Vesturland - 24.12.1958, Blaðsíða 12

12
VESTURLAND
„Farþegarnir koma brosandi
út í bátinn“
Við ísfirðingar höfum ætíð búið
við lélegar samgöngur, þó að segja
megi að stórlega hafi rætzt úr við
komu flugvélanna. En furðulegt
má heita að enn þann dag í dag
skuli Isafjörður vera eini kaup-
staðurinn á landinu, sem ekki er
kominn í akvegasamband við aðal-
vegakerfi landsins.
Við hittum hér mann, sem tals-
— Ég held að fólk sé undantekn-
ingarlítið orðið uppgefið þegar það
er búið að sitja í bíl allan daginn.
Margir farþegamir sem komu með
rútunni sögðust ekki fara þetta
aftur nema í neyð. Þá voru bílam-
ir líka minni og óþægilegri en þeir
em núna og verri vegir og bílarn-
ir lögðu af stað kl. 7 frá Reykja-
vík en komu ekki til Arngerðar-
vert hefir komið nærri samgöngu-
málum okkar nú síðari árin, en
það er Bjöm Guðmundsson á
Flugfélagsbátnum, eða Bjössi eins
og við köllum hann í daglegu tali.
— Segðu okkur, Bjössi, ert þú
ekki búinn að vera lengi ferjumað-
ur?
— Jú, ég er búinn að vera ferju-
maður í um það bil 10 ár. Ég byrj-
aði á Pólstjömunni þegar áætlun-
arferðirnar hófust landleiðina yf-
ir Þorskafjarðarheiði, frá Reykja-
vík til Arngerðareyrar. Þá fórum
við tvisvar í viku inn að Arn-
gerðareyri með farþega í rútuna.
Áður en vegurinn var kominn til
Bolungavíkur og Súðavíkur fórum
við líka þangað einn dag í viku til
að sækja fólk, en urðum að. fara
tvær ferðir þann dag. Bæði til að
sækja fólk og að skila af okkur
farþegum.
— Hvenær réðist þú svo til
Flugfélagsins ?
Til Flugfélagsins fór ég þegar
það fór að hefja reglubundnar
flugferðir hingað til Isafjarðar og
Loftleiðir hættu innanlandsfluginu.
Eftir að Katalinubátarnir vom
teknir í notkun vom þeir of stór-
ir til að lenda þeim í fjöm svo að
þá þurfti að flytja bæði farþega
og farangur á báti út í flugvélina.
Ég ek líka farþegafarangri og
flutningi fyrir Flugfélagið.
— Þú ert bæði búinn að starfa
við áætlunarferðirnar á landi og
í lofti. Hvort heldur þú nú að far-
þegamir séu ánægðari að ferðast
í flugvél eða bíl?
eyrar fyrr en kl. 8 eða 9 og var
fólk þá búið að fá nóg. Mörgum
fannst samt gaman að fara þetta
einu sinni.
Þegar Loftleiðir hættu flugi
hingað og Flugfélagið tók við af
þeim, byrjuðu annimar fyrir al-
vöru. Flugið hingað hefur aukist
frá ári til árs, bæði hvað snertir
fólks- og vöruflutninga. En það
em oft ýmsir erfiðleikar við flug-
ið hingað. Bæði er ótrygg veðrátta
og erfið lendingarskilyrði.
Afgreiðslan verður að ganga
greiðlega og allir þurfa að mæta
á réttum tíma því að ekki er hægt
að láta flugvélina bíða eftir ein-
um og einum manni.
Það er slæmt að þurfa að af-
greiða flugvél á sjó. Oft er mik-
ill flutningur með vélunum og þá
þarf fólk að bíða í bátunum á með-
an skipt er um flutning. Það er oft
kalt í veðri, einkum á vetuma, svo
að fólki leiðist að bíða. En yfir-
leitt ef mikill flutningur er og vont
er veður þá látum við farþegana
bíða í afgreiðslusalnum og förum
tvær ferðir. Það er stór bót að
gott samstarf er milli afgreiðsl-
unnar og flugmannanna. Við höf-
um líka verið heppnir með flug-
mennina á þessari leið. Það hefir
líka sýnt sig því að margir þeirra
eru nú orðnir flugmenn á milli-
landaflugvélum félagsins. Yfirleitt
virðist mér farþegamir skilja að
við eigum við erfiðari aðstæður en
þeir, sem hafa flugvöll til að lenda
á. En það stendur nú vonandi allt
til bóta. Fólki finnst gaman að
fljúga í góðu veðri og þá koma
farþegarnir brosandi út í bátinn.
