið, hve mikið
greilt væri fyrir hverja ápakkaða tunnu.
síldverkunarstöðvunum var ekkert
Unttið, er nálega 2000 stúlkur fengust
eKki til að vinna, að vísu ælluðu nokkr-
Ul þeirra að halda áfram söltun, en
fiá komu verkfallsstúlkur lil skjalanna
°8 köstuðu á þær síld og slori, svo þeim
ai ekki viðvært og í viðureign þeirri
u°tnuðu nokkrar rúður.
Maður úr liópi síldarsaltenda, skýrði
blaðinu, sem þetta er tekið úr, frá því,
að stúlkurnar hefðu aldrei haft neinn
félagsskap og', að á óánægju hefði aldrei
]>orið iyr, svo liann vissi til. »Þær eru
sjálfum sér ósamkvæmar«, mælti hann,
»þær skrifuðu undir samninga áður en
þær JÖru frá Skotlandi, en nú hefir þeim
allt í einu dottið i lnig að heimta meira.
Yið getum haldið síldinni, sem á land
ei komin, óskemmdri i dag, með því
að strá í bana salti, en komist samning-
ar ekki á á morgun, er hér um fjár-
hagslegt tjón að ræða, því verðið hlýtur
að falla. Nú er von á bátunum á morg-
un með mikla sild og síldarsaltendur
eru aðalkaupendur, og þcir verða að
stöðva kaupin, ef stúlkurnar taka ekki
aftur til starfa«.
Svo virðist, sem síldarslúlkurnar hafi
engan foringja. Þær voru ósammála um
vinnustöðvunina og margar bentu á, að
þeir sem biðu mest tjón af henni, væru
fiskimennirnir, þegar síldin félli í verði
daginn eftir. (Scotsman 23. okt. ’36.
Hinn 24. október samþykktu skozku
síldarstúlkurnar að taka upp vinnu, er
síldarsaltendur böfðu gengið að kröfu
þeirra, liækkun um 2 pence á liverja
sallaða tunnu, sem samkvæmt undirrit-
uðum samningum voru 10 pence, en
hækkuðu nú upp i 12 penee eða 1 shil-
hng (— 1 kr. IOV‘2 eyrir ísl.).
Fundur var haldinn um kvöldið með
síldarmálan, og stúlkunum og voru þá
undirritaðir samningar um tunnuatriðið.
Annan fund hélt síldarmálanefnd og
sallendur sama kveld og varð þar einn-
ig samkomulag um hækkunina, enda
slóð svo á, að allt lá undir skcmmdum,
kæmist samkomulag ekki á, hið bráð-
asla, því síldarJlotinn var á leið lil lands
með fullfermi.