Alþýðumaðurinn - 17.07.1945, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUMAÐURINN
Þriðjiidaginn 17. Júlí 1945
Skæðaðrifa
„Verkamaðurinn“ eignast
nýtt leiðarljós.
Ný stjarna er upp runnin á
hinn pólitíska himin kommún-
ista. Og auðvitað er hún fengin
að láni hjá „Kveldúlfsfamilí-
unni.“
Thor Thors, sendiherra hins
unga íslenska lýðveldis, hefir
látið þau orð falla í viðtali við
blaðamenn, að honum væri það
hryggðarefni, að íslendingar
skyldu ekki eiga fúlltrúa á San-
Fransisco-ráðstefnunni og að
deilur um þetta mál hafi átt sér
stað hér heinía.
Já, ekki þarf nú lengur vitn-
anna við um það, segir „Verka-
maðurinn“ að sú stefna þing-
flokks kommúnista, að krefjast
þess að íslendingar segðu
Möndulveldunum stríð á hend-
ur, var rétt, og hefði orðið þjóð-
inni til ómetanlegs heiðurs og
farsældar.
„Þetta segir pahhi“, segja
börnin, þótt reyndar enginn úr
„Kveldúlfsfangalínu'nni“ hafi
sagt þetta ennþá berum orðum.
Og „Verkam.“ harmar það
éinlæglega hve mikla andúð
þetta hefir vakið á Islandi er-
lendis,og svo hafi bara rússnesk-
ur fyrirlesari atyrt Islend-
inga fyrir, að láta kömmúnista
ekki stjórna sér í þessu máli.
Hvílíkt böl! Og „Verkam.“
krefst hvorki meira né minna
en þess að íslenska þjóðin, aðrir
en vinir Rússlands, séu afnumd-
ir af jörðunni — óhamingju-
sama fólkið, sem hefir hryggt
mann úr „Kveldúlfsfamilíunni“
og „félaga“ austur í Moskva.
Blessaðir skœruliðarnir.
Þá angrar það „Verkam.“
ekki lítið, að íslenska þjóðin
skuli ekki dáðst að dönsku
skæruliðunum, sem drápu
Kamban, og líkjast stormsveit-
um Hitlers sáluga á svo skenunti
legan hátt. Hvort það væri þó
ekki munur að eiga svona sveit-
ir hérna heima, sem hægt væri
að láta vega pólitíska andstæð-
inga — í „ógáti“ eða „æs-
ingu.“
■ En svo kynlega hregður við
að Danir sjálfir eru að verða
uppgefnir á þessari skæruliða-
öld, og vilja fara að afvopna
‘þessa föðurlandsvini áður en
þeir gera méira að. Meira að
ségja eru menn þar ytra farnir
að sjá ýms nasisma einkenni á
framferði skæruliðanna. Hélst
lítur út fyrir að ekki. verði hægt
að framkvæma dauðadómana
nýju í Danmörku. Böðlar fást
engir. Lögreglan og herinn neita
að framkvæma þetta nýmóðins
fyrirtæki. Konungurinn neitar
að staðfesta dauðadómana. Lík-
lega verður gamla sambands-
landið að hjálpa hér upp á sak-
irnar. Senda Dönum Sigfús,
Einar, Jakoh, Rósherg eða ein-
hverja — í rússneskum sið —
því líklega hafa þeir Hermann
og Eggerl ekki tíma til að aí-
lífa þessa 40, sem eftir eru af
65 þúsundunum, sem skærulið-
arnir fyrir eina tíð sökuðu um
landráð, meðan þeir dvelja ytra
í þágu verkalýðsins.
Fréttatilkynning frá
ríkisstjórninni
12. júlí 1945.
Dr. Knud Skadhauge, full-
trúi Danska Rauðakrossins gekk
í gær á fund ríkisstjórnarinnar
og flutti íslensku þjóðinni þakk-
ir fyrir gjöf þá til dönsku þjóð-
arinnar, sem flutt var með e. s.
Esjú til Danmerkur í síðasta
mánuði.
Viðstaddir voru sendiherra
Dana í Reykjavík, landssöfnun-
arnefndin og stjórn Rauða-kross
íslands.
Dr. Skadhauge kvað Dan-
mörku hafa í efnalegu tillili
komist einna best al hinna her-
numdu landa á undanförnum
stríðsárum. Þar hefði eiginlega
ekki ríkt neyð, eins og t. d. með
norsku frændþjóðinni. En á ein-
stökum sviðum hefði vöruskort-
ur nálgast hreint neyðarástand,
svo sem t. d. hvað fatnað snerti.
Þar var urn verulegan skort að
ræða, einkum ineðal hinna vinn-
andi stétta og barna. Kvað hann
klæðaburð fólks á síðari árum
hafa verið lakari en tíðkaðist
meðal fátækustu verkamanna á
öldinni sem leið. í annan stað
kvað hann feitmeti hafa skort
mjög og lyfja-vörur, einkum
olíur og lýsi. þær rúmar 900
smálestir lýsis, sem íslendingar
hefðu gefið, sagði hann að
svöruðu til eðlilegra þarfa
Dana í heilt ár, og þær 40,000
flíkur, sem sendar voru, kvað
hann hafa bætt úr mjög brýnni
þörf. Loks kvað hann sér það
persónulega ánægju, vegna ná-
inna kynna ög.tengda við ís-
land, að vera falið að færa ís-
lendingum þakkir Dana. Myndu
Darixr ekki einungis meta gjöf-
ina sjálfa, heldur enn meira
það hugai’far, sem hún lýsti, og
væri þó enginn efi á því, hvert
átak það væri af jafn fámérinri
þjóð, að safna meir en 4 miljón-
um króna á einum 20 dögum.
