Ægir - 01.05.1939, Blaðsíða 15

Æ G I R
115
veiðar við vesturströnd Afríku. Hrað-
frystivélar eru í öllum þessum togurum
og geta þær framleitt 25° kulda á Cel-
sius. Ársafli þessara skipa er að jafnaði
um 4 þús. smál. af frystum fiski, sem
er seldur hvarvetna í Ítalíu. „Genepesca“
á nú i smíðum tvo togara og eru þeir
báðir með dieselvélar. Skip þessi kosta
hvert fvrir sig 11 milljónir líra og er
stærð þeirra 1 600 smál., og verða þetta
því stærstu togarar heimsins. Þeim verð-
ur hleypt af stokkunum í næsta mánuði
og eiga að vera tilbúnir til veiða í bjTrj-
un næsta árs. Áhöfn þeirra verður 74
menn. Þorskveiðar eiga skipin að stunda
í norðlægum höfum, án þess þó að hafa
nokkra hækistöð þar, eins og liinir minni
ítölsku togarar. — Þegar „Genepesca“-
félagið var stofnað, var ætlun þess að
starfrækja slíka togara, eins og nú eru
í smíðum, en af framkvæmdum hefir
ekki getað orðið fvrr en nú, vegna gjald-
eyrisvandræða.
Annað stærsta félagið er „Merital“ og
er það eigandi að 3 togurum, þeim „En-
rico Gismondi“, „Tonno“ og „Angnilla“.
Skip þessi stunda aðallega veiðar á Rjarn-
arej7jar-miðum og hafa bækistöð í finnska
bænum Petsamo. Félagið hefir á leigu
flutningaskipið „Morea“ og annast það
flutninga á nauðsynjum til togaranna og
flytur afla þeirra til Italíu. Eigendur
>,Meritals“ eru aðeins tveir menn, Gis-
Uiondi, fiskikaupmaðurinn, sem íslending-
um er kunnur, og Sanguinetti. Afli tog-
aranna var um 2 000 smál. síðastl. ár. —
Einskonar angi af „Merital“ er félagið
SAIPA, sem Sanguinetti á að mestu levti,
°g eru í eigu þess 5 togarar, er stunda
veiðar í Adríahafinu.
Félagið „Sapri“ á 3 togara, þá „Gron-
go“, „Nasello“ og „Orata“. Eru þetta tog-
ararnir, sem íslendingarnir voru á i fyrra-
sumar, og stunduðu þeir þá veiðar við
Grænland og Nýfundnaland. Félag þetta
hefir á leigu flutningaskipið „Entella“,
er annast flutninga til togaranna og flyt-
ur afla þeirra til Italíu. „Sapri“ á einnig
5 togara, er veiða eingöngu í Adríahafinu.
Félagið „Saip“ gerir út 3 togara, og eru
þeir nú við veiðar við Nýfundnaland og
liafa hækistöð á eyjunum St. Pierre og
Miquelon, en þar hafa franskir togarar
einnig hækistöð sína.
ítalir eiga því nú 26 togara og stunda
9 þeirra þorskveiðar i norðlægum höf-
um, en 7 fiska við strendur Afríku og
10 í Adríahafinu.
Smíði hinna nýju togara er einn áfangi
á leið ítala í þeirri viðleitni að verða
sjálfum sér nógir, hvað snertir fiskafurð-
ir. Frekari framkvæmda mun ekki að
vænta í þá átt, fyrr en reynslan liefir sýnt,
hversu takast muni með þessa stórútgerð
„Genepesea“.
Hvalveiðar í Suðurhöfum.
Þegar hvalveiðarnar urðu svo að segja
að hætta í Norðurhöfum, vegna þess, hve
livalstofninn þar hafði minnkað, var leitað
í þveröfuga átt — til Suðurhafa. Fyrir 12—
13 árum höfðu hvalveiðar ekkert verið
stundaðar í hafinu kringum meginland
suðurskautsins, nema á Falklandssvæðinu
og Rosshafinu. Menn töldu þó víst, að
mikið mundi þar um hval á öðrum haf-
svæðum og liöfðu á orði að færa út kví-
arnar. A vertíðinni 1926—’27 var svo að
segja allri veiðinni gert til góða á land-
stöðvum, eða fljótandi verksmiðjum, sem
láu bundnar alla vertiðina í hinum ýmsu
liöfnum á Falklandssvæðinu.
En um þessar mundir takmarkaði
Stóra-Bretland veiðarnar á Falklands-
svæðinu, og gátu þar með aðeins þau hval-