Víðir - 31.07.1943, Blaðsíða 3

V;lÐíIíR -
3

BæjarfréUir.
Þakkír frá Vifíísstöðtim
Víðir hefir verið beðinn
að færa innilegasta þakklæti
til Sveins Ársælssonar og starfs-
fólks Samkomuhúss Vestmanna-
eyja, fyrir þá rausnarlegu gjöf
og þá miklu velvild, sem það
sýndi með því að halda skemt-
un til ágóða fyrir sjúklinga á
Vífilstöðum.
—o—
Fandinn hvaítir.
Pyrra fimtudag sá Magnús
Guðmundsson á Vesturhú&um
rekald á floti hérna skamt vest-
an Heimaeyjarsem honum virtist
vera hvalur. Brá hann skjótt
við og fékk m. b. Emmu, skip-
stjóri Eyjólfur Gíslason, til að
athuga þetta.
Þetta reyndist vera búrhval-
ur, illa útleikinn mjög, senni-
lega eftir djúpsprengju eða
tundurdufl. Var hann dreginn
til hafnar og siðan upp í fjöru
norðan við Eiðið.
Verðmæti búrhvalsins er aðal-
lega i hausnum (lýsi og tannir)
og ambra í görnunum. En
hversu mikið af því verðmæti
finst í þe&su hvalræksni, hefir
enn ekki unnist tími til að rann-
saka.
—'0—
Gúmmískófatnaður.
Alllengi hafa gámmístígvél ver-
ið ófáanleg, eu nú eru þau að
koma á markaðinn. Um helmingur
þess magns, sem flytja má hingað
á einu ári frá Bandaríkjunum, er
komið til landsins, og verður brátt
farið að úthluta stígvélum til þeirra
sem sannanlega þurfa þeirra með,
t. d. sjómenn og þeir, sem vinna
að fiskaðgerð o. s. frv. þá munu
og bændur og búaliðar fá sinn
skamt.
Hver sá sem sækir um að fá
gúmmístígvéí, verður l'jimsókninm
að færa sönnur á, að Iiann ætli að
vinna þá vinnu, sem stígvéla er
þörf við. — Enginn fær nema ein
stígvél á ári.
—o—
Eggýatekja
var vísit í mirina meðallaigi í vor.
það er eins og svarlfuglinn fari
mSnkandi. það lítur svo út, að feiti
sem| víða flýtur um sjóinn, torveldi
hionum að bjarga sér, iog farist
hann af þeitn ástæðum.
—O—
Sjóveðar
hafa verið góð í þessum mán
uði. Hásetahlutur dragnótabáta
góður hjá þeim, sem geta notið
sín fyrir mannieysi.
—o—
Vættfsamt
hefir verið hér að undanförnu
og algjört þurkleysi á aðra viku.
Mikið af töðu liggur nú í breið-
um á túnum og liggur undir
skemdum ef ekki kemur þurkur
bráðlega.
—10 —
Lttndaveíðí,
sem nú stendur yfir, tnun enn
Veira í trcgasia lagi.
Frá Washington:: Herskráning-
arskrifstofan skýrði nýlega frá því
að lier Bandaríkjanna muni brátt
verða aukinn upp í 9.300,000 Og
verða konur taldar þar með.
—o—
í fregnum frá Stokkhólmi er
skýrt frá því, að finns'ka blaðið
“Suomen Sosialdemokratti“ hafi
látið eftirfarandi orð falla um hinn
yfirvofandi kornskort: “Skortur
mun verða á korni, nenia hægt
verði að framleiða eitthvað af því
heimafyrir.“
“Arbeitarbladet“, en það er gef
ið út á .siænsiklui í Helsinki, hyggur
að hinn naumi kornskammtur í
Finnlandi eigi ennþá eftir að minka
nema gripið verði til gagngerðra
ráðstafana, til þess að köm|ai í veg
fyrir kornskort.
Sextugur
varð 27. þ. m. Jón þórðar&on, sem
nú er vinnumiaður í Höfn hér.
Jón er Fljótshlíðingur að ætt,
fæddur í Háamúla. Hann fluttist
hingað 1913, og hefir verið hér
síðan.
Er liann því búinn að dvelja hér
í 30 ár, helming æfinnar, og alltaf
vinnumaður sama húsbónda, Tó-
masaf M. Guðjónssonar, útgerðar-
rnanns, áður á Miðhúsum og nú
í Höfn.
Jón þórðarson hefir unað því,
sem fáir geta nú orðið felt sig
við, að vera annara þjónn, vinnu-
maður.
Vinnumaður. það orð fer nú
að verða hálf úrelt í málinu. Og
fáir munu þeir vera, sem una
þjónsstarfinu sro lengi og á
sarna heimilíi í 30 ár.
En það hefir Jón þórðarson gert
og dugað vel. Hann er sagður
dyggur og trúr og röskur til
margra verka. Framan af æfinni
fékst h'ann éitthvað við sjómensku
en rnest hefir landvinna verið inn-
an hans verkahrings. þar á meðal
beitning, fiskaðgerð, bryggjuvinna
heyskapur og fleira.
