Víðir - 01.03.1935, Blaðsíða 2

V í Ð 1 Jt
sr Jfe t«V: i
' I,
Kemur út einu sinni í viku.
Ritstjóri:
MAGNÚS JÓNSSON
jkfgreiðRÍumaður:
JÓN MAGNÚSSON
Sólvangi.
Sími 58. Póathólf 4.
nauðsynleg Og hvor einasta báts-
útgeið giæoir fljétt aftur tvær
krónurnar, sem hún kostar.
Auglýst mun á öðrum stað f
blaðinu hvar merkjáskráin verði
afgreidd.
vegagerðina.
Pyrir nokkuð löngu síðan var
hér í blaðinu minst á vegagerð
bæjarins, sem unnin heflr verið á
þessum vetri.
Þá var vist aðalega getið um
Kirkjuveginn nýja, en gleymdist
að geta um hinn nýja Heiðarveg,
sem þá var í smíðum.
Liggur vegur sá frá vestii enda
Faxastígs og niður á Strandveg.
E’essignýi vegur er all-langur og
að þvi er best verður séð hinn
prýðilegasti að allri gerð, og auk
þess nauðsynlegur. Áður var mjög
ógreiðfær leið niður að sjönum
frá vestustu húsuin bæjarins,
nema fara langan krok. Mun þá
flestum hafa þött betri krókur en
kelda.
j?að er eins og þessi nýi Heiðar-
vegur setji nýjan svip og hreinni
á norðvestasta hluta bæjarins.
Hann gerði hka það að verkum
að einn grútarskúrinn var jafnað-
ur við jörðu. Sa skúr var, eins
og aðrir grútarskurar, bara til
óþrifnaðar, og þyrft.u þeir allir að
fara sömu leið, því væntanlega
verða þeir aldrei framar notaðir
til bræðslu. Hvers vegna eiga þeir
þá að standa, aðeins til öþrifnaðar ?
Hver veit nema það verði at-
vinnubótavinna næst, að koma
þeim fyrir kattarnef.
Athugaseid.
í næst siðustu málsgrein fyrri
hluta greinar þess irar, er kom út. i
síðasta tölubl. „Viðis", misprentað-
ist ártal i mðurlagi málsgreinar-
innar, eða varð ártalavíxl, en máls-
greinin átti að hljóða þannig:
Annais voru lögbrot þau er til-

kynt voru lögreglunni og, sem
hún fóKk vitueskju um á annan
hátt (þar á meðal þjófnaðiij, milku
færri- ánð 1,934, heldur en 1933.
En í blaðinu stóð :
„ — — færri árið 1933, held-
ur en 1934“.
Framhaid.
Á þeim tíma sem framanritað
yfirlit nær yflr, heflr fólki að
sjálfsögðu fjölgað mikið, hér í
Vestmannaeyjum, en það mun
þó alls ekki hafa verið nálægt
því eins mikið hlutfallslega og
fjölgun sakamálanna.
Flest það, sem umræddur greinar-
höfundur hefir í framangieindum
greinum, vikið að lögreglunni hér
og störfum hennar, eru álika fjar-
stæður og það, sem ég hér að
framan hefi gert, athugasemdir
við, enda virðist greinarhöfundur
rita af aigerðri vanþekkingu um
þessi mál og ætla ég ekki að
ræða það írekur, að öðru en því,
að út af dyigjum greinarhöfundar
eða spurningum um, hvort unnið
hafi verið eins vel að rannsóknum
út af brunum þeim er urðu i
þrem vélbátum hér á s. 1. áii,
eins og að rannsóknuro áfengjs-
mála árið 1933, vil óg aðeins
taka þetta fram:
Viðvíkjandi brunamálum þess-
um, hefir að sjálfsögðu verið rann-
sakað, bæði utan réttar og í rétti,
alt sem hugsanlegt er að geti á
nokkum hátt orðið tii þess, að
upplýsa málin og heflr verið vaiið
mikið meiri vinnu til þess að
rannsaka mál þessi, heldur en öll
þau eiginlegu áfengismál (þ. e. út
af bruggun, sölu og smyglun
áfengis), sem ransökuð hafa verið
hér, síðan undinitaður tók að
fást við rannsóknir opinbérra mála
hér og veit ég að mörgum hér er
kunnugt um, að minsta kosti
sumar þær ráðstafunir, sem gerðar
hafa verið í sambaridi við rann-
sóknir þessar, þó umræddur greinar-
höfnndur viti ef til vill ekki um
neitt af þvf.
