Eyjablaðið - 14.11.1926, Blaðsíða 4

EYJABLAÐIÐ
Hjartaís
smjorlíki
er best
Tómar
hálfflöskur
keyptar næstu daga
í Kf. Drífanda.
F. H. KJARTANSSON & CO.
REYKJAVÍK
Slmneini .Sugar* _ P. 0 Boz 1S6
“'líjWS
I iH STÆRSTU SYKURINNFLYTJENDUR Á ÍSLANDI.
Seljum sykur meö lægsta heimsmarkaðs verði, cif. allar stærstu hafnir landsins.
KALIPMENM 0& KADPFJLAOSSTJÓRAR! Biðjið um tilboð frá okkur áður en þjer festið
kaup annars staðar.
KLÆ9SKSBAVI1IHUST0FA
STÖLZENWALDS
Tiikynnir að hún hefir fengið gott, úrval íslenskra dúka í ýmsum
litum. Föt fást fyrir 120—140 krónur, með ágætu tilleggi — Einnig
ódýrt cheviot. Frakka verða menn að panta stax ef þeir vilja fá þá fyrir
mestu kuldatíðina. Sýnishorn af ágætisefni fyriiliggjandi. Verð frá 130
krónum.
ALlSLENSKT
FJELAG
MANNTAL
Jafnaðarmannaíjelag
Vestmannaeyja heldur fund annaÖ
kvöld kl. 8.
cfilþýðuBlaðié
— Aðalblað Alþýðuflokksins
kemur út daglega í Eeykjavík —
Flytur nýjustu frjettir bæði innlendar
og útlendar Kostar krónu á mánuði
Brunatryggir hús
innbú og vörur
Sjóvátryggir skip
og Yörur
Allar nánari upplýsingar gefur
Helgi Benediktsson
umboðsmaður fjelagsins í Vest-
mannaeyjum.
á fram að fára hjer í bænum næstkomandi mánudag 15. nóv. A það
eiga að koma allir heimilisfastir menn í bænum, svo óg fæðingardagur
og staður, hvenær innflutt og ef það er á síðastliðnu ári, þá hvaða
dag. sem er nauðsynlegt vegna kjörskrár. Eru húsráðendur ámyntir
um að hafa þessar upplýsingar tilbúnar um heimilisfólk sitt og leigjendur.
Bæjarstjórinn í Vestmannaeyjum 12/u '26
r
Krisiinn Olafsson
Sendimaðurinn.
Skáldsaga
hin opinberu störf eiga sig, svolitla stund á
meðan við tölum saman.
Ótti skrifarans jókst um helming. Það var
svo sem enginn eli á þvi, að nú mundi hans
hágöfgi hella skálum reiði sinnar yfir höfuð
þessarar ósvifnu konu. En hans hágöfgi gerði
ekki annað on að hneygja sig -kurteislega að
nýju.
__ pjer takið einmitt frá mjer þau orð
sem jeg ætlaði að segja. Babylos burt með
þig! Farðu með öll skjölin inn í einkaherbergi
mitt. Við ljúkum við brjefið til drottningar-
innar þegar hertogafrúin er farin.
Skriíarinn tíndi saman öll skjöl á borði sínu
og eins tók hann ritföng sín. Svo fór hann
burtu og kom ekki annað til hugar en dóms-
dagur væri í aðsigi.
Þegar hann rar farinn, laut landstjórinn
hertogafrúnni aftur og bauð henni méð yflr-
drifinni kurteisi að fá sjer sæti. Hún horfði
um stund á stólinn og síðan á manninn stundar-
korn með sama svip. Svo sneri hún baki við
báðum og gekk að arninum. Þar staðnæmdist
hún framan við eldinn, atakk keyri sínu i
handarkrikann og dróg af sjer glófana. Hún
var há kona og forkunnar vel vaxin, ákaflega
fögur og var þó kominn af æskuskeiði. Engin
mundi þó hafa ætlað að hún væri eldri en
þrítug, en hún hafði þó tvo um fertugt. Hún
var björt á hörundslit, augnahárin dökk og
löng og varirnar rauðar. Neflð var þunt og
beint og hálsinn hvíldi eins og marmarasúla
á þjettum og fagurlega vöxnum herðum.
Landstjórinu horfði á hana með þögulli að-
dáun og fitlaði ósjálfrátt við skeggið á sjer
með suttum og digrum flngrunum.
— Ef að þjer vissuð kæra hertogafrú, hví-
lík gleði, hvílík — — —.
— Eg get ímyndað mjer það, hvað sem
það er, greip hún fram í jafn hranalega og
áður. En nú er enginn tími til þess að vera
með neitt rósamál. Það er voði á ferðum,
maður, regiulegur voði á^ferðum.
Hans hágöígi glenti upp skjáina af ein-
skjærri undrun.
—- Voði? endurtók hann. Og svo gat hann
ekki komið einu orði upp meira, en gapti
forviða.
— Eg sje það á yður að þjer skiljið mig,
mælti hún. Letta er út af jungfrú de La
Vauvraye.
— Frá París — frá ráðgjöfunum? stundi
hann upp.
Hún kinkaði kolli. Ljer eruð skarpskygn f
dag, herra Tressan.
Hann stakk endanum á yflrskjegginu upp
í sig og var það kækur hans þegar honum
blö3kraði, eða ef hann braut heilan um oitt
hvað.
— Ó, segið mjer meira hrópaði hann að
lokum.
— Parf fremur vitna við? Þjer þekkið alla
söguna.
— Vinur minn í París gerÖi mjer boð og
sá sendiboði var trúr. Því að annars hefði
Garnache orðið á undan honum og jeg hefði
ekki haft hugmynd um hvað er að geraBt.