Dagblað - 29.12.1925, Side 3
DAGBLAÐ
3
cflðeins
kr, l'7,5íO kosta egta Postulíns-Kaffistellin, með
diskum. er við tökum upp í kvöld.
Einnig nýkomið:
íf .1 Klöliiibaklíar allskonar, mjög ódýrir.
"E5ollal>akli'ar, Bollapör áletrnð, ýmiskonar,
K Binarsson & Björnsson,
*Banfiasfrœfí 11.
in<', sem var leikin 8 sinnum.
1910—11 voru leiknar »Kinnar-
lÍTolssystura, þýddar eftir Car-
sten Hauch, og voru þær sýnd-
ar 13 sinnum. Þar fékk frú
Stefanía bezta hlutverkið sem
hún hefir leikiö. Sama veturinn
var leikið íslenzkt leikrit, »þór-
ólfur í Nesi«, eftir ísienzkan
höfund, stendur á leikskránni.
En höfundurinn var Páll Stein-
grímsson, eins og síðar vitnaðist.
Á annan jóladag 1911 kom fram
»FjalIa-Eyvindur« eftir Jóhann
Sigurjónsson, og var leikinn 20
sinnum um veturinn, þrisvar
«m sumarið og fjórum sinnum
næsta haust. í Höllu í »Fjalla-;
Eyvindk álíta margir að frú
Guðrún Indriðadóttir hafi fengið
bezta hlutverk sitt, og sumir að
Helgi Helgason hafi fengið bezta
hlutverkið sitt í Eyvindi. 1912
—13 var »Álfhóll« Heibergs
leikinn 10 sinnum, og »Æfintýri
á gönguför« 15 sinnum.
Frh.
744 er söni Dagblaðsins,
cfflálningarvörur.
Blýhvita, Zinkhvita, Fernisolia,
þurkefni, Japanlakk.
Löguð málning.
Ódýrar en góðar vörur.
Yfir 120 tegundir af veggfóðri,
frá 45 aurum rúllan af
enskum stærðum.
JEdLí. JrJLiti & JLjós.
Hótel Hekla
Hafnarst. 20.
Þægtleg og ódýr her*
bergt. IDAstöðvarhUun.
Baö ókeypls fyrlr gestl.
Ileltur og Raldur matur
allan daginn.
Seunr .jarnbrantakóngslns.
Kirk sneri sér snögt að honum og horfði á
hann.
— Guð minn góður! Nei, heyrið þér nú till
Það er þó alveg óhugsanlegtl _ j,-'
Runnels hneig niður á stól alveg uppgefinn
og þurkaði svitann framan úr sér.
— Pað var þá sannarlega gott að heyra yð-
»r segja það. Ég varð undir eins svo skelkaður,
því mér datt þegar í hug, að þér vóruð svo
undarlegur, þegar við skildum, og Wade virt-
ist ætla, að ef til vill — — — Og þegar þér
svo sögðuð mér, að þér hefðuð farið út aftur,
varð ég smeykur, eins og gefur að skilja.
— Ég get fært sönnur að því, hvar ég var,
því Allan var með mér. Ég gat ekki sofið, og
ég reyndi því að jafna mig á því að ganga út
aflur. Nei, nei! Ég hefði aldrei getað gert neitt
Þess háltar. í gærkvöld hélt ég, að ég gæti það,
en — ég hetði í satínleika aldrei getað gert það.
~ Ég er smeikur um, að Wade muni segja
alt af létta um samsætið, ef við grlpum ekki
íram í fyrir honum og stöðvum hann.
— Við skulum reyna að ná í hann.
Kirk lank nú við að klæða sig, en Runnels
le‘t á klukkuna.
Númer fimm kemur að tuttugu mínútum
liðnum. Við hittum hann sennilega á skrifstof-
®nni.
Peir flýttu sér niður á stöðina, og á leiðinni
þangað sagði Runnels alt það, er hann vissi
um sorgaratburðinn. Pað var sagt, að einn
hinua innlendu lögregluþjóna hefði fundið lík
Cortlandts snemma um morguninn, og að hann
hefði þekt það. Hann varð dauðhræddur og
þaut undir eins til landstjórans, sem átti heima
skamt frá. Pað var því general Alfarez sjálfur,
sem símað hafði til frú Coitlandt og fært henni
fregnina um lát manns hennar. Nú var ekki
um annað talað í öllum bænum. Lögregluliðið
var á sífeldu sveimi eins og bíflugur. Allskyns
orðasveimur harst manna milli, um sjálfsmorð,
morð, rán og þess háttar, en enginn vissi neiti
með vissu. Jolson ofursti var nýkominn frá
Culebra i bíl sinum, og Bland ófursti var vænt-
aniegur með númer fimm frá Galún, það var
einmitt þess vegna, að Runnels vildi vera við-
staddur á stöðinni.
— Pað er sjálfsmorð, mælti Kirk með sann-
færingarkrafti. Maðurinn var alveg frá sér í
gærkvöld, og það skýrir einnig ásakanir hans í
minn garð. Hann hefir verið lasinn langa lengi.
— Ef piltarnir aðeins gætu haldið sér saman,
mælti Runnels, og var honurn sýnilega órótt.
Pað er eigi hægt að vita, hvað lögreglan getur
ráðist í, ef hún á annað borð kemst á snoðir
um samsætið, og það sem þar fór fram.