Alþýðumaðurinn - 11.07.1933, Blaðsíða 3

AlJ»ÝÖljMAÍ)'uftlNN
3
Eins og yfirkjörstjórn hefir aúgíýst hér 1 hlaöimi, hefir Arni Jóhanná-
son dregiÖ sig til haka, þö nafn hans standi á seðlíriuni. AÓ sUrripla ýfii
fivíta depiíinn framan við nafn haris, er J>vi áö gera átkvæðið ónýtt-
Alþyðukjósendur! Munið að stiriipía yfír hvifa dépiliriri fýrir
franian nafn Stefáns Jóh. Stefánssonar!
————————i
Skæðadrífa.
Játning Einars.
Einar Olgeirsson ætlaði áð fara
áð slá um sig á framböðsfundinum
á Sunnudaginn með því að Verk-
lýðsfélag Akureyrar væri að hafa
um 20 þús. krónur af síldarstúlk-
unum á Akureyri nú í sumar, með
samningnum sem það gerði við at-
vinnurekendur um síldarvinnukaupið
í sumar. Erlingur Friðjónsson fékk,
utan dagskrár að svara þessu og
færði rök fyrir því að »Eining« og
Verkamannafélagið hefðu engan
kraft haft til að koma »Einingart-
taxtanum í gegn, og ekki hefði
verið um annað en mikla lœkkun,
frá því sem var í fyrra, að ræða,
hefði Verklýðsfélag Akureyrar ekki
varnað því með samningi við síld-
arsaltendur, þar sem það hefði
fengið allverulega hækkun frá því
er áður var. En ef Einar vildi fara
út f það að reikna út tapið, sem
stúlkurnar á Akureyri hefðu orð-
ið fyrir vegna samninga *Ein-
ingar* og Vmfél. í fyrra sumar,
mætti hann byrja á ca. 30 þúsunda
tapi á fiskverkunarkaupinu og Ieggja
þar ofan á tapið á síldarvinnutaxt-
anum, ca. 20 þús. Myndi Eiriar þá
fá þá upphæð milli handa, sem
betur myndi hæfa heildsalanum, en
hin tilbúna Iækkunarupphæð, sem
hann væri að burðast með, og vaéri
einfómt fals. Gat Einar ekkert haft
á móti þessu, og játaði einnig, að
félögin hér, sem stjórnað væri af
kómmúnistum, væru sorgléga veik
ög kraftlítil- Verður að telja að
Erlingur hafi gert þarna guðsþakka-
verk á Einárí, með því að knýja
þennán sannleika út úr honum í
furidaríokiri, til að vega ofurlítið
úpp á móti ósannindunum, sem
fiáriri (Eiriár) vár Búirin áð Hfdga
upp á fundinum. Er þetta ekki í
fyrsta sinn sem Erlingur gerir Ein-
árí greiðá.
thváö ságði ’anriPi
Kommúnistar höfðu ákveðið
klapparalið á innstu bekkjunum í
salnum, til að lyfta undir orð fram-
bjóðanda síns, þegar við ætfi. —
»Samherjarnir« út um salinn áttu
svo að taka undir, en ekki- gekk
það nú altaf að óskum. Einu sinni,
þegar klöppurunum fanst Einar á-
kaflega fyndinn, byrjuðu þeir að
klappa. Hrukku þá við þrjár kerl-
ingar frammi í sal, og tóku uridir
klappið. Ert er því var lokið, spurðu
þær hver aðra í ákafa: »Hvað sagði
’ann? Hvað sagði ’ann?«
Héldust ekki við.
Svo ódæma bágborin og vesal-
mannleg var framkoma frambjóð-
ánda íhaldsins á framboðsfundirt-
um, að nánústu fylgjendur hans
héldust ekki við, og flúðu salinn í
hvert skipti sem hann átti að tala.
Var þéim þetta ekki láandi.
Einar greyið reiður.
»Verkam.« í dag sýnir dável sal-
arástand Einars Olgeirssonar. Léið-
arinn í blaðinu er samanhnöðað
níð og álygar á Erling Fríðjónssön.
Segir meðal .annars þar, að E. F.
hafi .játað það á framboðsfundin-
um, sem hann rak ofan í Einar,
eins og aðra haúgalýgi, sem Hárin
fór þar með. Einari greyinu er
vorkunn, þótt hann sé í itlu skapi.
Hann finnur hinn pólitíska nákuída
blása um sig. Vonleysið og svart-
sýnið kvelur hann. Fylgið, það
lítið það var, drafnar af horium,
verklýðsmálasvikamiHa háns ér að
gliðna, og ekkert framundan néma
auðnin endalausa, — kvalástaður
auðnuleysingjans, sem vánþókriun
og fyrirlifning nútíðar og frarntíðar
hvííir á. Pað hefír fokið í margári,
sem er bétur á vegi staddur.
Kosningarnar nálgast, línurnar
skýrast. — Eftir því sem lengur
líður verður mönnum ljósara um
útlitið. En hver verður niðurstað-
an? Hér skal bent á það, sem ætla
má, eftir öllum skynsamlegum rök-
um um aðstæðurnar í bænum.
Kommúnistarnir hófu fyrstir allra
kosningabaráttu sína og nokkru
áður en aðrir flokkar höfðust nokk-
uð verulega að. Peir sendu 15
srriala sína hús úr húsi með með-
mæíendalista. Dag eftir dag fóru
þessir smalar um bæinn og leituðu
á alla þá, sem nokkrar vonir voru
til að rnyndu stýðja þá. Upp úr
þessari löngu og stföngu herferð
höíðu þeir 214 meðmælendur og
höfðu þá alveg Skafið innan graút-
arpottinn. Af þessum meðmælend-
um eru ekki allir á kjörskrá o£
óvíst að allir mæti á kjördegi til að
kjósa með kommúnistum. Af með-
mælendunum koma því aldrei fleiri
en 200 atkvæði til skila á komm-
únisfa. Og það er með öllu úti-
lokað að kommúnistar fái fleiri en
100 atkvæði til viðbótar meðmæl-
éndum sínum, og er það þó mjög
hátt reiknað, þar sem alvitað er, að
andúðin gegn þeim hefir aukist
Stórlega í bænum af eðlilegum á-
sfæðum. Frambjóðandi þeirra get-
ur bvi ekki fengið yfir 300 atkvœðL
Pá er íhaldið. Par mun kerina
nokkurrar óánægju með frambjóðr
andann, og ekki að ástæðulausu.—
En flokkurinn er þó enn þá sterk-
ur hér í bænum, þótt hann sé ekki
sarristæður og molni því meira úr
honum, eftir því sem lengur líður.
En ætla má þó að hánn geti náð
um 500 atkvæðum.
Og þá er það loks frambjóðandi
Alþýðuflokksins. Að honum starida
fyrst og fremst allir Alþýðufiokks-
menn, sem er mikill hluti hins
raunverulega verkalýðs í bænum.—