Dvöl - 01.12.1935, Qupperneq 5

t desember 1935
D V
Ö L
5
um og góðum bændaættum. Fritz
hafði sjálfur séð ættartöluna,
margir liðir, gömul og þjóðleg
nöfn á ömmunum: Beta, Annika
o. s. frv. Hitler rak Gyðinga úr
landi. Það væri nautn að reka Jós-
efsson burt. Svíþjóð fyrir Svía!
Sænsk Svíþjóð! Á laugardaginn
var frí. Þá mátti hann bjóða heim
nokkrum félögum sínum. Þeir
skyldu athuga bátinn rækilega. —
Jósefsson þyrfti ekki að ómaka
sig þangað.
Hann tók útidyraþrepin heima
í fáum stökkum. 1 dag yrðu há-
tíðaréttir á borðum. Pabbi og
mamma voru söm í einu og öllu.
Þó að undarlegt mætti virðast,
voru pabbi og mamma eins há-
tíðleg við miðdegisverðinn og í
morgun. Svei mér ef þetta var
ekki líkara jarðarför en afmælis-
hátíð!
— Gaztu ekki farið í snotrari
skyrtu á afmælisdaginn þinn ?
spurði mamma.
— Ætli þessi dugi ekld? Ekki
gengur Hitler í fínni skyrtu. Ætti
ég kannske að setja hvítt um
hálsinn ?
— O-nei, það er víst nógur tím-
inn þegar þú færð smoking, sagði
móðirin.
Það létti yfir fjölskyldunni, en
aðeins eitt andartak. Hátíðarétt-
imir voru þó á borðinu. Fritz tók
hraustlega til matar síns og lét
föður og móður eiga sig með
hugsanir sínar.
Svo kom eftirmaturinn — og
vín! Fritz var alvarlega móðgað-
ur. Honum varð gramt í geði þeg-
ar pabbi og mamma skáluðu við
hann hátíðlega og alvarlega —
já, mamma var næstum farin að
þerra augun. Fritz hefði næstum
viljað gefa allan afmælisdaginn
— já, jafnvel bátinn með, til þess
að vera laus við allt þetta um-
stang.
Loks var miðdegisverðinum
lokið. Kaffi drukku þau inni í dag-
stofunni, eins og venja var. Að
því loknu reis Fritz á fætur og
ætlaði inn til sín.
— Viltu ekki vera hjá okkur of-
urlitla stund — á afmælisdaginn
þinn? spurði mamma.
— Ég þarf að lesa undir morg-
undaginn.
— Við þurfum að tala við þig
um dálítið, sagði faðirinn.
Fritz hugleiddi í skyndi fram-
ferði sitt síðustu dagana. Hann
mundi ekki eftir neinu athuga-
verðu, nema áflogunum við Jós-
efsson í dag. Það gátu þau tæpast
hafa heyrt enn. Auk þess var
það frekar heiður en hitt, að hann
treysti sér til að verja það fyrir
sjálfum skólameistaranum. En
Jósefssorí var tæplega sá ódreng-
ur, að hlaupa með slíkt til ann-
arra.
Hanrí seig með hægð niður í
stólinn aftur.
m
Það varð þögn. Faðirinn gekk
fram og aftur um gólfið, hann var
hár og myndarlegur og Fritz öf-
undaði hann í laumi af ljósa hár-