En hvoit sem nokkurn tíma
tekst, að sanna eða leiða fuiikom-
iega í ]jós, hveijir valdir hafa
verið að brunum, þessum eða ekki,
hafa sifkar rannsóknir á ýmsan
hátt mikla þýðingu og verður að
sjálfsögðu haldið áfram, við rann-
sóknir allra lögbroia, sem fyrir
koma hér og á öðrum sviðum,
að athuga alla möguleika, sem
hugsanlegir eru, til þess að fá
upplýsingar viðvíkjandi þessum
málum. En þó engar upplýsingar
séu fyrir hendi í svona málum,
sem nægi til þess að sanna eða
gefa vissu fyrir því hver hafi
friunið brotin, -- fyrst. eftir að
þau eru framin, geta ým§ eftir-
faiandi atvik, oft otðið til þess,
að uppvíst verði um hveijir sekir
eru. En það er alls eigi gerlegt
nú, vegna umiæddra brunamála,
að skýra opinberiaga frá því, sem
fram hefir komið við rannsókn-
irnar út af brunum þessum, nó
hvaða ályktanir þyki mega draga
af því.
þið er mjög eðlilegt, að mönnum
hrjósi hugur við pvi, að slík verk,
sem umræddar íkveikjur, skuli vera
framin og þyki ilt ef ekki reynist
unt, að upplýsa hverjir eru hinir
seku, en vegna þess hvernig um-
ræddur greinarhöfundur skrifar um
þessi mál, verð ég að taka fram,
að það er ekkí neitt eiustakt um
þessa bruna, þó svo fari, að ekkí
takist að upplýsa, hveijir að
þeim eru valdir, því allsstaðar er
því miður, framinn fjöldi af lögbrot-
urn, sem ekki upplýsist um hverjir
fremja og vil ég í því sambandi
taka fram, að i Kaupmannahöfn,
varð ekki uppvíst um, hverjir
framið höfðu, nema 20% af Þjöf-
nuðum þeim, er tílkyntir voru
lögregiunni þar, árið 1933 og er
þar þó fjölmenn lögregla eða um
2 gæslulugregiuþjónar á hvert
1000 íbúanna, og sérmentuð saka-
máialögregla, útbúin öllum hinum
bestu sérfiæðitækjum, sem nú er
völ á, til hlutlægia og efnafiæði-
legra rannsókna, en slikan útbún-
að hefir lögregla hér á landi eng-
an, enn sem komið er og gerir
það alt staif löggæslunnar örðugra
og áranguisminna en ella, en von
er um að bætt veiði úr því bráð-
lega, enda er það hin mesta
nauðsyn,
En íkveikur og önnur skemda-
verk, sem unnin eru, án þess
nokkuit „spor“, sé um að ræða,
er leitt geti í ijós hver hinn seki sé,
eru venjulega örðugust rannsókn-
ar, allra lögbrota og eru oft engir
möguleikai á, að leíða i Ijós, hver
slík brot hafi framið, nema eftir-
farandi atvik komi til hjáipar og
mætti nefna möig dæmi um slík
brot, bæði hér á landi og annars-
staðar, gömul og riý, sem aldrei
hefir sannast, hverjir valdir hafa
verið að. Vegna þeirra, sem slík
verk fremja, er ekkí skemt.ilegt,
að verða að vekja opinberlega
eftiitekt á þessu, en hjá því verð-
ur ekki komist, þagar ritað hefir
verið opinberlega um þessi mál, á
þann hátt, sem framan greindur
greinarhöfundur hefir gert.