Að lpkum árnaði hann hinu
unga íslenska lýðveldi allra
heillá.
Jafnframt færði hann for-
Það tilkynnist hér með, að lijartkær eiginmaður minn,
faðir og fósturfaðir okkar,
Einar Einarsson, útgerðarmaður
andaðist að heimili sínu 11. þ. m. — Jarðarförin er ákveð-
in frá heimilinu, Strandgötu 45 Fimmtudaginn 19. þ. m.
kl. 1,30 e. h. ........ ............ • ■ •
Gmibjörg Sigurðar dóttir, sonur og jósturbörn.
Innilegt þakklæti til allra, er sýndu„okkur sam-
uð við andlót og jarðarför
ODDS BJÖ RNSSONAR
prentmeistara,
og heiðruðu minningu hans á einn eSa annan hátt.
Vandamenn.
ÖÐRUVÍSl EN
ALLIR HINIR
Sagt er frá ]xví á öðrum stað
í blaðinu, að verið sé að skjóta
saman fé handa þeim Esjufar-
þegum, sem snauðastir komu
heim til ættlands síns og enga
eiga að, sem geta greitt fyrir
þeinx atvinnu- og efnalega. —
Einnig er nú sem óðast verið að
koma því fólki að starfi, sem
þess þar með og kornu lieim til
að takast á hendur sérstök störf
fyrir hið opinbera og einstök fyr
irtæki.
1 hópi þessa fólks er einn mað
ur, sem er öðruvísi en allir hin-
ir. Það er hinn frægi landi vor
Jóhann Pétursson, svarfdælski
risinn með hláu barnsaugun,
eins og einn hlaðamaðurinn hef-
ir komist að.orði.
Þessi maður á ekki kost á að
ganga að hvaða starfi seni^ er.
Engin vinnutæki annara manna
passa honum. Ekki venjuleg
horð, venjulegir stólar, að mað-
ur tali um venjuleg rúm til að
sofa í. Jóhann hefir miklu færra
að velja úr en aðrir. Hann er
liálfgerður Gulliver í Putalandi
Blaðinu er kunnugt um, að
Jóhann hefir ekki fengið rieitt
starf ennþá. Þó þráir hann ekk-
erl annað írekar en að fá starf
að rækja á ættjörð sinni. Eignir
á hann engar nema bílinn sirin,
sem orðinn er lífsförunautur
hans — ómissandi einkavinur.
Best mýndi Jóhanni henta að
hafa gæslu á hendi. Dyragæslu
á hóteli eða öðrum samkomu-
stað. Það starf hefir hann líka
stundað erlendis. En ekki er víst
að þess manns sé þörf neinsstað-
ar. —
Rætt hefir verið urn það
manna á milli, að tillilíðilegt
væri að ríkið lithlutaði Jóhanni
lífeyri. Hann er þjóðargersemi,
sem hver stórþjóð sem væri
myndi vera stolt af, ef htin gæti
tileinkað sér hann. Hvað væri
þá eðlilegra en Jóhann nyti
þess með þjóð sinni. Og það er
á parti ekki vansalaust að láta
hann vera í óvissu um það hvort
hann getur framfleytt lífinu hér
heirna eða verður að flýja land
fyrir það, að hann er öðruvísi
en allir liinir.
sætisráðherra bréf frá utanrík-
isráðherra Dana, hr. Christmas
Möller, þar sem enn á ný eru
bornar fram þakkir Dana fyrir
gjöfina og það hugarfax', er
henni liggi að baki, en eins og
kunnugt er, hafði utanríkisráð-
herrann áður sent forsætisráð-
herra mjög vinsamlegt þakkar-
skeyti. Annað bréf færði dr.
Skadhauge forsætisráðherra frá
hr. J. Blllow, forseta’ Danska
Rauða krossins, yfirborgar-
stjóra Kaupmannahafnar, þar
sem bornar eru frám þakkir fyr-
ir gjöfina, sem eigi aðeins h'afi
glatt dönsku þjóðina vegna þess
vinarhugar, sem henni fylgi,
heldur bæti einnig úr brýnni
nauðsyn.
Forsætisráðherra þakkaði
kveðjurnar.
Nú er rabarbarinn full-
sprottinn. En hvað á fólkið við
liann að gjöra? Enginn sykur
til siiltunai-, og minkandi sykur-
skannntur boðaður. Margir hafa
við orð að fleigja uppskerunni
þó sárt sé„ og hvað vei'ður um
næstu uppskeru? Og svo kotna
berin síðar í sumar. Sykur-
skammturinn þyrfti áð vera eins
ríflegúr og áfengisútlátin;
★
Margt ferðafólk gistir nú bæ-
inn dag hvern. Mést ber á liöfuð-
staðarbúum. Fólk er að taka út
orlof sitt, tíðin er heillandi,
landið er fagurt' og frítt. Víða
er stofnunum lokað með öllu
10—14 daga. I öðrutn eru örfá-
ar hræður við afgreiðslu.
t
i'