Víðir - 07.04.1951, Blaðsíða 3

VIÐIR
3
ódýrasta ferðamannalandið í
álfunni, en var áður eitt það
dýrasta. Ferðamenn, sem
skipta góðum gjaldeyri fyi-ir
dínara, fá 70% afslátt á gisti-
húsum og 50% afslátt á öðr-
um kostnaði. Erlendur gjald-
eyrir er í mjög háu verði á
svarta markaðinum.
Skóverð hækkar.
Ein af þeim verðhækkun-
um, sem fylgdu í kjölfar
Kóreustyrjaldarinnar, var
hækkun á húðum um 40—
50%. Hefur þetta haft í för
með sér hækkun á skófatnaði
og á sjálfsagt eftir að hafa
enn frekari hækkanir í för
með sér.
ítalir gefa ávexti.
ítalska ríkið sendi til Nor-
egs 100 kassa af appelsínum
og 100 kassa af sítrónum sem
jólagjöf. Gjafirnar komu þó
ekki fyrr en 19. janúar. A-
vöxtunum var skipt milli
veikra norskra barna á Ríkis-
spítalanum og á Rauðakross-
sjúkrastofum. Norskt skiþa-
félag flutti ávextina endur-
gjaldslaust.
E.s. AuShumla,
áður Hrímfaxi, hei'ur verið
seld til Indlands.
800.000 krónur
var hallinn á að senda Hær-
ing norður í fyrra.
Vélbátagjaldeyririnn.
Nefnd sú, er kosin hefur
veiið' til þess að annast sölu
á gjaldeyrisréttindum bátaút-
vegsins, er nú að skrifa við-
komandi aðilum og fá umboð
þeirra til þess að selja gjald-
eyrisréttindin.
Hvað kosta vélbátar!
Það geta sjálfsagt verið'
skiptar skoðanir manna á
með'al, um hvað er sann-
virði skipa eins og stendur.
Enginn lætur byrja á smíði
báts innanlands og raunar
ekki utanlands heldur, en einn
og einn notaður bátur er þó
að flytjast inn í landið. Inn-
anlands er alltaf verið að selja
bát og bát, en lítið er um það.
Verð vélbáta hefur heldur
farið' hækkandi undanfarið.
Mönnum, sem hafa áhuga
á þessum málum, kann að
þykja nokkur fróðleikur í því
að vita, hvað skip eru metin
nú til trygginga um allt land
eða svo til og talið er af Sam-
ábyrgðinni sem næst sann-
virði skipa nú. Getur þetta
líka verið nokkur leiðbeining
fyrir þá, sem vilja kaupa eða
selja skip, þótt þar hljóti að
sjálfsögðu að koma margt til
greina, m. a. og hvað' helzt
afkoma útgerðarinnar.
Hver smálest í nýju skipi
upp að 50 brúttó lestum er
nú metin á kr. 11.000, en í
skipi yfir 50 lestir og upp að
100 lestum á kr. 10.000. Sé
skipið hins vegar ekki byggt
undir eftirliti íslenzku skipa-
skoðunarinnar eins og t. d.
sænskir bátar, sem hafa yfir-
leitt veikari yfirbvggingu, er
smálestin ekki metin á nema
kr. 8.000. Hér er innifalið rá
og reiði, en ekki vél eða ann-
að.
190 hestafla Allenvél eða
180 ha. June Munktelvél, sem
væru nokkuð hæfilegar í 50
ha. bát — kannske þó aðeins
of litlar, eftir því sem kröf-
urnar eru nú, — kosta eins
og er: Allenvélin kr. 230.000
„Ó nei, þú mátt bera mig fyrir því. Hún gifti mig. Það
var einungis hún, sem var gift. Eg sagði henni það fyrir-
fram. Hreinir reikningar, og hver hefur sitt í allri vinsemd“.
„Ungfrú, yður vantar nafnið mitt. Gott og vel, takið þér
það þá. Satt að segja, veit ég varla, hvað ég hef við það
að gera. En það er líka nóg, er það ekki?“
„Þá“ — vogaði Mear, með hikandi fögnuði, — „þá var
það ekkert meira. Þá var nafn hennar Valverde, og nú er
það----------“
„Laukrétt. ályktað“, svaraði hinn hlæjandi og reis upp
frá borðinu.
,JSíú, hlustaðu nú á mig“, hrópaði Gigi Mear og þoldi
nú ekki lengur við' og greip sitt eigið hugrekki fegins hendi,
„þú hefur veitt mér mjög ánægjulega morgunstund, og ég
hef farið með þig eins og bróður minn. Nú verður þú að
gera mér dálítinn greiða“.
„A ég- kannske að lána þér konuna mína?“
„Nei, ég þakka auðmjúklega. Mig langar til, að þú segir
mér nafn þitt“.
