Ægir - 01.01.1984, Blaðsíða 27

Hilmar Rósmundsson:
• •
Oryggísmál
Þar sem það kom
mjög óvænt upp, að mér
var falið að hefja umræðu
um þennan stóra og þýð-
ingarmikla málaflokk, er
ég lítt undir það búinn, og
verður þessi framsaga mín
því lítið annað en upp-
lestur á þeim tillögum, sem
borist hafa frá Fiskideild-
um. Það var í sjálfu sér
ekki óeðlilegt að Fiski-
þingsfulltrúa frá Vestmannaeyjum væri falin þessi
framsaga, þar sem stærstur hluti þeirrra tillagna, sem
liggur fyrir 42. Fiskiþingi um öryggismál, er kominn
frá Fiskideild Vestmannaeyja enda hafa þessi mál alla
tíð verið þar ofarlega á baugi, og þar er í virku starfi
björgunarfélag, sem á sér langa og merka sögu, og
vann á sínum tíma það afrek að eignast fyrsta björg-
unarskip íslendinga, sem síðar varð varðskip. Svo er
tækninni fyrir að þakka að öryggismál eru og verða
etlífðarmál, þar sem sífellt er verið að finna upp og
framleiða nýjan og fullkomnari búnað til þess að
draga úr slysum eða að koma í veg fyrir þau, enda
hafa þessi mál ávallt verið í brennidepli á Fiski-
bingum, mikið rædd og ályktanir gerðar um þau, og
vona ég að svo verði einnig nú.
Ein sú merkilegasta og besta uppfinning í þessum
uialum, sem séð hefur dagsins ljós á síðustu árum, er
Þegar hugvitsmaðurinn Sigmund Jóhannsson hann-
aði búnað til þess að losa gúmmíbjörgunarbáta úr
skipum í sjóinn, við allskonar aðstæður, en áður hafði
það oft verið erfitt og jafnvel ekki tekist að sjósetja
björgunarbátana. Sigmund gaf íslenskri sjómanna-
sfett þessa uppfinningu og sagði það nóg laun til sín ef
búnaðurinn gæti orðið til þess, að eitthvert barn fengi
Pabba sinn heim af sjónum, sem ekki hefði orðið án
hans. Allmikil blaðaskrif og jafnvel deilur hafa orðið
1 Sdmbandi við þessa uppfinningu, ekki kannski um
búnaðinn sjálfan, heldur um þá óskiljanlegu tregðu
og þann seinagang, sem virðist ríkja í Siglinga-
málastofnun ríkisins á því að láta sannreyna notagildi
þessa og annars öryggis- og björgunarbúnaðar og láta
síðan svo fljótt sem auðið er lögskipa þessi tæki í
hvert skip. Útvegsbændur í Vestmannaeyjum fengu
strax tröllatrú á þessum tækjum og fljótlega var unnið
að því að setj a þau í öll skip þar, en þar sem talsverður
kostnaður var við að framleiða búnaðinn, kom fljót-
lega af þessu peningalykt, og var farið að framleiða
tækin víðar, en með breytilegum aðferðum og for-
sendum. Hugvitsmanninum Sigmund hefurþótt mjög
miður þær deilur sem orðið hafa um þessi mál, og ósk
hans er sú að einhverri óvilhallri stofnun t.d. Rann-
sóknastofnun Háskólans eða Tæknideild Fiskifélags
íslands verði falið að sannreyna hvað af þessum tækj-
um sé öruggasta björgunartækið, og að ekkert annað
en það besta verði viðurkennt, það hlýtur einnig að
vera krafa þeirra sjófarenda, sem ef til vill eiga allt
undir slíkum búnaði, að einungis það öruggasta sé um
borð í hverju skipi. í haust varð ég vitni að því þegar
Sigmundsgálgi var reyndur við þær aðstæður, sem oft
ÆGIR-15