Alþýðumaðurinn - 31.03.1931, Blaðsíða 2

2
alÞýðemaðurinn
þelta, því að sjálfsögðu myndum
vér nota þurfisksmarkaðinn jafn-
mikið eftir sem áður, og fiskverk-
un því ekki minka, en verð þur-
fiskjarins skána við það að létt yrðiö
á markaði hans.
Tvö mál eru það sem nú liggja
fyrir Alþingi, sem miklu sklftir norð-
lenskan sjávarútveg hvernig ræðst
fram úr, ábyrgð fyrir viðskiftum
við Rússiand og útflutningur á nýj-
um fiski. Takist þinginu að finna
góða lausn á báðum þeim málum,
má óhætt fullyrða, að það hafi ekki
til ónýtis komið saman í þetta sinn.
Jöfnunarsjóður
ríkisins.
í fyrra fluttu þingmenn Alþýðu-
fiokksins frumvarp til laga um jöfn-
unarsjóð ríkisins, en sem ekki varð
útrætt. Nú flytja þeir þetta frumvarp
að nýju. Tilgangur frumvarpsins er,
að safna á góðu árunum til hinna
lakari, með því að leggja til hliðar
nokkuð af tekjum ríkissjóðs, þegar
árferði er gott og tekjur ríkissjóðsins
miklar, og nota það fé aftur til þess
að vinna fyrir það að ýmsum þarf-
legum framkvæmdum, þegar tekjur
ríkissjóðs eru litlar, eins og verða vill
þtgar kreppa er í landi eins og t. d.
nú. —
Fáir menn munu ganga að því
gruflandi, að tekjur ríkissjóðsins muni
minka til stórra muna á því ári sem
nú er byrjuð fyrir nokkru, frá því,
sem var síðastl. ár, sem var eitt af
tekjumestu árum ríkissjóðs. — Búast
má við, að afleiðingar af þeirri tekju-
rýrnun, sem verður fyrir ríkissjóðinn
vegna hins mikla verðhruns á íslensk-
um afurðum, hafi það í för með sér
að mikið minna verði unnið að verk-
legum framkvæmdum á þessu ári en
í fyrra. Skapar slíkt ástand atvinnu-
skort fyrir það fólk sem unnið hefir
hjá landssjóði að undanförnu, að
mikið er dregið úr þeirri vinnu, sem
hann hefir haft með höndum. Sjálf-
sagt dettur engum í hug að neita þvf,
að skynsamlegra hefði verið að eiga
nú óunnið fyrir þá V2 tnilj. kr., sem
vegamálastjóri eyddi í fyrra^fram yfir
það sem heimilað var í|fjárlögum, —
og vinna heldur fyrir það fé nú en
þá. Nú er kreppa í atvinnuvegum
þjóðarinnar, en i fyrra var mikið at-
vinnulíf. þörf fólksins fyrir að fá
eitthvað að vinna, sem það fær pen-
inga fyrir, er því mikið meiri nú en
þá. En einmitt nú hefir flogið fyrir,
að mikið muni verða dregið úr fram-
kvæmdum ríkissjóðs vegna þess, að
fé sé ekki til, til þess að vinna fyrir.
En hverjar eru þá ástæðurnar fyrir
því, að fé er ekki til, sem hægt er að
nota til verklegra framkvæmda nú,
munu margir spyrja.
Pær framkvæmdir, sem ríkissjóður
hefir aðallega með höndum, eru vega-
gerðir, brúargerðir og símalagningar.
Vitanlega fer mikið af því fé sem
■ lagt er til þessa, til þess að kaupa
útlent efni, járn og cement í brýr, og
staura og símaþráð til lagninga. En
að sjálfsögðu væri hægt að beina
fénu meira til annara framkvæmda
en þeirra, sem mikið útlent efni þarf
til, þegar úr litlu er að spila, t. d.
að láta brúargerðir og símalagningar
bíða þegar svo stendur á, en ieggja
þá meiri áherslu á vegagerðir þar,
sem kostnaður er nær eingöngu vinna
fólksins. En slíka fyrirhyggju er ekki
að finna hjá vegamálastjóra eða öðr-
um þeim, sem yfir ríkissjóðsvinnunni
ráða.
