Dýraverndarinn - 01.02.1955, Blaðsíða 9

DÝRAVERNDARINN
5
DÝRAVÍNUR OG ÞJÓÐSKÁLD
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi varð sextugur 21. janúar s.l.
Skáldin íslenzku hafa mörg verið hinir mestu
dýravinir, og í dýraverndunarmálunum er þeim
ýmsum mikið að þakka. Flestir, sem komnir eru
til vits og ára, hafa nokkra hugmynd um, að
kvæði Jónasar Hallgrímssonar, Óhræsið, Grátitt-
lingurinn og Heiðlóarkvæði, hafa haft djúp áhrif
á börn og unglinga, kynslóð eftir kynslóð, og fjöldi
af íslenzkum skáldum hefur að meira eða minna
leyti fetað í fótspor hans, en hér skal nú aðeins
nefna þrjú önnur af hinum látnu skáldum okk-
ar íslendinga, því að þau má telja að hafi skarað
fram úr um áhuga á bættri meðferð dýra og
umhyggju fyrir fuglum og ferfætlingum. Það eru
Þorgils gjallandi (Jón Stefánsson), Þorsteinn Er-
lingsson og Guðmundur Friðjónsson.
Nú er það frekar sjaldgæft, að skáldin yrki óði
um dýrin, svo sem og hinir yngstu málarar okkar
hafa þau lítt eða ekki að fyrirmynd. En Davíð
Stefánsson hefur ort um dýrin svo mörg kvæði,
að nægja mundi í snoturt ljóðakver. Kvæði hans
um fugla og ferfæt-
linga munu alls vera
milli tuttugu og þrjá-
tíu. Mörg þeirra eru
að meira eða minna
leyti táknræn, en eng-
um getur dulizt, að
skáldið ann dýrum
láðs og fuglum lofts-
ins og hefur haft af
þeim mikið yndi. —
I fyrstu ljóðabók
Davíðs, Svörtum
fjöðrum, eru kvæð-
in Hrafnamóðirin,
Krummi, Urðarkött-
urinn, Klipptir væng-
ir og Ég heyri ykkur
kvaka, og úr hinum
síðari ljóðabókum
Hans má t. d. nefna
Fjallarefinn, Villta fuglinn, Dráttarherta, Lof-
kvæðið um kýrnar, sem birt er í þessu tölublaði,
hið dásamlega fagra ljóð Kvæðið um fuglana, 1
dýragarði og loks vísuna I gróandanum, en hún
er þrungin hrein-íslenzkum vorunaði:
„Hjá rjúpunni karrinn veifar væng,
á vík synda kollur og bliki,
i hylnum glyttir i gamlan hæng,
í grasinu er allt á kviki,
urtan byltist í bárusæng
og brimillinn rær í spiki“.
Dýraverndarinn þakkar Davíð Stefánssyni fyrir
ljóð hans um fugla og ferfætlinga og óskar hon-
um gæfu og langra lífdaga. Og blaðið hvetur
lesendur sína, ekki sízt þá ungu, til að lesa kvæð-
in hans — og þá einkum þau, sem fjalla um líf
og gróanda. Og taki nú unga fólkið, sem les Dýra-
verndarann, rögg á sig og læri Lofkvæðið um
kýrnar, en að þeim skepnum geðjast ekki sum-
um unglingum af því að þær sletta stundum kám-