Alþýðumaðurinn - 26.03.1940, Page 3

ALPÝÐUMAÐURIN N
3
Hversvegna þegja þeir?
Fyrir nokkru var hér í blaðinu
rætt um hættuna, sem þjóðinni
stafaði af fasismanum, sérstaklega
nú á niðurlægingartíma kommún-
ismans. Þá var, meðal annars, bent
á félagsskap Brynleifs Tobíassonar,
sem sýnilegan ávöxt af starfsemi
fasista (nasista) hér í bænum. Síðan
hafa þau tíðindi gerst, að Brynleifur
hefir rokið úr Stúdentafélagi Akur-
eyrar vegna átaka um þessi mál
innan félagsins, sem innsiglar þjón-
ustu hans við fasisrnann.
Blöð Framsóknar-og Sjálfstæðis-
ins hér á staðnum hafa — í árásum
sínum á kommúnista — látið svo
sem þau væru andvíg öígastefnum
f þjóðmálurn- En hversvegna þegja
þau þá um Brynleifsfélagið? Er
þeim þýska öfgastefnan eitthvað
kærari en sú rússneska? Eða eru
þau með þessari þögn að sanna
þau ummæli Alþýðumannsins, að
áhangendur fasismans innan þessara
flokka séu svo margir og áhrifa-
miklir, að blöð flokkanna séu múl-
bundin þegar um >öfgastefnuna<
úr suðri er að ræða? Vonandi
svara þau nú?
sama skíðafólks, sem, með betri
þjálfun, getur náð framförum til
móts við skíðafólk annara héraða.
Að því ber því að stefna, þó höf-
uðtilgangur skíðaíþróttarinnar sé að
lokka fólkið til heilsusamlegrar úti-
vistar og líkamsstælingar.
Að endingu vill blaðið þakka að-
komufólkinu fyrir komuna. Lands-
mótið er sérstakur viðburður í lífi
bæjarbúa, sem hin mikla aðsókn
sýndi svo Ijóslega. íþróttafólkið, í
hinum smekklegu einkennisbúning-
um, setti sinn svip á bæinn dagana,
sem mótið slóð. Frá því andaði
hressandi blæ æsku og heilbrigði,
djörfungar og daða.
Slík æfintýr skilja eftir bjartar
minningar og hlýjar.
Er kommúnisminn að
verða óskaðlegur?
Máske finnst blöðum áðurnefndra
flokka kommúnisminn vera að
verða óskaðlegur. Endalok harm-
leiksins í Finnlandi hafa flett ofan
af samvinnu Rússa og Pjóðverja í
þeim málum. Héðinn Valdimarsson
hefir nýlega Ijóstrað því upp, að
»Þjóðviljinn« sé styrktur með 900
krónum á mánuði af nasisturn, enda
hafa kommúnistablöðin ekki birt eitt
hnjóðsyrði í garð fasismans nú um
hart nær tveggja mánaða skeið.
Máske fer það svo, að »Dagur« og
»ísl.« fari nú að spara sér gífuryrð-
in í garð kommúuistaskammanna
líka?
Verkamaönr
ritar.
Eitt sinn stafaði miklum ljóma af
róssnesku öregabyltingunni. Nú er allt
öðru máli aö gegna. Ofsóknarbriálað-
ur einræðisherra hefir látið drepa
alla jhelstu foringja byltingarinnar.
Leynilögreglan rússneska, sem er
ekkert annað en viljalaust verkfæri
í höndum harðstjórans, hefir ekki
látið sitt eftir liggja aö brennimerkja
þá, sem glæpamenn og svikara af
verstu tegund. Ljóminn af Stalin-
Rússlandi er dvínaður, eins og dags-
ljós fyrir sorta hinnar miklu nætur
í austri. Kyndlar frelsis, mannúðar
og réttlætis lýsa þaðan ekki lengur.
Stalins-verkin tala. Fyrst hinar blóð-
ugu ofsóknir gegn helstu sósialist-
unum, frömuðum byltingarinnar,
mönnunum, sem eyddu æsku sinni
og manndómsárum i Siberíu og
fangelsum keisaratimanna. — og
síðan hin líkum stráða landvinninga-
braut »hins mikla föðurs* yfir hvert
hlutlaust smáríkið af öðru, orsaka
viðbjóð og örvæntingu í þugum
heilbrigt hugsandi verkamanna og
sócialista. Peir eru hættir að líta
til Rússlands sem forusturíkis frels-
isins, — hættir að trúa J>ví, að
frelsi, réttlæti og mannúð skapist
við skilyrði þess stjórnarfars, er
þar ríkir.
Pað er því eölilegt að verkalýður
Vesturlanda snúi bakinu við stefn-
um og starfsaðferðum þeim, setn
fyrirskipaðar eru frá Rússlandi.
Samtök verkamanna, þjóðlífiö allt er
í hættu. Paö er engin furða þó að
(slenskir alþýðumenn vilji nú ráða
sínum málum sjálfir og frábiðji sér
öll afskipti þeirra umskiftinga, sem
trúa blint á kenningarsetningar Stal-
ins, þó þær fjarlægist allt, sem heit-
ir sócialismi.
Pví undarJegra er að enn skuli
vera til hér menn, sem vilja Ihalda
uppi forsvari vilíimennskunnar frá
Rússlandi, einmitt í sama mund og
hún hefir hafið feigðargöngu sína, og
verklýðssinnar fjarlægjast hana hvar-
vetna um heim. En svona er það
samt. Og málgagn, eins og »Verka-
maöurinn*, gengur nú mörgum
skrefum framar, en nokkru sinni
fyr, í því að verja stjórnaríarið og
pólitíska hermdarverka planið í Rúss-
landi. Hvort stafar ógæfa þessara
manna af því, að þeir séu samþykkír
villimennskunni af hug og hjarta,
eða hinu, að þeir séu orðnir svo
flæktir og fjötraðir inn í ógnarvefi
Stalins, að þeir geti hvorki né þori,
þegar að því kemur, að varpa af
sér skoðanakúguninni?
Verkamaður.
Jorð
heitir tímarit, sem hóf göngu sína f
sl. mánuöi. Fyrsta hefti þess hefir
blaðinu borist, 64 blaðsíða rit, fjöl-
breytt að efni og prýtt góðum mynd-
um. Auk ritstjórans, síra Björns O,
Björnssonar, rita í þetta hefti Gunnar
Gunnarsson, Guöm. frá Miðdal, Sig.
Nordal, Sigfús Halldórs frá Höfnum.
Guðbrandur Jónsson og Tómas Guð-
mundsson. Fyrir fasta áskrifendur
á árgangurinn að kosta 12 krónur,
en lausaverð hvers hefti er kr. 1,50.
Eitt hefti í hverjum mánuði.
Allt með Eimskip!