Alþýðumaðurinn - 31.03.1931, Blaðsíða 5

Aukablað 31. Mars.
alÞýðumaðurinn
5
Verkfáll á NorMrði.
Undanfarið hefir staðið yfir launa-
deila á milli sjómanna á Norðfirði og
útgerðarmanna þar á staðnum. Stofn-
uðu atvinnurekendur með sér félag til
að standa betur að vígi í þessari
deilu og væntanlegu áframhaldi slíkra
mála. Verklýðsfélagið á Norðfirði
tók að sér mál sjómannanna og bauð
útgerðarmönnum samninga, en brátt
sást, að ekki mynd' draga til neinnar
úrlausnar að þeim leiðum, og lýsti
verklýðsfélagið því yfir, að verkfall
yrði hafið á staðnum í gærmorgun,
ef útgerðarmenn leituðu ekki væn-
legra samninga við félagið fyrír þánn
tíma. Varð það ekki og hófst verk-
fallið á tilteknum tíma.
Árið 1926 náðu Alþýðuflokks-
menn í Háfnarfirði meiri hluta í
bæjarstjórh ícaupstaðarins. Strax
og þeir höfðu náð þessari aðstöðu,
fóru þeir að efna til }'rmiskonar fram-
kvæmda, er íhaldið. hafði staðið á
móti meðan það hafði yfirráðin. —
192(7 tók bærinn togara á leigu og
og gerði hann út á vetrarvertíð, að
hálfu . á móti öðrum aðila. Hafði
bærinn bæði nokkurn beinan hag af
þessu, og rnikin. óbeinan í aukinni
atvinnu bæjarbúa, en þá var at-
vinnuleyst mikið í Iiafnarlirði. I3eg-
ar aftur fór að glæðast útgerðin í
Hafnaríirði, réðist bærinn í að byggja
myndarléga hafskipábryggju. Er
því mannvirki nú lokið og geta 5
veiðiskip fengið afgreiðslu við hana
í einu. Barnaskóla, einn hinn besta
á landinu, hafa og Hafníirðingar
reist á þessum tíma, ásamt mörgum
minni framkvæmdum, er bærinn þá
fyrst réðist í, er jafnaðarmenn náðu
meiri hluta í bæjarstjórninni. Nú
hafa Hafnfirðingar líka fengið bæjar-
stjóra, sem er jafnaðarmaður, og
hefir það styrkt mjög aðstöðuna
gagnvart bæjarmálunum.
En nú í'vetúr hafa þó jafnaðar-
menninnir í Hafnarfirði stigið stærsta
framfarasporið. Bærinn hefir keypt
stórar fasteignir með miklurn lóðar-
réttindum rétt við nyfju hafskipa-
bryggjuna, ásamt stórri fiskverkun-
arstöð. Síðan keypti bærinn togar-
ann *Maí« og gérir hann út. Munu
jafnaðarmenn í Hafnarfirði hafa í
byggju að kaupa fleiri togara áður
langt um líður.
Hér er um stórmerka nýung að
ræða í atvinnulífi íslenskra bæja.
Slík æfintýri gerast ekki annarstaðar
en þar sem jafnaðarmenn ráða ríkjum.
Líf og leikur.
fegar miösvetrarsnjórinn þekur
jörðina og vötnin sofa undir glær-
um ísum, er uppi fótur og fit um
'uila Skandinaviu. Þá eru haldin
íþróttamót í öllum stærri bæjum í
Svíþjóð, Noregi og ' Danmörku.
Finnland var með áður fyr, en í ár
mættu aðeins nokkrir einstaklingar
þaðan á íþróttamótum í Svnþjóð.
Óeyrðirnar í Finnlandi hafa dregið
úr íþróttalífinu þar, eins og öllu
öðru góðu.
Sérstaklega eru það úti-íþróttirnar,
sem skipa öndvegi á þessum mótum.
Skíða- og skautahlaup; kappganga
í snjó og hlaup á víðum völlum er
aðal sportið. En tennisleikir og
nnileikir eru líka íramdir. Fólkið
er komið til íþróttamóttanna hvort
sem er, og því þá ekki að taka alt
með. —
Dag efiir dag eru blöðin full af
frásögnum um kappleikina og mynd-
um af sigurvegurunum og sérstök-
um íþróttaflokkum. Á öllum aug-
lýsingastöðum yfirgnæfa íþróttamóta-
auglýsingarnar og á götum úti
ganga hrópandi unglingar með aug-
lýsingar og myndablöð í höndunum.
Alt fyrir íþróttirnar!
í járnbrautarlestunum bæja á milli;
í sporvögnunum í borgunum og. á
flestum fartækjastöðvum, er að sjá
smáhópa ungra sveina og meyrja,
klædda sérslökum búningum. íþrótta-
félögin hafa hvert sinn búning, en
þó eru fléstir þeirra í höfuðatriðun-
um eins Piltar eru klæddir stuttum
buxum, víðum, hneptum eða bundn-
um neðan við hné, og að ofan í
stökkum eða aðskornum jökkum.
Skíða-, iennis-, og hlaupastúlkur eru
ldæddar víðum sturtbuxum og káp-
um, er taka ofan á mið læri. Skauta-
stúlkur eru í samskonar stuttkápum,
en aðskornum buxum úr þykku efni,
hneptum fyrir neðan hné, eða að
sokkar og buxur eru samfast. Alls-
staðar er þetta fólk með allskonar
áhöld með sér. Skauta, skíði, staíi,
tenniskjdfur og skildi. Flest með
íerðamannatösku á baki. Og alt er
það masandi. Léttir hlátrar og
upphrópanir kvennanna blandast
þægilega saman við ákveðin og karl-
mannleg tilsvör piltanna. Það er
dæmt um -síðustu íþróttamótin og
spáð um þau næstu. Ur augum
allra brennur áhugi, lífsgleði og
æskufjör. Hvergi sézt farfað and-
lit. Roði varanna er heimaalinn en
ekki lánaður. Hreifingaf þessa fólks
eru alt aðrar en íjöldans, — stæh-
ar, ákveðnar, mjúkar og svífandi.
Hvergi árekstrar, fum eða hik. —
Augu íólksins beinast allstaðar að
þessum ungmennahópum og ánægja
og velþóknum skín úr þverju and-
liti. Á kvöldin — að loknum kapp-
leikum hvers dags eða ferð milli
borga, slá þessir hópar sér inn á
matsölu- og kaffihúsin, til að. njóta
sameiginlegrar hressingar eftir erfiði
dagsins. Þeir gera sig skemtilega
heimakomna á þessum Stöðum.
Taka borð og færa saman, án leyf-
is og aðstoðar þjónanna og stofna
ríki út af fýrir sig einhverstaðar í
salnum. Stúlkurnar sveifla sér úr
kápunum, losa um hálsmálin á
stökk’unúm eða treyjunum, svo mjúk-
ur háls og bringa kemur í ljós. —
Þetta er ef til vill eina tækifærið
þann daginn til að láta loftið leika
um hílls og brjóst; og í öðru lagi er
þetta kvenlegur breyskleiki, sem
piltarnir ekki aó’eins fyrirgefa, held-
ur dá og meta — jafnt hjá íþrótta-
konum sem öðrum. Ekki taka þess-
ir hópar þátt í dansi á kaffihúsum.
Sitja sjaldan lengi. Át og drykkja
gengur fljótt eins og alt annað. ,
Og þegar þeir yfirgefa (salinn fylgja
augu allra gestanna þeim til dyra
og samúðskín úr andlitum flestra. M
v