»Ég? nafnið mitt?“ sþurði vinur hans, steinliissa, og
potaði með vísifingrinum í bringuna á sér, eins og hann
væri í vafa um, að hann væri þetta sjálfur. „Ilvað áttu
við? Veiztu það ekki, geturðu ekki munað það?“
„Nei“, viðurkenndi Mear skömmustulegur. „Fyrirgefðu
mér og úthrópaðu mig sem gleymnasta manninn í veröld-
inni, en ég gæti næsturn lagt sáluhjálpareið minn upp á
það, að ég hef aldrei á ævi minni séð þig fyrri“.
„Svo? Það er einstakt, alveg einstakt“, svaraði hinn.
„Gigi minn góður, legðu nú hönd þína hérna. Ég þaklca
þér a.f öllu hjarta fyrir matinn og félagsskapinn, en ég fer
án þess að segja þér nafn mitt. Og svo er nú það“.
„Þú skalt segja mér það, bannsettur hrappurinn“, æpti
Mear og stökk á fætur. „Ég hef brotið heilann um þetta í
allan morgunn, og ég sleppi þér ekki, fyrri en þú segir mér
það“. t
Aflahæstu bátarnir í ýmsum verstöðvum 1. apríl:
Sandgerði: Mummi .............................. 350 lestir
Grindavík: Grindvíkingur ...................... 335% lest.
Kejlavílc: Björgvin ........................... 323 —
Þorlákshöfn: ísleifur.......................... 310 —
Vestmannaeyjar: Vonin ......................... 300 —
Akranes: Asmundur ............................. 278% lest
Ilafnarfjörður: Vörður ........................ 260 —
Isafjörður: Pólstjarnan........................ 170 —
Ólafsvík: Egill og Víkingur ................... 137 —
Höfn í Homafirði: Hvanney ..................... 125 —
og June Munktelvélin kr.
178.000.
Hæfileg togvinda í 50 lesta
bát, t. d. af amerískri gerð,
New England, minni stærð-
inni, kostar nú kr. 60.000.
Vökva-línuvinda, t. d. frá
Héðni, kostar kr. 22.500.
Legufæri myndu kosta um
kr. 16.000, rafmagnslögn og
rafalar um kr. 24.000, dýptar-
mælir um kr. 30.000, ljóskast-
ari kr. 2.500 og lausamunir,
svo sem áttaviti, um kr. 7.000.
ILeildarverð slíks 50 lesta
nýs vélbáts væri því talið um
kr. 942.000 eða kr. 890.000,
eftir því hvor vélategundin,
sem hér er nefnd, væri í bátn-
um, þ. e. tæpar kr. 20.000
brúttó lestin.
V.s. „Fell" selt.
Vélskipið „Fell“ (um 150
brúttó lestir) fór í fyrri viku
áleiðis til Svíþjóðar, og- hefur
það verið selt þangað, og er
söluverðið í sænskum krón-
um álíka og gefið var fyrir
skipið upphaflega.
Eigandi Jjess, Sigurjón Sig-
urðsson útgerðarmaður, fór
með skipinu, og hefur hann
fest kaup á 90 lesta vélbát,
„Erna Djurhus“, frá Færeyj-
um, sem er 3 ára gamall eik-
arbátur og ágætt skip. Er ætl-
unin að koma með bátinn upp
í bakaleiðinni.
Fullið kom við í Noregi og
flutti þangað 300 föt a-f lýsi,
sem Óskar Halldórsson út-
gerðarmaður átti.
★
Norðmenn álíta, að þegar
komizt hefur verið yfir barna-
sjúkdómana, muni veiðar með
þorskanót bera góðan árang-
ur í sæmilegu veðurfari og
vera ódýr veiðiaðferð.
Fimm blaöa skrúfa
hefur verið sett á 6100 lesta
skip, byggt í Ameríku, 1943.
Aðalkostii-nir við þessa skrúfu
hafa reynzt þeir að draga úr
titringi. Fiimn blaðaða skrúf-
an er minni, 20 fet og 4 þuml-
ungar og vegur 19% lest. Hin
skrúfan var 21 fet og 8 þuml-
ungar. Skipið gengur nii bet-
ur en áður og notar minna
eldsneyti.
E.s. Súðin
hefur verið auglýst til sölu
á nauðungaruppboði eftir
kröfu skipverja vegna van-
goldins kaups. Rikið lagði
hana á sínum tíma fram sem
sinn hlut í Grænlandsútgerð-
inni.
Næg olía, en
ekkert vatn.
Fyrir utan Venezuela er lítil
eyja, sem heitir Aruba. Þetta
er kóraleyja, og er þar ekkert
vatn að hafa. íbúarnir eru
20.000. Á þessari eyju eru
miklar olíuhreinsunarstöðvar,
og flyzt þaðan mikið af þeirri
olíu, sem fer til Evrópu. Stór
tankskip frá Esso flytja dag-
lega yfir eina miljón lítra af
vatni til eyjarinnar. Annars
eima eyjarskeggjar einnig sjó-
inn til þess að bæta úr vatns-
skortinum.
Beitusíld
er nú töluverð til í landinu,
sem ekki er útlit fyrir, að
verði notuð að þessu sinni.