Jón hefir alltaf verið hressilegur,
snar í hreyfingum og glaður í
bragði. Væntanlega verður hann
það langa lengi enn.
Otan úr heimi.
menn Geysi fá ferfalt húrra fyrir erfiðið.
Var síðan haidið til Rvíkuir eftir kaffi-
drykkju á Hólnúm.
Ferðalangárnir höfðu sig í rúmið undir
edns, því að kvöldið eftir átti að keppa við
Akureyringa
þetta v,ar í fyrsta skipti, sem utanbæj-
arfélög kepptu á Islandsmóti og því raun-
verulega verið að skera úr hvaða félag væri
best utan Rvíkur.
Á þriðjudagskvöldið var samsæti í Odd-
fellow, en haldið heim daginn eftir, 23. júní.
Hafði allt gengið eins vel eins og hægt
var að óska — nema að vinna félögin.
Hér á undan hefir ekki verið minist á
tilgang fararinnar, keppnina og leikina.
Núkvæm frásögn af þeim efr í utaun og veru
alveg óþörf. Hún er í Idagblöðunum.
það verður ,aðeins reynt að draga nokkr-
ar ályktanir af förinni og hvernig hún gekk.
það þýða engar afsákanir fyrir framini
stöðunni. Hún er aðeins eðlileg afleiðing af
æfingunni eða réttara æfingaleysinu, og fyr-
ir því er engin afsökun til.
Ef haldii; hefði verið skrá yfir æfingar hjá
þeini, sem fóru, býzt ég við að flestir hefðu
verið með 3—6 æfingar.
Best æfði maðurinn var Einar Halldórsson,
sem mætti á allar æfingar, sem voru 10
-12. ' /
Aðeins einu sinni var liði skipt þannig að
allir værti mættir.
Að þessu athuguðu þarf engimt að vera i
hissa á fr.ammstiöðunni. I
Markafjöldi var reyndar nieiri en sanngjarnt
var og töluverða sök á honum átti mark-
vörður tvo fyrstu leikina.
Hann hafði verið veikur langan tíina og
sama og ekkert getað æft.
Annars var hann ágætur seinni leikina.
Vörnin fékk góða dóma, Guðjón og Gunn
ar voru traustir og Ingólfur sterkasti maður
liðsins, þótt hann væri sýnilega illa æfð-
urog spyrnti oft ónákvæmt.
í framlínunni var sérstaklega áberandi, hve
menn héldu illa út, leiknin lítil og spilið yfir,
leitt laust við allt vit. Langar spyrnur beint
til bakvarða eða fyrir endamörk og loft-
spyrnur “til samherja tipþi í !Jiiiningeyinnum,“
eins loig E. B:. í f\ljtýðubl. kiomst að orði.
Lar.gbesta leikni og úthald sýndi sá, sem
best æíði, Einar.
Astþór var fljótu-r og skaut vel, en á-
berandi klaufalegur að taka við bolta.oig
skila honum, cnda sótt slælega æfingar.
þessir tveir byggðu upp ágæt upphlaup
sem hefðu getað orðið hættuleg, eif1 ntenn
hefðu verið til að taka við þeiin, en þeir
voru því miðúr ekki til, þcir menn, sem nú
hafa verið taldir, eru hluti af liði, sem gæti
orðið hættulcgt með góðri þjálfun.
En þetta er aðeins hálft lið og það verður
að finna nýja menn (Doddi er einn af þeim),
nema hinir igjeri mikið átak með æfinguui!
lieiilan vetur og heilt vor. þangað til það
verður er best fyrir K. V. að snúa sér áð
öðrum viðfangsefnum en knattspyrnu.
það vantar ekki þróttinn og hæfileikana
til að ná árangri, heldur viljann til æfinga og
þer.nan tr.etnað, sem fyrirbýður að hreyfa sig
út fyrir landsteinana, nema að allur undir-
búr.irgur sé fullkominn, oig ekki sé hægt
að kenna lcti og “mér er alveg sama“ hugs-
unarhætti um ósigrana.
það er sem betur fer, orðið svo mikið
af sör.num áhugamönnuni: í landinu, að leng-
ur þýðir ekki að fara óþjálfaður í keppni.
Sá, sem það gerir verður aðeins fyrir góölát-
lcgu huggunarhrósi frá sigurvegaranum og
gerir sig að fífli með sífellduin afsökunum
urn slærnar aðstæður og digurbarkalegum hót
unum um að koma aftur næst og hefna sín.
En þegar sigurvegarinn gefur hbnum innsýn
í hvílík æfing og hugsun liggur til grund-
vallar árangri hans, eyðir hinn efnilegi í-
þróttamaður dýrmætum vorkvöldufn í bíó-
setur og kaffihús. Ef ltann lýtur svo lágt að
koma inneftir, eyðir hann nokkruin niínútum
af sínum dýrmæta tímja í kjafíhátt um óunna
sigra og okkar danska “rövl“.
Svo verður hann að flýta sér heim til að
fara að “sofa“. En það er allt í lagi, það
æfa svo fáir áð þessir svefnþurfandi menn
eru vissir að komast með til Rvíkur næst til
að keppa — og tapa.
V. Ö.
<•>