Dýraverndarinn - 01.10.1938, Qupperneq 7

DYRAVERNDARINN
43
liggja sérlega vel á þeim, en stundum var hún
djúp og dimm og hélt eg þá, a'S þau væru aö á
saka niig fyrir þaÖ, hve mikill endemis þöngul
haus eg gæti verið, aS skilja ekki fréttirnar,
þaú væru aS segja mér. Þau fylgdu mér svo mest
an hluta leiSarinnar heim og létu altaf dæ
ganga. Þegar eg var kominn spölkorn fram fyr
þau, komu þau fljúgandi og settust kippkorn fyr
framan mig og svona héldu þau áfram heim
ir bæ. Alt í einu tóku þau sig upp og ílugu til
urs og sjávar.
Eg hafSi nú mikla ánægju af fylgd þeirra heim
leiSis og öllu þeirra kjaftæSi, en eg hafSi
vmsar sögur um þaS, aS hrafnar væru forspáir
vissu fyrir óorSna hluti, og var hálf-hræddur
aS þeir væru aS segja mér frá feigS gemlinganna
eSa einhverju ennþá verra, því aldrei haf'Si cl
heyrt þess geti'S, aS þeir spáSu góSu.
Seint um kvöldiS kom faSir minn heim og sagS
þær gleSifregnir, aS þeir hefSu þríhlaSiS um dag
inn. ÞaS var mokafli, gæftir og ládeySa héldus
nær alla vikuna og óvanlega mikill afli harst i
land. Mundu ekki krummahjónin hafa vitaS a
þessu og glaSst af þeim hlut, sem þau áttu i vænd
um af þessum niikla og óvenjulega afla? Eng
höfSu þau illu spáS, gemlingarnir lifSu allir
ekkert óhapp kom fyrir.
Krummahjónin lifSu í sátt og samlyndi viS alh
á heimilinu, nema hundana. Þau létu þá aldrei
friSi og þau reyndú aS glettast viS þá eftir mætti
erta þá og hrekkja, þegar kostur var.
lögðu þau áherslu á það, að ræna frá þeim ö'h
sem hundunum hafSi tekist aS komast yfir og beittt
til þess ýmsum kænlegum brögðum. Ef hröfnunur
tókst aS ná einhverju frá hundunum settust þeii
meS það skammt í burtu, og stríddu þeim meS þv'
aS kroppa í ránsfenginn aS þeim’ ásjáandi. Ef
náSu frá þeim garnarenda, flugu þeir meS
svo lágt yfir hundunum, aS þeir ærSust og lijugg-
ust viS aS geta náS í hann.
Snati, bezti fjárhundurinn okkar, var orSinn svo
vanur brögSum þeirra og áleitni, aS þeim gekk illa
aS leika á hann. Út af þessu brá þó einu sinni.
ÞaS hafSi veriS slátraS hesti. Vafalaust gladdi þaS
mjög hunda og hrafna, því aS nú var von góSra
krása. Og kappleikurinn um þaS mesta og bezta
byrjaSi fljótt, en hér stóSu hrafnarnir öllu ver aS
vígi, þó þeir ættu ráS á loftleiSinni. Hundarnir
í sumarhitunum liSur bjarndýrunum illa i sements-
búrunum í dýragarSinum í London. Þeim þykir gott
þegar vörSurinn ,,vökvar‘‘ þá meS garSkönnunni
sinni. * (Fálkinn).
voru þarna eins og nokkurs konar veröir yfir krás-
unum, vöktu yfir þeim nótt og dag og hröfnun-
um gekk illa aS sækja gæSin aS gini þeirra. Snati