Víðir - 05.01.1935, Blaðsíða 3
var í veði, ef ekki var aðgert á
sama augnabliki. Fulikunnugt var
honum um hættuna, sem því var
samfara; en hann lét það ekki á
sig fá, og lokaði samstundis skifti-
lásuum, en við það brann hann
svo, að hann féll þegar niður með-
vitundarlaus. Eftlr nokkrar lífg-
unartilraunir rakriaði hann þó við
og gekk óstuddur til bæjarins og
á sjókrahúsið, þriggja milu fjórð-
unga vegalengd, og þar andaðist
hann eftir þriggja daga legu mið-
vikudaginn hinn 18. s. m.
Höfðu læknarnii talið hann úr
allri hættu, hvað brunasárin snerti
en álitu að rafgeislan, er náð
hafði til hjartans, hafi dregið hann
til dauða.
Erlendur sál, var fæddur í Reykja-
vík 28. nóvemher 1888. Voru for-
eldrar hans Valdimar Oltesen
vérslunarmaður í Rvík, siðar kaup-
maður í Vestmannaeyjum, og
Halldóra Erlendsdóttir frá Mel í
Reykjavík.
[Morgunblaðið.j
farið. Víðast hvar er við hendina
steypubað, sápa og bursti til not-
kunar fyrir baðgesti þessu í augna-
miði. Geri ég ráð fyrir að svo
sé einnig hér. En þótt svo sé,
vill stundum brenna við að boð-
gestir gangi fram hjá þessu, ýmist
af gleymsku eða kæruleysi
Það er því nauðsynlegt að eftir-
litsmaður, eða menn, laugarinnar
stranglega gæti þess að ofannefnd-
uin hreinlætisi eglum sé fylgt.
Sá ósvífni óþrifnaður hefir og
átt sér stað, að baðgestir hafi
hrækt í laugina er þeir lauguðu
sig. Þarf að hafa strangt, eftirlit
með slíku.
Vonandi sjá allir hversu slíkur
óþrifnaður er ógeðslegur og ætti
hver og einn að gera það að
skyldu sinni, verði hann slíks var,
að kæra það fyrir umsjónarmanni.
Það er ekki hægt að ætlast til
að einn eða tveir umsjónamenn
geti haft svo auga með öllum
þeim er laugina nota, að slikt
ekki geti fram hjá þeim farið.
Ö. £.
UHiHð.
Yrn8Ír tala um það nú hér i
bænum, og all hátt, að nú eigi
að láta skríða til skarar með
útgerðina, ekkert að semja við
sjómannafélagið, heldur segja
„stopp".
Vonandi fer ekki alt í strand,
en ekki er útlitið glæsilegt,
þegar duglegustu mennirnir fara
að berast á banaspjótum og það
jafnvel út af smámunum.
Þetta er svo sem ekki undar-
legt, því það er eins og löggjafar-
þing þjóðarinuar mani menn til
að haga sór svona — láta kné
fylgja kviði í hvívetna. Þetta
þykir kannske ótrúlegt, þar sem
vitanlegt er að jafnaðarmenn
réðu me8tu þar. Já, jafnaðar-
menn. Nafnið er ekki ófagurt,
en meiri ójöfnuð sýna fáir en
einmitt þeir, þegar aðeins tæki-
færið gefst. Það^hefir sýnt aig
hin siðari ár og er alt af að
koma betur og betur í íjós.
Oskandi væri að jöfnuður og
friður yrðu yfirsterkaii hér, þó
að ekki só útlitið glæsilegt.
Sundlaugar -
hreinlæti.
Hvar í veröld sem er meðal
siðaðra manna, er þess stranglega
gætt að hver sá eða sú, sem fer
í laug líka eða slíka, sem okkar
sundlaug hér, þvoi líkama sinn
rækilega áður en ofaní laugina ar
Leiklist í
VestEeyjm
Leiklist á íslandi er enn l
æsku sinni, eins og raunar flest-
ar aðrar listir og í rauninni
aðeins fálm, það sem af. er.
Leikhús er ekkert til í landinu,
og fyrsta leikhússbygging lands-
ins stendur hálfgerð í Reykja-
vík. Lærðir leikendur og leið-
beinendur eru aöeins örfáir.
Allt þetta og margt fleira hefur
berlega komið fram í leiklistar
viðleitni þjóðarinnar á undan-
förnum árum. Leikfélög hafa
þó starfað með allmiklum blQma
víðsvegar um land og hafa þar
skarað fram úr Leikfél. Reykja-
víkur og Leikfél. Akureyrar.
Hér í Vestm.eyjum hefur
starfað Leikfélag um nokkurra
ára skeið og 'ýms önnur félög
s. .8. kvenfél. Líkn hafa og sýnt
virðingarverða viðleitni í þesa-
um efuum. —Hér hefur allmikið
verið leikið, og má segja að
tekizt hafi mun betur en likur
eru til, oft og einatt. Það hef-
ur oftlega sýnt sig, að hér eru
til efni í leikara, sem líklegir
væru til góðs árangurs, ef aðr-
ar ástæður væru að sama skapi.
Hinsvegar ber ekki að neita
þvi, að hér hafa oftlega „troðið
upp“ menn, sem eru svo gjör-
sneyddir öllum hæfileikum og
skilningi á þessari göfugu liat,
að hneykalanlegt hefur mátt
telja.
