Alþýðumaðurinn - 20.06.1933, Blaðsíða 2

2
alÞýðu m aðurinn
| B. S. A. — Simi 9.
rægja alþýðusamtökin f landinu og
ausa svívirðingum yfir Alþýðuflokk-
inn á framboðsfundunum*
Frambjóðendur Alþýðuflokksins
munu vera kjósendum hér um slóðir
lftið kunnir ennþá. — Felix Guð-
mundsson verkstjóri f Reykjavík er
gamall og þrautreyndur verklýðs-
málajárnkarl í höfuðstaðnum og ein-
lægur alþýðuvinur. Hann er heill og
óskiftur í öllum málum, drengur
hinn besti og hrein mótsetning við
verklýðsgasprara eins og Einar
Olgeirsson og slíka pilta. Jóhann
F. Guðmundsson er einn af fremstu
mönnum Alþýðuflokksins á Siglu-
firði, síðan Guðmundar heitins
Skarphéðinssonar misti við. Hann
er greindur vel og gætinn og at-
hugar málin vel áður en hann tek-
ur afstöðu til þeirra. Hann hefir
einlægan áhuga fyrir málefnum
verkalýðs og sjómanna og er einn
þeirra notinvirku manna, sem ekki
er ánægður nema hann sjái árangur
verka sinna, verkalýðnum í hag,
jafnóðum og hann ynnir þau af
hendi. Er hvert það sæti, er Jó-
hann skipar, vel setið.
Af því sem hér hefir verið sagt,
er það auðsætt að alþýðufólki er
hollast að fylkja sér um frambjóð-
endur Alþýðuflokksins. Peir eru
allir framtíðarmenn, starfandi í flokk'
sem stendur föstum fótum í nútíð
og framtíð. Flokki, sem best allra
landsmálaflokka berst fyrir bættum
kjörum aiþýðunnar í landinu.
Muni það hver og einn kjósandi,
er hann gengur að kjörborðinu 16.
Júlí n. k.
Fimleikaflokkur pilta úr Lauga-
skóla, undir stjórn Þorgeirs Svein-
bjarnarsonar leikfimiskennara, er
væntanlegur hingaö til bæjarins í
dag og mun hafa sýningu í Sam-
komuhdsinu í kvöld. — Er flokkur
þessí á leið til Reykjavfkur. — f*eir,
sem séð hafa flokkinn, segja hann
mjög efnilegan og að hann hafi
mörgum úrvals-kröftum á að skipa.
PríhBfSaða skrímslið.
Eins og kunuugt er, hefir íslenska
auðvaldið lagt sér til nýtt baráttu-tæki,
þar sem er .þjóðernishreyfingin* eða
*hreyfingin« eins og hún er nefnd i
daglegu tali. Áður stólaði auðvaldið
á það, að nýjasta baráttutæki þess á
undan >hreyfingunni«, Kommúnistafl.
íslands, myndi verða sér nægilegt til
að veikja með samtakamátt alþýðunn-
ar, að það áfram fengi að drotna í
friði. En er það sá, að verkalýður-
inn vildi ekki hallast að K. í. og
treysti samtök sín að sama skapi
og kommúnistarnir hömuðust meira
fyrir auðvaldið, varð að finna eitt
vopnið enn og var þá »hreyfingin«
stofnsett. —
Auðvaldsskrfmslið íslenska gengur
því þríhöfðað til kosninganna núna.
