Ægir - 01.10.1936, Blaðsíða 13

Æ G I R
239
láta fara fram rannsókn á því, hve mik-
ið væri til hér af fjörugrösum, og hvort
ekki gæti borgað sig að safna þeim hér
i stórum stíl, til útflutnings, ef komist yrði
upp á lag með það að þurka þau, eða
það lært af þeim, sem kunna. Um þetta
hefi ég rætt við núverandi búnaðarmála-
stjóra, og befur hann verið mér sam-
mála í því, að slík rannsókn væri æski-
leg. Yæri vel ef að einhverjum jurta-
fræðingi væri falið það starí' á komanda
sumri. Á. F.
Mb. »Úlfur Uggason« S. I. 34.
Stærð 8 lestir brt. Vél Hein,
12 hö., ísett 1925.
Hér fer á eftir grein um hrakning háts-
ins, eins og blöð hér syðra, hafa frá hon-
um skýrt og því hætl við, að vélarhilun
hafi verið í þvi fólgin, að vélin var laus
á fundamenlinu, að því er sögur herma
hér, en sé það ranghermi, er velkomið
i'úm i Ægi til að leiðrétta það. Þegar
Yél losnar á undirstöðunni, þá verður
vart gert við það á hafi úti, og er þá
ekki um vél að ræða, þá eru það að eins
seglin.
Blöð hér skýra svo frá:
»Vélb. Úlfur Uggason, sem sagt var frá
' blöðum hér 15. nóv.,að óttast væri um,
er kominn fram. Fannst hann með bil-
aða vél um 5 sjómílur norðvestur af
Strákum.
Eins og áður hefur verið frá sagt,
lór Úlfur Uggason frá Sauðárkróki sl.
hmmtudagskvöld og var vb. Haraldur
sendur út til að leita hans. Á laugardags-
kvöld kom Haraldur lil Siglufjarðar áu
þess að hafa fundið Úlf. Skömmu seinna
lór hann aftur að leita og fóru þá þrír
aðrir bátar, eiunig að leita. Eftir stutta
leit fundu þeir bátinn.
Vélin bilaði í Úlf Uggasyni, er hann
var kominn að Málmey. Rak bátinn þá
til hafs. Síðari lduta dags á föstudag,
fékk báturinn norðvestán leiði og sigldi
þá upp undir land, en er hann kom upp
undir land, gekk lil landáttar, og var þá
bátnum sigll aftur til hafs til að forðast
landkreppu.
Skipverjar á Úlf Uggasyni, urðu tvis-
var varir við skipaferðir, en tókst ekki að
komast í samband við þau.
Bátverjum leið öllum vel er báturinn
fannst«.
Þetta er gott dæmi upp á þörf taltækja
í skip og báta og einnig um nauðsyn á
starfræktun taltækja í veiðistöðvum. Fyrst
fer einn bátur að leita Úlfs og mun að
líkindum oft hafa verið nálægt honum,
en ekki var auðið að gefa merki. Þegar
þessi eini bátur finnur ekki Úlf, eftir að
hafa leitað föstudag 13. nóv. og laugard.
14., kemur hann til Siglufjarðar um kveld-
ið, án þess að hafa fundið hátinn, legg-
ur aftur af stað og auk hans 3aðrir bát-
ar, þá eru fjórir farnir að leita. Á heim-
ilum skipshafnar Úlfs er ótti og kviði,
sömuleiðis hjá leitarmönnum, því dauða-
leit er alvarleg ferð, og að lokum er
kostnaðarhliðin, sem hér, að vísu, heíir
varla orðið mikil, er leitarmenn brátt
fundu bátinn, en gat orðið það, befði
það dregist.
Þessa er getið hér, til að henda á, hve
taltæki eru nauðsynleg í báta, ekki sízt
í þá er annast ílutninga, því oft vill þar
verða svo, að fleiri en einn hiðja um
far milli hafna.
Hefði háturinn haft talslöð og starf-
ræktur talsími er á Siglufirði, þá hefði
])egar mátt koma bátnum lil hjálpar eft-
ir hans eigin tilvísun.