Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maj 2011, Síða 8

læknagyðjunnar Eirar í magnþrungnu umhverfi sínu
á veggnum, hvert einasta sinn sem ég á leið inn á
stofnunina sunnan undir Hvanneyrarhólnum.
Fyrir nokkru þegar ég var staddur á Siglufirði,
gerði ég mér sérstaka ferð til að leita hana uppi og
var vel tekið af starfsfólkinu eins og vænta mátti.
Þau Þóra Jónsdóttir og Birgir Ingimarsson (Láka)
lóðsuðu mig að fótstalli gyðjunnar, en það skal
fúslega viðurkennt að ég rataði ekki þangað hjálp-
arlaust. Reyndar áttaði ég mig á villu míns vegar
þegar ég stóð andspænis gyðjunni og horfði þaðan
til stigans sem liggur upp á efri hæðirnar. Þarna
voru iðnaðarmenn að vinna við breytingar á hús-
næðinu sem áður hýsti m.a. læknastofur, lækna-
ritara, gamla anddyrið, móttökuna og eitthvað
fleira. Mig fýsti að vita hvað til stæði og Birgir veitti
mér, eins og vænta mátti, greið svör við spurningum
mínum.
„Jú, það hefur komið fólk beinlínis til að spyrja
um myndina og við höfum þá bent því á hvar hana
er að finna. En hérna að norðanverðu er núna inn-
keyrsla sjúkrabílsins og í gömlu forstofunni sem er
að vísu orðin talsvert stærri en hún var hérna áður
fyrr, verður bráðamóttakan. Svo verður öldrunar-
deildin sem núna er á þriðju hæðinni flutt hingað
niður.“
Fyrirætlanin hljómaði alls ekki svo illa við fyrstu
hlustun og vonandi mun þessi hluti húsnæðisins sem
hefur staðið auður síðustu misserin öðlast nýtt og
gagnlegt hlutverk í framtíðinni. Vonandi munu vist-
menn og starfsfólk HS gæða hann lífi og vonandi
munu þá fleiri njóta listaverks Höllu Haraldsdóttur.
Þegar ég átti leið suður yfir heiðar næst setti ég
mig í samband við Höllu sem nú býr í Garðabæ og
spurði hana hvort ég mætti ekki forvitnast örlítið
um söguna á bak við verkið og tilurð þess. Hún
tók erindi mínu vel og ég heimsótti hana í nýliðinni
dymbilviku.
„Upphaflega bað Skúli Jónasson (byggingameistri
sjúkrahússina) mig um að gera varanlegt verk á
vegg í anddyri nýja sjúkrahússins og síðar ítrekaði
Olafur Þorsteinsson læknir þessa sömu ósk. Engar
kvaðir eða óskir voru uppi um út á hvað verkið ætti
að ganga eða hvernig það ætti að líta út, ég hafði
því algjörlega frjálsar hendur og vann alla hug-
myndavinnuna alveg frá grunni. Þegar hún var að
baki, stækkaði ég myndefnið upp í 8-10 fermetra á
gólfinu heima á Hólaveginum þar sem við bjuggum.
Óhætt er að segja að það hafi þrengt talsvert að fjöl-
skyldunni þann tíma sem sá hluti undirbúningsins
stóð yfir, því að plássið í íbúðinni var nú ekkert allt
of mikið fyrir. Þrír litlir strákar sem hlupu, hopp-
uðu, skoppuðu og skriðu um gólfin
VeKKmyndin í anddyri hins nýja sjúkraliúss.
Listakonan, frú Hulla Haraldsdóttir, sézt á
myndinni við verk sitt. — Ljósm.: S.K.
Ólafur 1». Þorsteinsson, sjúkrahúslæknir og for-
maður byggingamefndar, rekur aðdraganda að
byggingu sjúkraluissins og byggingarfrnm-
kvæimlurn. — Ljósm.: S.K.