Vélbáturinn Haraldur er ný-
byrjaður að reyna með reknet
og fékk í Miðnessjónum á
þriðjudaginn aðeins 17 síldir
í 35 net.
Skíðamaður á sjó.
Iþróttamenn, sem eru til
sjós, kvarta einatt yfir því,
að skipið sé ekki sem hentug-
astur staður til þess að æfa
sig á í íþróttum eins og skíða-
stökki og þess háttar. Hinn
kunni skíðastökkvari Reidar
Andersen var til sjós á sínum
yngri árum, en þó ekki nenrn
eitt ár. Hafði hann þá ekki
aðstöðu til þess að æfa sig. En
hann æt.laði að byrja æfingar
strax og hann kæmi heim og
notaði því öll tækifæri, sem
honum buðust, til þess að ná
góðu jafnvægi. Hann tamdi
sér að fylgja lireyfingum
skipsins, en streitast ekki á
móti. Hann leitaði alltaf uppi
þá staði á skipinu, þar sem
hreyfingin var mest. Hann
kom svo heim, háði glæsilega
keppni — án falls.
SOS með bréfdúfu.
Durbantogarinn Valk lenti
nýlega í sjávarháska í ofsa-
veðri fram af óbyggðri strönd.
Þar var enginn, sem gat séð
neyðarmerkin frá togaranum.
Loftnetið fauk niður, svo að
ekki var liægt að senda SOS
neyðarkallið með útvarps-
sendinum. Skipstjórinn, sem
hafði áhuga á bréfdúfum,
liafði nokkrar þeirra með sér
um borð til þess að senda á
þann hátt kveðju til konu
sinnar. Hann sleppti nú einni
af bréfdúfunum með neyðar-
kallið. Þrátt fyrir ofsastonn
og óveður komst dúfan klakk-
laust heim til konu skipstjór-
ans, sem gerði björgunarskip-
inu þegar aðvart . Það kom í
tæka tíð og bjargaði skips-
höfninni.
Smyglið í Kína.
Nýlega fundu tollverðirnir
í Hong Kong smyglvörur í
norsku skipi, gull, ópíum og
sígarettur, fyrir um 10 milj.
króna að verðmæti. Kínverj-
ar á skipinu voru gnmaðir
um að eiga þetta, og var um
tíma óttast, að skipið yrði
kvrrsett til tryggingar fyrir
sektum, sem kinversku skips-
höfninni væri uin megn að
greiða. En það varð þó ekki.
og skipið fékk að fara ferða
sinna.
„Myrtu mig“, svaraði vinur hans, ráðalaus og rólega.
„Skerðu mig í stykki. En ég skal aldrei segja þér það“.
„Vertu nú góður vinur og segðu mér það“, tók Mear
aftur til máls og breytti um málróm. „Ég hef aldrei reynt
neitt slíkt áður, þetta minnisleysi, skilurðu, og ég get svar-
ið, að þetta er hin kvalræðisfyllsta hugaræsing. Þú heldur
mér í hreinustu herkví. I guðs bænum segðu mér það“.
„Farð'u og segðu þér það sjálfur“.
„Líttu nú á. Gleymska mín kom ekki i veg fyrir, að ég
leiddi þig til sætis við matborð mitt, og sannleikurinn er,
jafnvel þótt ég' hefði aldrei kynnzt þér fyrr, þá hefur þú
orðið mér næsta kær, þú mátt trúa mér. Ég ber í brjósti
bróðurlegar tilfinningar til þín. Ég dáist að þér. Ég hefði
helzt viljað hafa þig alltaf lijá mér. Segðu mér svo, hvað
þú heitir?“
„Það er með öllu gagnslaust“, svaraði hinn fastákveð-
inn. „Þú saknar mín ekki alltaf. Vertu nú slcynsamur. Viltu
nú endilega ræna mig þessari óvæntu ánægju, að hafa
leikið á þig og þú vitir ekki, hver var gestur þinn? Farðu
nú frá. Þú mælist til of mikils, ég sé nú ósköp vel, að þú
manst ekki hætis hót eftir mér. Ef þú vilt ekki, að ég verði
stórmóðgaður af því, að þú skulir liafa alveg steingleymt
mér svona, lofaðu mér að fara minna ferða, eins og ég
hef ætlað' mér“.
„Farðu þá til fjandans og það sem fyrst, það er það eina,
sem ég bið þig um“, hreytti Mear út úr sér geðvonzkulega.
„Ég get ekki þolað að hafa þig lengur fyrir augunum“.
„Allt í lagi, ég er að fara. En fyrst agnarkoss, Gigi, ég
fer alfai'inn aftur á morgun“.
„Það vil ég ekki“, umlaði.í Mear, „nema þú segir mér —“
„Nei, nei; þessu er öllu lokið. Og vertu nú blessaður og
sæll“, sagði hinn og kvaddi í snatri.
Hann hélt svo af stað', slcellihlæjandi, sneri við í síðasta
sinn á loftskörinni og rak rembingskoss að Gigi Mcar.
ENDIR.