Dagblað - 23.01.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Ferðabökarbiöð 1925.
Frá Kina.
Sönefélaffið „Prestir*4.
Samsöngur
sunnudaginn 24. jan. kl. 3 síðd. í IVýjai J3íó,
Breytt söngskrá.
Aðgöngumiðar fást á laugardag í bókaverzlun Sigf.
Eymundssonar og á sunnud. eftir kl. 1 í Nýja Bíó.
Síðnsta sinn!
Veggm yndir fallegar og ódýrar.
FREYJUGÖTU 11.
Innrömmun á sama stað.
Piltarnir reykja til skiftis, svo
þú býsl líklega við að langa
bambusreyr-pipan fari að styttasl
að öðrum þrem dögum liðnum.
í*ú tókst ekki eftir kopar munn-
stykkinu. Félagar minir sitja
inni og er orðið skrafsamt.
»Norskur fjörður«, segir einn
þeirra. Mér skilst það vera áin.
Farvegurinn er farinn að mjókka
og hækkandi fjöll á báða \egu.
»Norskur fjörður«, eða —
fslenzkur — alveg er þetta eins
og islenzkur f|örður! Eu um
það get ég ekki talað við neinn,
því ég er — einn. — — —
28. október.
Það er unaðslegt að ferðast
uppeftir Han-giang. [Giang þýð-
ir elfur, fljót]. Og nú vildi ég
að allar þreyttar sálir ættu kost
á að slást í för með mér. En
sú blessuð hvíldl En hve hér
er friðsælt og fagurt! Hér er
hinn óeðlilegi lífshraði okkar
eins fjarlægur og tunglið. Og
skarkala og skvaldur hef ég
ekki heyrt síðan ég var f
Hankow, i fyrra. Þvi götulifs-
niðurinn er alveg eins þægilegur
í Laohokow og við imyndum
okkur að hann hafi verið f
öllum öðrum bæjum langt aítur
á miðöldum.
Ásamt 7 norskum kristniboð-
um er ég nú áleið til ársfundar
safnaðanna i Hupeh, sem hald-
inn verður að Yunyang um
helgina. Við erum komnir hálfa
leið; að morgni hins fjórða dags
byrjum við á tíunda tug kiló-
metranna, enda hefir skipstjór-
inn undið segl að hún svo nú
fer okkur heldur en ekki að
miða. — Skipshöfnin er una borð.
Sonnr Járnbrantak«ng»tiin.
XXX.
Darwin K. Anthóny.
Um hádegisleytið á mánudaginn fekk Edith
Cortlandt heimsókn. Hún hrökk við af undrun,
er hún las nafnið á spjaldinu, sem stúlkan
færði henni, og hugur hennar komst í uppnám
og á fieygiferð.
Fylgdu honum inn í dagstofuna, mælti hún
loksins. Ég kem rétt bráðum.
Er hún kom ofan aftur fáum mínútum seinna,
hitti hún fyrir risavaxinn gamlan mann hávær-
an og harkalegan. í stað þess að setjast niður,
eins og honum hafði verið boðið, hafði hann
rifið hlerana frá öllum gluggum, svo að bjart-
ara skyldi verða í dagstofunni, og hann hafði
spyrnt úr leið sinni öllum þeim hlutum, er hon-
um þótti vera fyrir sér. Er hún kom inn var
hann á eirðarlausu rjátli fram og aftur um
stofuna. eins og isbjörn í búri.
— Góðan daginn, frú Cortlandt, sagði hann,
er hann varð hennar var, og rödd hans var svo
sterk, að hún fylti herbergið. Mér þykir fyrir
að þurfa að gera yður ónæði, eins og nú stend-
ur á.
— Þér eruð herra Anthóny?
— Já, frú. Ég verð að biðja yður að afsaka,
hvað ég >er ásækinn. Ég þekti manninn yðar
lauslega, og ég hefi heyrt yðar getið. Ég vil
votta yöur innilega hluttekningu mina.
Frú Cortlandt laut höfði.
— Hvenær komuð þér hingað.
- Ég er alveg uýkominn; fór yfir eiðið f
mótorvagni — fjörutíu kilómetra á klukkustund.
Við ókum yfir svertingjastrák, en námum ekki
staðar. Ég þekki alla söguna, frú. Það sem mér
var ókunnugt um, áður en ég kom hér á land,
hefir mér verið sagt frá á leiðinni, svo við þurf-
um ekki að eyða tima í að tala um það. Þetta
hafa verið voðalegar kringumstæður fyrir yður
— það skil ég svo vel — og mig tekur sárt til
yðar. Nú verðum við að flýta okkur að komast
að málefninu, þvf ég verð tafarlaust að fara til
New York aftur.
Pað varð ekki hjá þvi komist að verða fyrir
áhrifum af hinum geysi mikla krafti, er streymdi
út frá Darwin K. Anthóny. Hann lýsti sér i
málrómnum og allri framkomu hans. Hann var
eins og voldugur steindrangur, heljarmenni að
burðum, og hugurinn fullur af framkvæmdar-
þrá. Frú Cortlandt tók eftir því, að hann hafði
sömu augun og Kirk, nema að þau lágu dýpra
í höfði föðursins, vóru hvassari og ákafari.
Hún var ekki vön að láta ráða yfir sér, og
varð því móðguð við þessa valdsmannslegu
framkotnu baos.