— Hefir ekki eitthvað skemmti-
legt skeð í þessum ferðum þínum?
— Jú, í haust varð skemmtileg-
ur misskilningur. Þá kom hingað
útlendur blaðamaður og var að
taka kvikmyndir. Þegar hann var
að fara aftur og farþegarnir vom
komnir um borð í flugvélina kom
hann aftur út í bátinn til okkar,
þegar við vorum að fara í land.
Við héldum að hann ætlaði í land
með okkur og lögðum af stað. Þá
vildi hann fá okkur til að fara frá
flugvélinni til að hann gæti tekið
myndir af henni. Við keyrðum svo
eins og hann vildi. Þá startaði vél-
in til flugtaks og fór í nokkra
hringi til að hita hreyflana. Hann
var alltaf að taka myndir af flug-
vélinni. Svo tók flugvélin sig á
loft og hann var lukkulegur að fá
svona góða mynd af flugvélinni.
Hélt að flugmennirnir væru að
gera þetta allt fyrir sig. Svo sáum
við vélina hverfa út í Djúp eins
og venjulega svo að maðurinn varð
að fara í land.
En þetta endaði betur hjá hon-
um en á horfðist, því að vélin kom
til Flateyrar sama daginn og
komst hann þá með henni suður.
Hann tók margar góðar myndir í
Önundarfirðinum, sem hann hefði
ekki getað tekið ef þetta hefði
ekki komið fyrir. Myndirnar sáum
við síðar í sænsku blaði.
Við verðum að slíta samtalinu
því að flugvélin er að koma og
Bjössi er farinn að bera töskurnar
út í bílinn.
„Við inegum ekki segja frá öllu“
Jólin nálgast senn. Bærinn hefir
fengið á sig sinn jólasvip, því að
skátarnir hafa fest upp jólaskraut-
ið, eins og þeirrar er vani. Fólkið
er farið að þyrpast í búðimar til
að kaupa jólagjafirnar. Ekki dug-
ir að draga fram á seinustu stund
að senda jólapakkana, sem eiga að
fara víðsvegar um landið. Það er
víðar annríki en í verzlununum.
Við göngum niður á pósthús í
fréttaleit. Þar er annríki mikið.
Þar hittum við Hermann Bjöms-
son og tökum hann tali.
þú spyrð um starfið hérna er því
til að svara að ég er búinn að vinna
hérna í stuttan tíma og get því
ekki sagt frá starfinu af langri
reynslu. Við vinnum hérna þrjú,
en þau hin hafa unnið hér miklu
lengur en ég. En eins og þú veizt,
þá er þetta þannig stofnun að við
megum ekki segja frá öllu, sem
gerist hér innan veggja. En eins
og ég gat um áðan þá líkar mér
vel hérna. Starfsfólkið hér og á
símanum hefir talsvert saman að
sælda og líkar mér prýðilega við
Ert þú búinn að vinna lengi
hérna, Hermann ?
— Nei, ég er ekki búínn að vera
héma á pósthúsinu nema rúmt ár.
Þetta er skemmtilegt starf, fjöl-
breytni mikil í starfinu. Það eru
margir sem koma hér við á póst-
húsinu í allskonar erindum, eins
og gengur á svona stað. En þegar
það allt saman. Vinna er hér oft
mikil, einkum þó þegar fer að líða
á haustið og jólin fara að nálgast.
Fyrst berast jólapakkarnir til út-
landa því að þeir þurfa að kom-
ast til viðtakanda í tæka tíð og
virðist mér fólk vera farið að átta
sig á því að koma í fyrra lagi með
útlenda póstinn. Það er auðvitað
bezt að fá allan póst nógu snemma