Prátt fyrir stór orð og illmælgi annað
slagið hjá »deildunum« í garð hinna er
allt í faðmlögum bak við tjöldin. —
Pótt kommúnistar geti hvergi átt von
f manni, sendir auðvaldið þá fram f
flestum kjördæmum landsins — hefir
jafnvel lagt þeim til stuðningsmenn
sumstaðar — til að reyna að dreyfa
atkvæðum alþýðunnar og styrkja með
því auðvaldið, Pegar blöð kommún-
ista f Reykjavik rak upp á sker fjár-
hagslega og áttu sér engan sama stað,
tók auðvaldið þau í fang sér og
prentar þau »upp á krít«. Til að fela
þetta eru kommúnistarnir látnir
skamma »burgeisana« að Yio þegar
9/io af rúmi blaðanna eru lygar og
skammir um Alþýðuflokkinn og for-
göngumenn hans. Svo kallar »hreyf-
ingin« og ýmsir aðrir af framherjum
auðvaldsins, helstu kommúnistaspraut-
urnar »hugsiónamenn«, »ósérplæga
verklýösvini« og öðrum gælunöfnum,
til að klappa »litla bróður* á vang-
ann fyrir dugnaðinn. —
»Hreyfingin« var mikil á lofti til að
byrja með. Nú er hún allstaðar geng-
in í þjónustu »gömlu mömmu* —
Sjálfstæðisins, og berst, við hlið kom-
múnistanna, fyrir framgangi þess, —
Og »gamla mamma< er ánægð með
þessi tvö aukahöfuð sín og lyftist í
sæti við tilhugsunina um völd og virð-
ing í framtfðinni.
Skyldi nokkur efast um skyldleika
þessarar þrenningar, ætti hann að at-
huga orðalagið hjá hinum ýmsu »spá-
mönnum* bandalagsins. »Við erun
frelsarar verkalýðsins,* segir Brynjólfur
Bjarnason. »Frelsun þjóðarinnar er í
okkar hendi,« segir Gfsli Bjarnason.
»Við erum að byggja upp paradís
socialismans þar austur i Rússlandi,*
segir Einar Olgeirsson. »Hver er það,
sem ekki trúir á mig ?« segir Gisli frá
Ási. »Undir stjórn Kommúnistaflokks
íslands skal hin íslenska þjóð líta dag
frelsisins,* segir Jón Rafnsson. »Pjóð-
in hlustar gapandi á orð okkar nafna
og breiðir út faðminn móti frelsi sínu,«
segir Stóri-Gísli. »Fullkomið athafna-
frelsi einstaklingsins gerir þjóðirnar
frjálsar,« segir >Sjálfstæðið«.
Margir hafa tekið það svo, að stóiu
orðin, sem hin ýmsu höfuð auðvalds-
skrfmslisins hafa hvert nm annað sagt,
tákni óvináttu milli þeirra, Þetta er
misskilningur. Pegar »hreyfingin« tal-
ar um að »afmá kommúnista,< og
koramúnistar hjala um að jafna »hreyf-
inguna* við jörðu, og »Sjálfstæðið«
fordæmir alia öfgaflokka, þá er ein
og sama framtfðarhugsjón bak við allt
þetta, sem er opinber samruni allra
þessara þríeinu afla. Afnám kom-
múnistanna, jöfnun »hreyfmgarinnar«
við jörðu og valdaslit »Sjálfslæðisins«,
allt er þetta sameiginlega ákveðið
fyrirfram af hinum þríeinu. Þegar
allar hugsjónirnar eru komnar í
framkvcemd á að vera ein hjörð og
einn hirðir. Pá á ekki að þurfa á
þessum ýmsu nöfnum að halda, og
höfuðið á að vera eitt á einum búk.
— Um það er enginn meiningamunur
hjá þeim þríeinu.
Hér á Akureyri leikur það þríeina
aðalþáttinn f kosningunum núna. —
Kommúnistar eru látnir bjóða fram
vikapilt Kveldúlfs og Mjólkurfélagsins
í Reykjavfk. Látin er koma upp ó-
ánægja milli »hreyfingarinnar< og
»Sjálfstæðisins« um fulltrúaval. Svo
eiga þeir óánægðu að fara yfir á
kommúnisfann og reyna að koma
honum inn, því hann er engu sfður
tryggur auðvaldinu en frambjóðandi
>Sjálfstæðisins«. En ef kommúnistar
vinna hvergi sæti við þessar kosning-
ar, eru þeir sama sem útilokaðir frá
kosningaþátttöku i framtíðinni, samkv.