Eins og áður hefir verið frá skýrt
hér í blaðinu, eyddi vegamálastjóri
Ys miljón meira til vega og brúar-
gerða síðastl. ár, en heimilað er á
fjárlögum þess árs, og nú er komið
upp úr kafinu, að hann hefir líka eytt
upp undir það annari eins upphæð af
þessa árs fjárframlögum, sem kölluð
er fyrirfiam-greiðsla.
Símastjóri hefir gert hið sama.
Pessir kupipánar báðir eru því
valdir að því, að búið er að eyða fé
frá þessu ári, sem eðlilega hefir þær
afleiðingar, að minna verður til að
vinna fyrir á þessu ári. Fyrirhyggju-
leysi þessara manna og þvilíkra, veld-
ur því, að fé vantar til framkvæmda
í harðari árum.
Ef ráðum jafnaðarraanna, sem koma
fram í frumvarpi um jöfnunarsjóð,
væri fylgt, yrði ætíð fé til að vinna
fyrir þó hart yrði í ári. Aðeins sú
fyrirhyggja, að geyma frá betri árun-
um til hinna lakari, gerir það kleyft,
að hafa fé til að vinna fyrir, þó
harðni í ári.
Undanfarin þrjú ár hafa verið mjög
tekjurík fyrir þjóðina. Alveg einstakt
fyrirhyggjuleysi má telja það, að hafa
ekki einasta eytt öllu sem komið hefir
í ríkiskassann, heldur étið út á tekjur
yfirstandandi árs, eins og bent hefir
verið á hér að framan, að vegamála-
stjóri og landssímastjóri hafa gert.
A. V.
Alþýðusamband Vestfirðingafiórð-
ungs hélt ársþing sitt dagana 27. og
28. Jan. sl. í stjórn þess voru kosnir:
Vilmundur Jónsson, læknir, ísafirði.
Guðm. G. Hagalín, ritstj., ísafirði.
Ingimar Bjarnason, sjóm , Hnífsdal.
En auk þeirra eiga sæti í stjórn-
inni. — samkvæmt lögum Alþ\;ðu-
sambands íslands — þeir tveir úr
stjórn Alþýðusambands íslands, sem
búsettir eru á sambandssvæði A. V.
og eru það Finnur Jónsson fram-
kvæmdastj. ísafirði og Ragnar Krist-
jánsson Patreksfirði.
f’ingið skifti þannig ve.rkum með
stjórninni, að Finnur Jónsson er for-
seti, Guðm. G. Hagalín ritari og
Ingimar Bjarnason gjaldkeri, en þeir
Vilmundur Jónsson og Ragnar
Kristjánsson meðstjórnendur.
Á þinginu voru ýms mál tekin til
meðferðar og verður hér aðeins
minst nokkurra þeirra.
A. V. gefur út blaðið ^Skutull*
og var um það eíni samþykt svohlj.
tillaga:
a) Þingið samþykkir að samband-
ið gefi blaðið »Skutul« út áfram og
annist stjó’-nin útgáfu þess, annað-
hvort með því að fela fulltrúaráði
verklýðsfélaganna á ísafirði ritstjórn-
ina, eins og nú er gert, eða méð
því að fá til sérstakan ritstjóra þeg-
ar fært þykir og unt verður.
b) ífingið felur stjórninni að vinna
að fjársöfnun til nýrrar prentsmiðju,
meðal verklýðsfélagana í sam'oand-
inu og annarstaðar ef unt er.
í greinargerð um málið segir svo:
»Stefna blaðsins verður í fylsta