Eyjablaðið - 09.01.1927, Blaðsíða 1

______9. jonúar 1927
Útgefandi „Verkamannafjelagið Dríf-
andi“ Vestmannaeyjum. Hitstjóri og
ábyrgðarmaður Vilhj. S. Vilbjálmsson.
Til viðtals daglega Vestmannabraut 3.
Blaðið kemur út hvern sumnudagsmorg-
un. Kostar kr. 1.50 um ársfjórðunginn
1. órgangur -- T6l. 17.
innanbæjar. 7 krónur árgangurinn út
umland A.uglýsingaverð 1 króna senti-
meterinn eindálka. Smáauglýsingar tíu
aura orðið 50 aura stofngjald. Símar:
r 1 y _ _. J___ ^ _ _ - --1- Ritstjórinn 86. Prentsmiðjan 51. Box
Y eStmannaeynim 113- — Prentsmiðja Eyjablaðsins —
Málgagn alþýdu
Bæjarstjórnar-
kosningar.
Bæjaistjórnai'kosDÍngar standa
nú fyrir dyrum hjer í bænum.
Kosningin fer fram seinni hluta
þessa mánaðar.
Að líkindum verða ekki í kjöri
nema tveir listar, annar frá vinn-
andi stjettinni, enTiinn frá hinum,
þessum sem í daglegu tali eru nefnd-
ir „heldri menn“. Þar vería á víg-
velli við kjóiborðið tvær stjet.tir,
önnur vinnur og aflar auðs til sjóe
og lands, hin lifir á ágóða afstriti
þeirra sem vinna. Sú stjettin ger-
ist milliliður milli verkalýðsins, og
tekur kaup fyrir, sem kallað er
„hagnaður".
Annar af þeim listum sem fram
kemur, hefir að baki sjei fjölmenn
verkalýðsfjelög, hinn er framkom-
inn og tilbúinn á einhverri meiri-
háttar kaupmannsskrifstofu, og
saminn af 5—6 mönnum sem
ekkert fjelag hafa að bakhjalli. Svo
eru þeir fámennir vegna þess að í
þeirra stjett eru aðeins örfáir
menn.
Hvor þessara stjetta ber sigur
úr býtum á kjördegi, skal engu
um spáð hjer, í þetta skifti. En
hitt er vitanlegt að ljeti alþýða
manna ekki blinda sig, kaupmensk-
una og broddborgarasvipinn, þá
mundi hún bera, góðan og varan-
legan sigur af hólrni. Þá mundi
hún geta bent og sagt, að á íbalds-
v#gg auðvaldsins væru rituð orðin
sem einu sinn voru rituð með
ósýnilegri hendi á hallarvegg kon-
ungsins ríki yðar er deilt—
Það er margt sem þarf að lag-
færa í þessum bæ, og alþýðan
fylgist vel með þessum kosningum.
Stjettaskiftingin heflr sjaldan verið
svo skýr eins og einmitt nú. Auð-
valdskreppan krefur daglega fórna
úr verkamannastjett.
Dýpra og dýpra er þjóðskipulag !
broddborgaranna að sökkva.
Lengia og lengra ofaní vasa
hins vinnandí lýðs, seilast þeir
íhaldsspekúlantarnir eftir síðasta
eyrinum uppí tolla og álögur.
Útlit er fyrir að aðalbjargræði
Eyjamanna, útgerðin verði lömuð.
Gengur þar fyir liðinu bankastjór-
inn, bæjarfulltrúi íhaldsins og bei|
í huga, eigiuhagsmuni nokkurra
prfvat spekulanta fárra innlendra
en fleirri danskra, sem eiga auð-
valdsfyrirtækið íslandsbanka.
Hart væri það ef alþýða í Yest-
mannaeyjum sem sýnir daglega
í verkinu, þrek sitt og þor, þegar
- hún á í baráttu við náttúruöflin,
hefði ekki víðsýni nógu mikið,,
yfir málefnin sem hag hennar:
anerta og Ijeti „fína“ fólkið glepja
svo augu sín að hún feli því í
fleiri árin að fara með velferðar-
mál sín.
íhaldið hefir stjórnað, hvernig
hefir búskapurinn gengið? Svarið
er deginum ljósara.
Munum það altaf alþýðumenn
og konur að samtakið er afl, sem
getur gert kraftaverk, þó hver
einstaklingur úr verkalýðsstjettinui
standi berskjaldaður fyrir árásun-
um ef enginn fylgir honum.
„Bestur er heima fenginn baggi“
og treystum aðeins okkar eigin
mönnum, þeim sem vilja bæta
kjör lítilmagnanna.
