Dýraverndarinn - 01.03.1953, Blaðsíða 7

DÝRAVE RN DARINN
15
Frumvarp til dýravemdunarlaga.
Veturinn 1950 vakti Guðbrandur Hlíðar, dýra-
læknir, máls á því í fyrirlestri, er hann hélt í
Dýraverndunarfélagi Akureyrar, hver nauðsyn
væri að samið yrði frumvarp til dýravemdunar-
laga hér á landi, því hvergi væri hægt að finna
í íslenzkum lögum neina samfellda löggjöf um
dýraverndun. Var máli þessu vel tekið og hon-
um falið að semja slíkt frumvarp. Tók hann
að sér að semja frumvarpið og hafði til hlið-
sjónar dýraverndunarlöggjöf Norðurlandanna,
auk þess, sem fannst í íslenzkri löggjöf um þessi
efni. Sumarið 1951 mæltist Dýraverndunarfélag
Akureyrar til þess, að Dýraverndunarfélag Is-
lands ásamt Dýralæknafélagi Islands gerðust
flutningsaðilar að frumvarpinu til að koma því á
framfæri til flutnings á Alþingi. Stjórn Dýra-
verndunarfélags Islands samþykkti að gerast að-
Ui, og á aðalfundi Dýralæknafélags Islands, sem
baldinn var í byrjun september 1951, var ein-
róma samþykkt að gerast aðili að frumvarpinu,
°g mér falið að koma því á framfæri við mennta-
wiálaráðherra. Nokkrum dögum síðar fór ég á
fund menntamálaráðherra, herra Björns Ólafs-
sonar, reifaði málið og mæltist til þess, að hann
tæki frumvarpið að sér og léti flytja það á
Alþingi sem stjórnarfrumvarp. Tók ráðherra lið-
fega í málaleitun þessa og hét að láta flytja
frumvarpið á Alþingi, þegar athugun hefði farið
fram á því í ráðuneytinu. Þegar ekki bólaði á
frumvarpinu á næsta Alþingi, undir þinglok,
spurðist ég fyrir hjá ráðherra, hverju það sætti,
en svarið var, að enn hefðu lögfræðingar ráðu-
neytisins ekki lokið athugunum sínum. Þann
5. nóvember sendi félagsmálaráðuneytið mér til
athugunar og umsagnar bréf, er því hafði borizt
f^á Alþjóðasamtökum um dýraverndun, dags. 18.
sePtember s.l., ásamt frumvarpi að lögum um
dýraverndun (Draft of Uniform Universal Legis-
fstion for the Protection of Animals), sem ósk-
er eftir að íslenzka ríkisstjórnin taki til at-
bugunar og fyrirmyndar við setningu laga um
dýraverndun. Að sjálfsögðu athugaði ég frum-
varp þetta gaumgæfilega og mælti með því í
nmsögn minni til ráðuneytisins. Þóttist ég sjá,
að hér væri á ferð merkilegur og mikilvægur
stuðningur við okkar málstað og málsókn. Ekk-
ert hefur samt komið fram í þessu máli á Al-
þingi því, sem nú er að ljúka, en kemur von-
andi fram á næsta Alþingi. —
Fjárflutningamir.
26. sept. 1951 kærði Ingólfur Rtuiólfsson, kenn-
ari á Akranesi, yfir því, að fé, sem væri flutt
frá Vestfjörðum til Akraness kæmi þangað sjó-
hrakið, en væri sett í rétt eða hús, er í land
kæmi úr bátunum, og haldið þar í svelti þar
til dregið væri í sundur. Sneri ég mér til fram-
kvæmdarstjóra sauðfjárveikivarna, en hann stóð
fyrir þessum flutningum, og spurðist ég fyrir
um það, hvort ekki væri hægt að reka féð á
afgirt graslendi þar til dregið yrði i sundur. Lof-
aði framkvæmdarstjórinn,að það skyldi athugað
og gert, ef hægt væri. Upp frá því var féð rekið
á gras. Á síðastliðnu sumri sneri Dýravernd-
unarfélag Akureyrar sér til Dýraverndunarfélags
Islands og bað það að hlutast til um, að fé að
norðan, sem flytja átti að haustinu suður í Ár-
nessýslu, yrði ekki flutt suður Sprengisands-
leiðina, því bæði væri hún of löng milli byggða
og hættuleg. Sneri ég mér til framkvæmdar-
stjóra sauðfjárveikivarna, og ræddi málið við
hann. Tjáði hann mér, að ekki mundu fjárflutn-
ingar fara að þessu sinni um Sprengisand, heldur
suður byggðir í Borgarfjörð, þar yfir Uxahryggi
á Þingvöll. Þess var farið á leit við félagið, að
það fengi lögreglu til eftirlits með flutningunum
og athugun á líðan fjárins, þegar á Þingvöll
kæmi. Fór ég fram á það við lögreglustjóra
Reykjavíkur, að hann legði lögregluþjón til þessa
eftirlits og þá helzt Skúla Sveinsson, sem væri
um leið fulltrúi Dýraverndunarfélagsins, enda í
stjórn þess. Tók lögreglustjóri vel í þessa mála-
leitun og lét Skúla Sveinsson fara, en hann tók
Ásgeir Einarsson, dýralækni, með sér til þessa
eftirlits. Var þessi ráðstöfun vel séð og vel af
hendi leyst.
Hvolpadrápið í Dölum.
Þ. 15. marz 1951 var ég fenginn til að hlusta
á framburð gamallar konu úr Hörðudal í Dala-
sýslu, en hún var stödd þennan dag hjá venzla-
fólki sínu í Vogahverfi í Reykjavík. Sagði kon-
an svo frá, að Guðmundur Ásmundsson, bóndi
á Krossi í Haukadal, ætti skozka tík í vörzlu
hjá dóttur sinni, sem byggi með kærasta sínum