Enn er eitt, sem mjög hefur
miður farið hér, en það er val
leikrita. Virðist heizt, sem oft-
ast haíi handahóf eitt ráðið
méstú inn valið. Mest mun hafa
veriö leikið hér af dönskum
gamanieiki’itum, sem mörg hver
eru einskis virði, og hefur þá
verið gengið á snið við marga
beztu gamanleiki Dana, þ. e.
Comediur Holbergg.
Það setur hvorki á mér eða
öðium að gagnrýna stranglega
leiklist hér i Vestmannaeyjum,
heldur ber að viðuikenna, að
öll viðleitni í þá átt er mjög svo
virðingarverð og þrotlaus barátta
við örðugleika og illa aðstöðu.
öll aðstaða þeirra manna, sem
við leiklist fást hér f bæ er svo
erfið, sem verið getur. Er þá
fyrst og fremst húsnæðið, sem
um er að ræða. — Gúttó er al-
gerlega óhæft sem leikhús,
áhoi fendarými allt of lítið, bekk-
irnir hreinustu píslartæki og
gólfflöturinn jafn hár aftur úr.
Loks'er „senau“ og allurannar
útbúnaður óviðunaadi, búnings-
herbergi og herbergaskipun yfir-
leitt að sama skapai. öll tæki,
ljósaútbúnað og annað vantar
alveg — og er enda ekki hægt
að koma þar fyrir, svo í lagi
sé.
Ymsir aðrir örðugleikar eru
fyiir hendi og verður þvi eigi
með sanngirni krafist mikilla
afreka á sviði ieiklistar hér i
bæ, eins og sakir standa.
Nú er ' verið að æfa hér
iSkíiigga-Svein“ eða „Útilegu-
mennina* eftir Matth. Jochums-
son, sem oftar mun hafa verið
leikinn hér á landi, en nokkuð
a-nnað ^íféikrit. —- Það er ekki
hægt að segja, að »Skugga-
Sveinn® sé neitt listaverk,
hvorki að efni né byggíngu, en
hann er skemmtilegur og befir
jafnan átt miklum vinsældum
að fagna. Þáð er vonandi,
að bæjarbúar meti að verðleik-
um allt það erfiði, sem menn
þeir, er fyrir leiklistinni standa
hér verða á sig að leggja og
láti ekki viðleitni þeirra sér til
skammar verða. Það minn-
ta sem almenningur getur
gert fyrir þessi mál, er að
sækja öll þau leikrit, sem sýnd
eru hér.
Það er vonandi, að eitthvað
rætist úr erfiðleikum þeim, sem
leikjistin á við að stríða hér.
Leiklistin er svo göfug og
þroskandi list, að engin mennta-
þjóð má án hennar vera — og
blómleg leikiist þýðir blómlega
menningu.
A. G.
Yélalakk
og brons ódýrast og best í
H. f. Úrval.
Akogcs 7. jan. 1934.
AUGLÝSIÐ I VIÐI
Fréttir.
Messað
á sunnudaginn kl. 2
Betel.
Samkomur á sunnudögum kl. 5
e. h. og á funtudögum kl. 8 e. h.
RæÖumenn : Carl Audersson frá
Svífjóð, Sigmundur Jakobsson fiá
Noregi, Eric Ericson og Jónas
Jakobsson.
Söngur og hljóöfærasláttur.
Hingað
kom þann 1. þ. m. á leið til
Reykjavíkur m. b. Gyllir frá
Norðfirði. Bátur sá er eign
Sigfúsar Sveinssonar útgerðar-
manns og kaupmanns á Norð-
firði en fiskimennirnir sjálfir
munu leigja bátinn ytír vetrar-
vertiðina.
Veðráttan.
Meirihluta desembermánaðar, eða
alt fram á sólstöður, var veðrátta
hér sérstaklega mild og stilt, en
síðan hefir oftast verið austan
hvassviðri. Snjór hefir varla séat
hér það sem af er þessum vetri
og rigning alls eigi meiri en
vanalega.
Nýjabrumið.
Fyrstu dagana eftir að Sund-
laugin var opnuð og alt fram á
jól, er sagt að alt að 160 manns
hafi sótt að Sundlauginni og farið
í hana dagléga.
Gott værí að framhaldið yrði
svipað, en ósköp er hætt við, að
nýjabrumið blikni. Það er líka
sagt að eftir jólin hafi fáir þurft
að þvo sér.
Frá Seyðisfirði
er skrifað, að nokkru eftir miðj-
an nóvember hafi verið þar góður
fiskþurkur, í nokkra daga. Mun
nú mestur fiskur þar kominn í
hús. Fremur er daufí yfir út-
gerðinni þar, eins og víðast ann-
arstaðar. Sölutiegða ætlar útgerð-
ina i kút að keyra þar, eina og
liér.
Þeir, sem áttu Hornafjarðaifisk
hafa litið losnað við af sumarafla
sinum, nema Labradorfisk,
Fndir greininni
„Sitt afjhverju" í 38. tbl. átti
að standa G. Ó. Hafða af vangá
fallið niður.
Trúlofanir.
Nú um hátíðirnar hafa nokkrar
trúlofanir farið fram. Verðurþeirra
getið hér, sem blaðið hefir heyrt
um : Sigriður Sveinsdóttir ungfrú
og Karl Guðmundsson formaður,
Þuríður Einarsdóttir ungfiú og
Guðjón Þorkellsson formaður, Ósk
Guðjónsdóttir ungfrú og Jóhann
Pálsson sjómaður. Oddný Hall-
dórsdóttir ungfrú og Jón Bjainason
Enn fleiri munu hafa heitbundist
um hátíðarnar, þó að Víðir eigi
viti um það.