Dýraverndarinn - 01.02.1955, Qupperneq 8

4
DÝRAVERNDARINN
Hestarnir og laröinflin
Islendingar hafa löngum verið taldir hesta-
menn, og margur maðurinn hér á landi hefur
vart átt sér kærari vin en reiðhestinn sinn, en
löngum þótti það við brenna hjá ærið mörgum,
að umhyggjan fyrir hinum kostamikla gangvara
næði ekki til áburðarhestanna og ennþá síður til
stóðsins. Áburðarhestunum var víða beitt um-
sinningalítið og jafnvel umhirðulaust, svo að sum-
ir þeirra féllu úr hor, en aðrir skrimtu þannig
af, að þeir urðu ekki hæfir til notkunar, fyrr en
þeir höfðu tekið sumarbata. Og stóðið, — það
var hjá mörgum sett á guð og gaddinn, fjölmargir
þeir bændur, sem ekki áttu handa því hús eða
hey, og svo fór þá um það eins og verkast vildi.
Nú er svo komið, að það er lagaskylda, að
bóndinn eigi fóður og hús handa öllum sínum
hrossum, og víst er og satt, að mjög er nú skipt
um umhirðu og meðferð á ekki einungis tömd-
um hrossum, heldur og á stóðinu. Þó er vitað,
að allmikill misbrestur er enn á því sums staðar,
að meðferð stóðhrossa sé eins og vera ber, og
hefur jafnvel margur ferðamaðurinn þá sögu að
segja, að hann hafi á útmánuðum og að vordægr-
um séð mjög horuð stóðhross í högum við suma
af helztu þjóðvegum landsins.
Þessi vetur virðist ætla að verða nokkuð fóð-
urfrekur. I sumum héruðum er mikið fannfergi, og
í ýmsum þeim sveitum, þar sem slíku er ekki
til að dreifa, eru hagar svo frosnir, að þeir nýt-
ast lítt eða ekki. Nú er því ástæða til að ætla,
að hart geti orðið hjá stóðinu, og er það mikil
nauðsyn, að þeir, sem eiga mörg stóðhross, uggi
að sér í tíma.
Dýraverndunarfélag íslands hefur það hlutverk
öðrum fremur að gæta þess, að vel sé farið með
dýrin, og það skírskotar til allra góðra drengja
að vera á verði um, að ekki verði níðst á
hrossunum, þá er að kann að þrengja um fóður,
heldur leitað úrbóta í tæka tíð. Dýraverndarinn
telur skyldu sína að hvetja og vara við, og þó
að það sé ill nauðsyn að hirta með hrísi, mun
hann ekki skirrast við að reiða upp bersöglis-
vöndinn, þegar því er að skipta.
kaupenda, því að alltaf er féð afl þess, sem gera
skal. Minnumst þess að afla ritstjóranum efni-
viðar og stjórninni kaupenda að ritinu, svo að
það megi verða sem fjölþættast og bezt úr garði
gert.
Hinn nýja ritstjóra er óþarft að kynna, því að
hann er öllum landsmönnum kunnur fyrir marg-
þætt störf, þótt ritstörf hans beri hæst. Dýravinur
mikill er hinn nýji ritstjóri, og daglega er hann
á tali við vini sína, dýrin. Mynd sú, sem fylgir
línum þessum, er engin uppstilling til þess að
sýnast. Það er venja rithöfundarins að hafa þessa
félaga sína í nálægð við sig, þegar hann situr að
skrifum. Þeir verða því nokkurs konar meðrit-
stjórar að Dýraverndaranum, og fer vel á því.
Stjórn Dýraverndunarfélags Islands býður Guð-
mund Gíslason Hagalín velkominn til starfa að
riti félagsins, Dýraverndaranum.