Alþýðumaðurinn - 23.05.1933, Blaðsíða 3

Skæðadrífa.
V V
Er/end samúð.
Þegar Novu-uppþotið braust bér
út í vetur var Einar Olgeirsson
staddur í Noregi. Rauk bann þá
til og skrifaði í norskt kommúnista-
blað frásögn um þessa hetjudáð
hins »stéttvísa« verkalýðs, ásamt
tilheyrandi lygum og svívirðingum
iwn meginhluta verkalýðsins á ís-
landi. Danskt kommúnistablað lapti
þetta upp eftir norska blaðinu. —
»Verkam.« er mjög hrifinn yfir
þessari »samúð«, sem erlendar
þjóðir hafi haft með hinni sigur-
sælu baráttú verkalýðsins hér á
Akureyri í áðurnefndu uppþoti, en
gleymir að geta þess, hvernig
»samúðin« er til komin, og líka
þess, að þegar E. O. kom heim og
fékk að vita alla málavexti, skipaði
hann uppþotsmönnum hér að hætta
þessari vitleysu, með þeim ummæl-
um að málið væri »skítamál< og
»il!a séð« af flestum.
Skapvonska
mikii virðist nú ríkjandi meðal rit-
ara »Verkamannsins«. Hella þeir
sér mjög út yfir Erling Friðjónsson
og Verklýðsfélag Akureyrar. Er
þetta að vonum af því félaginu og
formanni þess hefir tekist að hækka
fiskverkunarkaupið, sem »Eining«
var komin með niður úr öliu veldi.
Það er gamanlaust fyrir kommún-
istaskepnurnar að sjá svona eyði-
lagt fyrir sér margra ára starf í
þjónustu auðvaldsins-
Viðkvæmni.
Útvarpsnotendafélagið hér hefir
ekki verið mjög afkastamikið til
gagns fyrir félagsmenn undanfarið,
en nýlega hefir það vakið athygli á
sér á alveg sérstakan hátt. Á síð-
asta fundi félagsins samþykkti það
að senda úívarpinu kvörtun yfir
því að Sigurður Einarsson hefði —
í útvarpserindi þar rétt áður —
sagt nokkuð frá aðförum Nasista-
skríisins í Þýskf.iandi. — Sýnist
mörgum landsmönnum svo, sem
skaðlaust hafi verið þó útvarps
hlustendum sé sagt — svona einu
sinni í már.uði — ofurlítið frá hinu
ALÞtÐUMAÐURJNN
raunverulega ástandi í Þýskalandj,
þegar útvarpið flytur athugasenida-
laust — tvisvar á degi hverjum —
tilbúið hól um verklýðsböðlana
þýsku og litaðar frásagnir um dag-
lega viðburði þar í landi. Virðist
mörgum sem sérstaka viðkvæmni
þurfi til að geta ekki heyrt sann-
leika svo sem einu sinni í mánuði.
Glsla-glamur.
Hingað komu með Dettifossi Oíslar
tveir frá Reykjavík, til að flytja gleði-
boðskap hinnar nýju »þjóðernishreyf-
ingar* á »guðsríkisbrautinni*. Héldu
þeir útifund á Snnnudaginn og töluðu
af tröppunum hjá Júlíusi Sigurðssyni
fyrv. bankastjóra. Hefir etiginn ræðu-
maður fengið áður að tala frd þeim
veglega stað, nema Runki prédikari.—
Mun mörgum, sem hlýddu á Runka
og þá nafnana nú, hafa fundist, að
lengi geti vont versnað. Fluttu þeir
nafnarnir sömu ræðurnar og þeir hafa
flutt í Reykjavík, á ísafirði og Siglu-
firði, en hvergi þorað að rökræða
málið á eftir. Á ísafirði og Siglu-
firði komu engir nema örfáar íhalds-
sálir til að hlusta á þá, en hér voru
áheyrendur margir, og mun nöfnun-
um hafa þótt bera vel í veiði. Ræð-
urnar voru ekkert annað en órökstudd-
ar skammir og svívirðingar um alla,
og glamuryrði um umbætur, sem
þyrftu að verða á ástandinu, en auð-
vitað ekki bent á eitt einasta ráð i
því efni, enda mun ríkja hin megn-
asta fæð á siíkum blómjurtum í and-
ans aldingörðum þeirra nafna. Vísaði
Glsli í Ási áheyrendum í blað, sem
ætti að koma út í Rvík næsta dag —
í 10 þús eintökum — en gat ekki um
hvað mörg þýsk mörk útgáfan kostaði.
Áberandi var þaó hve ræður þeirra
uafna mintu á ræður kommúnista. —
Sama ílskan á bak við, sama ósvífnin
og lygahneygðin, — sama glamrið og
gífuryrðin. Mun fundurinn hafa haft
þau ein áhrif að sýna mönnum og
sanna, að til eru fleiri fífl á íslandi
en kommúnistarnir. — Gunnar Bene-
diktsson frá Saurbæ ætlaði að tala á
eftir, en þá hóf Gísli frá Ási og
nokkiir strákar með honum óhljóð
mikil, tii að sýna að fleiri gætu galað
en kommúnistar.
R Q (1 -bi/ar besíir.
■OAy' Sími 260
Handan yfir hðfin.
Bandaríkin og Cana’da eru síðustu
ríkin, er horfið hafa ftá gull-itinlausn.
Þóttu þaö íréttir á sínum tíma, er
hlð volduga ríkjasamband, Bandarík-
in, þurftu að taka til þessara örvggis-
ráðstafana. Atvínuuleysið minkar ekkt
þar vestra og ekki bólar á að nýi
forsetínn ætli að geta íramkvæmt
mikið af því er hann lofaði Jyrir
forsetakjörið,
Skýrt er frá því, sem dæmi upp á
alla þá hringavitleysu og skriðdýrs-
hátt, sem þróast kringum nýju ias-
istastjórnina í Þýzkalandi, að á af-
mæli Hitlers nú fyrir nokkru, var
hann hyltur eins og guð og jafnvel
færðar fórnir. Fékk hann svo mikl-
ar afmælisgjafir, að slíks finnast
engin dæmi. Þar á meðal bugarða,
skip, flugvélar, hesta, og svo mikið ■
af húsgögnum, að nægilegt var til-
að »mublera upp« mörg stórhýsi,—
En sú gjöfin, stm mesta »hrifningu«
vakti meðal flokksins var mynd af
Hindenburg, sem' gamli maðurinn
skrifaöi nafnið sitt á »með eigin
hendi« og færðiHitler. Skýrði þýzka
útvarpið oftar en einu sinni frá þess-
um stórfenglega og gleðiríka við-
burði í viðreisnarsögu Þýskalands.
Fyrir nokkru dó betlari á Spáni,
sem ekki var snauðari en það, að
han lét eítir sig U/g millj. peseta.
Betlið getur líka gefiö góðar tekjur,
sé að því unnið með »atorku« og
‘»fyrirhyggju«, og svo lifað sparlega
í ofanálag.
Þann 16. þ. m. lézt hér í bænum
Ágúst Sigvaldason skósmiður, 67 árs
að aldri. Ágúst var sæmdarmaður
á flesta grein og prýðisvel látinn af
öllum. —
Á Fimtudaginn kom upp eldur í
neðstu hæð hússins, Brekkugata 1, hér
í bænum og brann allt húsið innan á
skammri stundu. Húsið og innan-
stokksmunir íbúanna var vátryggt.