Byggjum ekki lengur bæ okkar
á sandi broddborgara og braskara-
lýðs.
Látum TÍnnHliendurnar fara
að ^jatla um bæjarmálefnin.
skut;ull.
Blað jafnaðarmanna á Isafirði. Eitt
hið best skrifaða Alþýðuflokksblað
sem út kemur.
Gerist áskrifendur!
Sjóienn og
samtók.
Fá sjóþorp hjerlendis munu hafa
tekið svo hröðum framförum og|
útvíkkað svo ört bæjarstæði sittj
eins og Vestmannaeyjar.
Mun flestum ljóst hvaða ástæð-
úr tii þess liggja.
Sjávarútvegur Eyjaskeggja hefur,
vaxið hröðum skrefum og fiskfram-
leiðslan að sama skapi.
Hefir tvent tii þessa stuðlað:
Bætt skilyrði til afiabragða; er fel-
ast í stækkuðum bátum. og full-
komnari veiðarfærum, hinn óþrjót-
andi afli og óbrigðulu fiskiinið
kringum Eyjarnar.
Hvergi hjer á landi og þó víðar
væri leitað, þar sem vjalbátaút-
gerð er drifin hefir annar eins afli
árlega á land borist, sem hjer í
Vestmannaeyjum, enda hefir afla-
sæld Eyjaskeggja fræg orðið um
land allt og jafnvel um heiminn
út.
Sjómennskuorðstýr Eyjaskeggja
hefir og flogið um landið og jafn-
an að ágætum haft hve knálega
og geiglaust þeir sjekja guilið í
ægis greypar.
Það er áreiðaulega ekki heiglum
hent að vera sjómaður í orðsins
fyllsta skilningi, Það hefir margt
verið sagt og ritað sjómönnum til
lofs, en tæplega að óverðskuiduðu.
Væru makleikar sjómannanna i
öllu svo örlátlega uppfyltir sem
hrósið og skjallið á þjóðhátíðum
og í borgaralegum átveislum, væri
yfirleitt líðan sjómanna betri og
margt horfa öðruvísi við en nú.
Sjómannastjettin hefir, með því
að hætta lífi sínu og heilsu, með
ærnu erfiði, bygt upp bæ þennan^
einn með stærstu bæjum landsins,
úr litlu fámennu þorpi.
Um þetta mun flestum sam-
mála. Sjómannastjettin hefir verið
og er líf sjávarþorpanna.
Þessvegna skiftir það miklu fyrir
framtið bæjarins hjer aðsjómanna-
stjettin fái án hindrunar að vinna
hlutverk sitt.
Eitt af því sem fyrst og fremst
þarf að kappkosta er að sjómenn-
irnir fái svo vel greidda vinnu
sína að þeir geti lifaÖ sómasam-
legu lífi, að þá ekki skorti það
nauðsynlegasta til að viðhalda
líkamlegri og andlegii heilbrigði
sinni og afkomenda sinna, sem
við eiga að taka, að hinum frá-
gengnum.
Sjómannastjettin má ekki úr-
kynjast fyrir skort lífsnauðsynja.
Hún er ein af sláandi œðum
ijóðfjeiagslíkamans.
Annað verður og að kosta kapps
um, sem er það, að lífshætta sjó-
manna sje fyrirbygð að svo miklu
leyti sem unt er.
Verður það aldrei um of brýnt
fyrir mönnunum.
Virðist hið ráðandi ihald bæjar- og
þjóðmála ekki ennþá hafa opnað
nema annað augað fyrir þessu at
riði, sem svo mörgu öðru sem
verndar lif og velferð verkalýðsins.
Er þar og sparnaðar pólitík
íhaldsins sem á skyggir.
Hjer í Vestmannaeyjum eru
verkamenn og sjómenn vaknaðir
til öflugrar vitundar um það að
bætt lífskjör öðlast þeir eigi nema
í gegnum sigurinn í baráttunni
gegn hinni rikjandi kaupmanna-
og atvinnurekendastjett.
Eitt dæmi hinnar vakandi stjetta-
vitundar sjómanna hjer í bænum
er „Sjómannafjelag Vestmannaeyja“
sem stofnað var í haust. Munu
vera gengnir í það allflestir sjó-
menn bæjarins sem ekki eiga sjálf-
ir í útgerð.
Fjelag þetta starfar nú með
eldlegum áhuga.
Hefir fjelag þetta aílað sjertrausts
og vinsælda allra bæjarbúa að
undanskildri — bjargráðanefndinni
hans Gísla Johnsens, og nánustu
áhangenda hennar, sem virðast
mjóg fáir.
Sjómannafjelagið hefir meðal