Alþýðumaðurinn - 23.05.1933, Blaðsíða 2

5
alÞýðumaðurink
B. S. A. — Sími 9.
sig með því að láta kommúnistana
ekki hafa neinn til að fljúgast á við
— hundsa þá. Með þessu hafa
þeir verið slegnir af laginu víða í
verklýðsfélögunum — og gefist vel*
Var hið besta útlit fyrir að þessi
aðferð þjóðarinnar ætlaði að bíta
bakfiskinn úr kommúnistunum á
skammri stundu. En nú kemur
fasistaflokkurinn nýi og gefur kom-
múnistunum byr í seglin, sem þeir
hafa aldrei haft af slíkum að segja
áður. Nýi flokkurinn kemur því
til að magna kommúnistana um
allan helming, í stað þess að út-
rýma þeim. Sést á þessu, sem hér
befir verið sagt, hver vámeta- og
óþrifakálfur þessi nýi flokkur er.
Pessari gæsalappa-þjóðernis end
urreisnarhreyfingu hefir verið mis-
jafnlega tekið hjá þjóðinni. — Eins
og vonlegt er, hefir Alþýðuflokk-
urinn tekið henni iila, eins og allri
yfirgangsstefnu og fjandsamlegri
alþýðu manna. Framsóknarflokkur-
inn hefir heldur ekkert gott um
hana að segja- Kommúnistar hlakka
yfir að fá þarna pólitískt lífsviður-
væri sitt, og mana þennan nýgræð-
ing á sig eftir mætti. Kemur þar
fram sama artin og hjá slagsmála-
hundinum, sem sér áflogaseppann
álengdar og langar »í slag«. Sjálf-
stæðisflokkurinn karar þennan nýja
kálf með bestu lyst og gerir við
hann gælur. Kemur hér fram stefnu-
leysi og marglætisþrá þessa flokks-
viðrinis, sem búið er að umskýra
sjálft sig hvað eftir annað, og sigi-
ir æfinlega undir fölsku flaggi. —
Er harla merkilegt að »Sjálfstæðis-
flokkurinn« skuli ekki sjá að stofn-
un hins nýja flokks er blábert van-
traust á hann sjálfan. Að flokkur-
inn, sem hefir þóst vera flokkur
þjóðrækninnar, endurreisnar í at-
vinnu- og þjóðmálum, — flokkur-
inn, sem berjist gegn »óþjóðlegum«
stefnum, — flokkurinn, sem þrung-
inn sé föðurlandsást og fórnfýsi,
skuli eftirláta nýjum flokki öll þessi
pólitísku flothylki með glöðu geði
— og telja það nauðsynlegt, er hið
stórkostlegasta pólitískt afhroð, er
nokkur þjóðmálaflokkur hefir liðið.
Einnig virðast foringjar »Sjálfstæð-
isins* ekki koma auga á þau örlög,
sem flokkáins bíða, en þau eru, að
verða að mestu jetinn upp af þess-
um nýja kálfi. Pað er engum vafa
undirorpið, að hinn nýi flokkur
dregur til sín stóran hluta »Sjálf-
stæðisflokksins* — hinn rótlausa
og hugsjónasnauða æskulýð hans,
og ekkert annað liggur fyrir for-
ingjunum »Sjálfstæðisins« en að
standa eftir með tiltölulega fámenua
sveit. Eru þessi örlög »Sjálfstæð-
isins* harla kátleg, eftir allt grobb-
ið og masið um hið göfuga hlut-
verk flokksins með hinni íslensku
þjóð. —
Pað þarf ekki að gera ráð fyrir
að alþýðufólk glæpist á þessum
nýja flokki. Hann er stofnaður
fyrst og fremst til þess að berjast
á móti öllurn jafnréttis- og hags-
munakröfum alþýðunnar. Til þess
að ræna hana réttindum og eign-
um, og kúga hana á allan hátt. —
Baráttan gegn ólátastefnu kommún-
ista, er aðeins fyrirsláttur. Báðir
eru flokkarnir óláta- og yfirtroðslu
fiokkar. Báðir sniðnir eftir erlend-
um fyrirmyndum, og báðir jafn ó-
líklegir til að ynna af hendi þjóð-
nýtt starf. Alþýðu manna til sjáv-
ar og sveita ber því að varast báða
flokka jafnt, til að varna því að
þeir, í sameiningu, steypi þjóðinn í
glötun.
Aldrei fór það svo að Alþingi,
það er nú situr, léti síldarútvegs-
málin ekki til sín taka- Sjávarút-
vegsnefnd n. d. fæddi af sér frum-
varp til laga um bann gegn því að
afvatna síid, er áður hefði verið
söltuð, og um það að merkja skyldi
nafnið Island á hverja tunnu síld-
ar er hér eftir yrði flutt út. Morg-
unblaðið kallar þetta mikilvæga
ráðstöfun til gagris fyrir íslenskan
síldarútveg, og finst þetta víst vega
fyllilega upp á moti norsku samn-
ingunum.
Við meðferð málsins í deildinni,
var bannið þó miðað við útflutn-
ingssíld. Pótti ekki rétt að banna
fólki hér á landi að afvatna þá síld,
sem það borðar, ef það vili, en það
gerði frv. eins og það kom frá
hinni stórvitru sjávarútvegsnefnd.
— Annars er hér um afar smá-
vægilegt atriði að ræða, og er aug-
fjós vottur um vilja- og áhugaleysi
þingsins á sfldarmálunum. Á með-
an flutt er út tveggja ára gömul
síld, þrá og saltbrunnin; meðan
flytja má út hvaða sfldarvellu sem
er, óátalið af þvl opinbera, virðist
lítil ástæða til að banna útvötnun
síidar til útflutnings. Síldareinka-
salan, og sfðan skilanefnd hennar,
verkaði töluvert af síld á þennan
hátt og flutti út með góðum á-
rangri. Fékk síldin besta orð og
markaður virtist nægur fyrir hana.
Petta bann kemur heldur ekki ís-
lenskum síldarútveg að gagni, því
Norðmenn eru byrjaðir að afvatna
síld og selja til Pýskalands, Dan-
zig og Póliands.
Þá er íslands-merkiö á síldar-
tunnunum, sem nú fyrst er lög-
boðið, þegar búið er að gefa Norð-
mönnum einveldi í síldarútgerðinni.
Verður ekki öðru vísi á þetta litið
en sem hlunnindi fyrir Norðmenn,
þegar þeir fara að flytja út alls-
kyns síldaróhroða, þá skuli skömm-
in skella á íslendingum en ekki
þeim. Má reikna þetta sem eitt
atriðið í frændsemis-bræðralags-íviln-
unum.sem forsætisráðherra ogsamn-
ingamenn vorir voru svo ákafir að
troða upp á Norðmenn.
Fasistaflokkurinn í Reykjavík, er
kallar sig Pjóðernissinna, hefir hafið
útgáfu blaðs, sem nefnist »íslensk
endurreisn*, Ritstjóri er Eiður S.
Kvaran. Verður ekki sagt að blað-
ið fari verulega hóflega af stað. —
Hótar það öUu og öllum, sem ekki
gangi skilyrðislaust undir merki
þessarar nýju hrej'fingar, niöurbroti
og áfnámi af jörðunni. Kallar blaðið
þetta að »þroskast á guðsríkisbraut*.
Kvenskátarnir hér hafa undan-
farið innt af hendi þegnskylduvinnu
í blóma- og matjurtagörðum hér óg
þar í bænum.