Sumir munu jafnan álita, að
löggæslan, leggi jafnan fram minni
eða verri vinnu, við rannsókn
þeirra iögbrota, sem eigi upplýs-
ist um, hver valdur er að, en því
fér fjairi að svo sé að jafnaði,
þvi hver samviskusamur löggæslu-
maður eða rannsóknardómari, skil-
ur ekki að fullu við rannsókn
þeirra lögbrota, sem ekki er upp-
lýst um hver valdur er að, fyr en
lögö hefir verið í rannsóknina
meiri vinna, heldur en oftast hef-
ir þurft að gjöra viðvikjandi þeim
lögbiotum, sem á annað boið
upplýsist um hver valdur er að.
Að endingu vil ég benda á
hversu mjög öll aðstaða við lög-
gæslustörf er örðugri, hér í Vest-
mannaeyjum, heldur en jafnvel
nokkursstaðar annaistaðar í bæj-
um, vegna mannfæðar lögreglu-
liðsins.
I Reykjavík er nú 1 starfandi
lögregluþjönn á hverja 700 íbúa.
Hlutfallslega jafnfjölmónn lögregla
hér, er 5 lögregluþjónar utan ver-
tíðar, en 6 til 7 á vertíð, eftir því
aem mannfjöldi er talinn vera hér
á þeím tíma og hlýtur hver mað-
ur að skilja, hve miklu betri að-
staða væri til þess, að hafa gát á,
að lögbrot séu ekki framin og
komast eftir hverjir valdir eru' að
lögbiotum þeim, sem íramin eru,
ef lögregluiiðið væri það fjölment.
Og munu þó allir sammála um,
að þessi hlutfallstala lögregiu-
manna, hafi betr-i aðstöðu í stærri
bæ heldur en litlum, að minsta
kosti á meðan ekki er um mjög
stóra bæi að ræða. En í ná-
giannalöndum vorum, þykir lág-
markstala venjulegra gæslulögreglu-
þjóna j bæjum, ekki mega vera
Jægri en 2 á hverja 1000 íbúa.
Hór í Vest.mannaeyjum eru að-
eins 2 fastir lögregluþjónar, þó
oftast hafi 1 lögregluþjónn verið
staifandi í viðbót á veruðinni.
E>að hefir eigi þótt tiltækilegt, að
láta þessa 2 lögregluþjóna, vera á
verði allan sólaihringinn, enda
hefir bæjarstjórn ekki ætlast til
þess og hefir því enginn lögreglu-
vörður verið i bænum, írá því kl.
4 e. m. n., til kl. 8 á morgnana
utan vertiðar og hefir lögieglan
því ekki getað unnið neitt að þvi,
að koma í veg fyrir að iögbrot
væru framin, á þeim tíma sólar-
hringsins og hafa þvi þeir er raðn-
ir hafa venð í að fremja lögbiot,
getað notað þann tíma til þess,
án þess að eiga á hættu að veiða
hindraðir í því af lögreglunni, eða
að iögreglan yrði vör við ferðir
þeirra eða athæfi og undrar mig
því mjög sú ráðabreytni hinna
vísu bæjarfeðra, að þeir skuli
hingað til hafa verið ófaanlegir tij
þess, að hafa að minsta 3 starf-
andi lögregluþjóna í bænum aJt
árið, svo unt væri ab hafa jafn-
an einhvern Jögregluvöið í bæn-
um allan sólai hringinn. Og eink-
um, finst mér furðulegt, að sú
breyting skyldi ekki fásf á þess-
um málum, þegar eftir að kvikn-
aðí í v. b- „Loka“ á s. 1. hausti
eins og eindregið var íarið fram á.
E>ví þó að 1 Jögregluþjónn geti
ekki alstaðar verið né að öllu gætt,
hefir það þó mikia þýðingu að
þeir, sem fremja viija afbrot, viti
þó að lögregla só á verði og ef
lögregluþjónarnir eru 3, þá eru
þeir ætíð 3 i einu á verði mikinn
hluta nætur.
Jón Hallvarðsson
w
á 40 og 50 aura pundið.
Pantið tímaniega.
ÍSMÚSIIED.