Alþýðumaðurinn - 21.04.1931, Blaðsíða 2

2
alÞýðuma ÐTJRINN
fyr, að áður lifði pólitísk stjórn
Framsóknar á hlutleysi jafnaðar-
manna, en þeir styðja nú ekki
pólitíska stjórn íhaldsins. — Pað
sem kommúnistar eru að babla um
að Alþýðuflokksfulltrúarnir hefðu
/itt að gefa dauða og dj. í alla stjórn,
og heimta byltingu, er ekkert ann-
að en kommúnista fábjánaháttur,
sem þjóðin er farin að þekkja svo
vel í seinni tíð-
Skæðadrífa.
Umhyggja Isl. fyrir verka-
lýðnum.
Alþýðumaðurinn átaldi það fyrir
nokkru, að ríkisstjórnin hefði látið
vinna meira að verklegum fram-
kvæmdum s. 1. ár, en henni hefði
verið heimilað í fjárlögum — t*að
ár sem mest hefir verið atvinna
í landi liér í seinni tíð, en skorti
nú, vegna þessa, fé til að Ieggja í
verklegar framkvæmdir — þegar at-
vinnuleysi væri í landinu. »ísl.«
finst þetta mjög óviðeigandi. Fað sé
einmitt verkalýðnum fyrir bestu að
hafa þelta svona. Eftir sömu
forsendum ætti það að vera miklu
meiri velgjörðir að gefa söddum
manni mat, en þeim setn hungr-
aður er, og hella meðulum ofan i
heilbrigðan mann, en neita þeim sjúka
um hið sama. Fað vantar svo sem
ekki umhyggjuna fyrir verkalýðnum í
herbúðum íhaldsins, og gáfnafarið er
ámóta.
Eyðslusamar ríkisstjórnir.
Pá segir »ísl.« að jafnaðarmenn
beri ábyrgð á eyðslusemi núverandi
ríkisstjórnar, af því þeir hafi lofað
henni að fara með völd. Hér í blaðinu
hefir verið brugðið upp lítilsháttar
sýnishorni af fjármálaóstjórn íhalds-
ins, þau árin sem það fór með völd
í landinu. Vill ekki hið heiðraða
íhaldsmálgagn benda háttvirtum íhalds-
kjósendum á, að þeir, eftir sömu for-
sendum, beri ábyrgð á fjársukki í-
haldsins, og að þeir skuli ekki láta
sig henda þann skratta aftur, að
koma því til valda. Aldrei heppilegri
tími til að aðvara kjósendur en
eihmitt núna, rétt fyrir kosningarnar,
Ljóti skaðinn.
»ísl,« er lafhræddur um það, að
að ef einkasala á tóbaki kemst á
aftur, muni tóbaksneyslan minka í
landinu. Pað væri nú ljóti skaðinn
fyrir þjóðina!
Dálítil ónákvæmni.
»Verkatu.« sagði frá því hér um
daginn, að um 40 þúsundir atvinnu-
lausra manna hefðu tekið þátt í kröfu-
göngu kommúnista í Kaupmannahöfn
25. Febrúar s. I. Ekki skekar
blaðinu þarna nema um 38 þús-
und, því flest var talið í kröfugöng-
unni um 2 þúsund manns.
Hrellingar Verkamannsins.
Þeim líður illa núna, riturum
Verkamannsins. Það er ekki nóg
með það, að »glamrið frá hlekkjum«.
hinnar »þrautpíndu« og »kúguðu«
»öreiga«-sveitar til lands og sjávar,
í hinu »helvíska« þjóðfélagi, sem
vér lifum í, fari í taugarnar á þeim,
heldur er nu útvarpið alveg að fara
með þá. Messurnar, sem útvarpað
er, taka útyfir allan þjófabálk.
»Músik«, eins og þeir framleiða Páll
ísólfsson og Sigf. Einarsson, er ekki
matur fyrir Guðmann og Aðalbjörn,
og svo að hugsa sér það, að gam-
alt fólk hafi yndi af að hlusta á
messurnar, það er nokkuð sem
»baráttu«-hetjur »hins stéttvísa ör-
eigalýðs« ekki geta þolað.
Samræmi.
11. og 14. þ. m. flutti »Verkam.«
ádeilugrein á Framsóknarstjórnina
fyrir afturhald hennar í landsmálum.
Þetta var réttilega gert. Tvö mál
voru það sérstaklega, er blaðið bar
fyrir brjóstinu: Áb}Trgð á viðskift-
um við Rússa og virkjun Sogsins.
Nú, þegar Framsóknarstjórnin hefir
slitið þinginu, til að drepa þessi mál,
í bili að minsta kosti, hamast »Vkm.«
að Alþýðuflokksþingmönnunum fyrir
að vilja halda þinginu áfram, til að
bera þessi mál fram til sigurs, ásamt
flelri réttinda- og hagsmunamáium
verkalýðsins, sem þingrofið hefir
stöðvað. Þetta er nú samræmi!
— Þeir, sem berjast gegn famfara-
og hagsmunamálum alþýðu, eru óal-
andi og óferjandi, og hinir, sem
bera þessi mál fram til sigurs, eru
»verklýðssvikarar«. Þeir hnjóta ekki
daglegaum gáfurnar, ritarar »Vkm«.,
og litlar líkur eru íyrir því, að rétt-
sýnið verði þeim að bana.
Verklýðsvinir.
Dmliyggia „Verkamannsiiis“
fyrir Verkamannafélagi
Akureyrar.
Þeir eru hrifningamenn, kommún-
istarnir, enda eru þeir svo hrifnir
af sjálfum sér — fórnfýsi sinni í
verklýðsmálum — að þeir láta
aldrei neitt eintak af málgögnum
sínum frá sér fara, án þess að hæla
sjálfum Sér fyrir þessa hluti. Þeir
segjast vera hinir mestu verklýðs-
vinir í heimi, og eru standandi
hlessa á hve verkalýðurinn er seinn
til fylgis við þá. En verkalýðurinn
er nú einu sinni svona gerður, að
hann dæmir menn af verkum þeirra.
Og reynslan er sú ennþá á landi
hér, að s t ö r f kommúnistanna
hafa ekki reynst íslenskri verklýðs-
stétt nein heillaþúfa. Reynsla ís-
lensks verkalýðs er sú, að þar sem
verklýðsmálunum hefir verið fylgt
fram með mestri festu og gætni,
þar eru þau lengst á veg komin og
aðstaða verkalýðsins best.
Það er ekki svo ófróðlegt að
líta yfir starf íslenskra kommúnista
undanfarið. Má af yfirliti því nokk-
uð læra að gera sér ljóst hvernig
málum verkalýðsins myndi vera far-
ið, hefði hann fengið kommúnistunum
forráð þeirra.
Verklýðshrey'fing var ekki orðin
gömul hér á landi, er forgöngumönn-
um hennar varð ljóst, að nauðsyTn
var á að sameina verklýðsfélögin í
verklýðsflokk. Alþý^ðuflokkurinn var
þá stofnaður. Stofnun Alþý'ðuflokks-
ins veitti verkalý'ðnum aðstöðu til
sameiginlegrar baráttu fyrir hags-
munamálum hans. Kommúnistar
hafa aldrei sett sig úr færi að rægja
og svívirða Alþýðuílokkinn. Um
stund reyndu þeir að komast þar
til valda, en verkalý'ðurinn veitti
þeim ekki aðstöðu til þess. Treysti