Ægir - 01.10.1938, Síða 8

214
Æ G I R
fiskinn, er kössunum með neyzluhæfum
fiski raðað hlið við hlið, svo að fiskkass-
arnir mynda stóra teiga á gólfi markaðs-
skálans. Ern 1000 kassar með samskonar
fiski í hverjum teig (Lot). Fær hver kassi
sitt númer, sem ætíð er á sama stað í
hverjum teig, og eru sömu númer alltaf
ætluð sania manni úr hverjum teig. Fisk-
heildsali, sem hefir t. d. 23 pro. mille af
innflutningnum, fær þvi númer 350—372
úr hverjum teig á hverjum degi. Getur
hann því gengið að fiskinum, sem honum
er ætlaður í hverjum teig, því hann er
alltaf á sama stað, og skoðað þá kassa,
sem hafa hans númer frá því uppskipun
byrjar og þangað til markaðurinn byrj-
ar klukkan sjö. Samþykkir hann að
kaupa þennan fisk með því að leggja
miða með áprentuðu nafni sínu á livern
kassa, sem liann vill kaupa.
Daginn sem við vorum í Wesermiinde,
barst að 1500 tonn, sem var talið heldur
yfir meðallag á þessum tíma árs. Þar sem
50 tonn eru í teig, fékk liver kaupandi
ítök á 30 stöðum og var þannig hægt að
tryggja að hlutdrægni gæti ekki komið
til mála, en liver fengi hlntfallslega jafn-
mikið af góðum fiski og lélegum, stórum
og smáum.
Er markaðurinn hófst, gat hver kaup-
andi liafa athugað aðflutninga og annað,
sem hann þurfti að vita, til að geta gert
sér grein fyrir hvernig markaðurinn lægi,
og' var sala því raunverulega húin um
leið og markaðurinn var opnaður. Gekk
markaðsstjóri þá um og athugaði hvar
vantaði nafnmiða, þ. e. livað af fiskinum
var óselt, og hauð hann síðan öðrum. Ef
fiskleysi var, seldist auðvitað allt upp, en
ef fiskur var yfrið nógur, stóð eitthvað
eftir og var það lélegasti fiskurinn. Sér-
staklega var þó karfinn látinn mæta af-
gangi, þvi þegar hann er flakaður, geng-
ur meira úr honum en af ufsa og þorski,
og töldu fisksalarnir verð hans því of
hátt, borið saman við verð annars fisks,
en það kemur nú svo fram, að liann selst
ekki nema i fiskleysi.
Yfirleitt láta menn vel af þessu sölu-
fyrirkomulagi, og betur en af hámarks-
verðinu í fyrra. Hafði það þann galla, að
hver sem vildi gat boðið upp í hámarks-
verð og heimtað úthlutun á fiskinum, sem
gat gefið tilefni til misnotkunar. Það er
einkennilegt, að fél. eins og Nordsee, sem
á um 170 togara og á annað hundrað smá-
sölubúðir, verður að láta fisk sinn á
markað og taka síðan við sínum skamti,
enda þótt það hafi verið stofnað meðal
annars til að koma fiskinum milliliða-
laust til neytenda.
Þegar búið var að selja fiskinn, tók
hver fiskheildsali sinn fisk, pakkaði hon-
um með ís i stórar tágakörfur og sendi
þær til stórra viðskiptavina sinna. Þeir,
sem keyptu minna en körfu, fengu sinn
fisk í laglegum hvitum spónakörfum. Yar
körfunum síðan komið á járnbrautar-
stöðina, sem byggð er áföst við markaðs-
skálana. Biðu þar margar járnbrautar-
lestir reiðuhúnar til að flytja fiskinn
hurtu, og voru þær allar farnar klukkan
11 um daginn. Þá var markaðsskálinn og
kassarnir, sem nú voru orðnir tómir,
hreinsaðir vel, svo allt væri tilbúið fyrir
markaðinn næsta dag.
Togari, sem kemur á mánudegi, selur
þvi farm sinn á þriðjudegi, en hann kem-
ur ekki í hendur neytenda fyrr en á mið-
vikudagsmorgni, ef þeir húa í Norður-
Þýzkalandi, en fimmtudagsmorgunn, ef
þeir húa í Suður-Þýzkalandi. Verður því
að ráðgera, að það taki þrjá daga að
koma fiskinum úr togaranum til neyt-
endans, en þar sem sunnudagurinn fellur
úr, er markaður að jafnaði daufari í viku-
lok en í vikubyrjun, vegna skemmdar-
hættu yfir sunnudaginn.