Samtíðin - 01.07.1942, Síða 23

SAMTlÐIN
19
M. ILIN:
Astin á lífinu skóp
f/rirlitningu á dauðanum
[Þessi ritgerð fjallar um fádœma hug-
prýði rússneskra hermanna í núverandi
styrjöld og er lauslega þýdd úr blaðinu
Soviet Russia today, sem gefið er út i
Xew York.]
TTINN við dauðann er eðlileg
afleiðing þeirrar meðfæddu eðl-
ishvatar, sem nefna mætti sjálfs-
verndun og ekki er séreign mann-
anna, heldur verður hennar einnig
vart lijá öllum dýrum. Örðugt væri
að henda á nokkra tilfinningu, sem
er jafnmáttug. En þó ber það við, að
fyrirlitning á dauðanum verður lífs-
þránni yfirsterkari í sál mannsins.
Þá taka menn með fögnuði liverjum
háska, sem að höndum her og þeim
hvarflar ekki i hug að flýja liættur
eða mannraunir, heldur vísa þeir öllu
sliku hiklaust á bug. Á slíkum stund-
um vex einstaklingurinn upp úr um-
hverfi sínu og réltlætir það, að hánn
er talinn æðsta skepna jarðarinnar.
Ég minnist atviks, sem nýlega átti
sér stað á fremstu vígslöðvum okkar.
Eitt af herfylkjum okkar var að taka
óvinaskriðdreka. Meðal stórskotalið-
anna bar ungur maður, Kodenchuk
að nafni, af öðrum. í livert sinn, sem
hann komst í skotfæri við einhvern
af skriðdrekum óvinanna, lagði sá
hinn sami á flótta, ef honum varð á
annað borð undankomu auðið.
Urmull af sundurskotnum skrið-
drekum lá framan við víglinu okkar,
en ckki varð lieitt lál á sókn óvin-
Siö
hið nýja smásagnasafn eftir
Halldór Kiljan Laxness
er bókin, sem allir lesa í sumar.
Heimskringla
VÉLSMÍÐI
ELDSMÍÐI
MÁLMSTEYPA
SKIPA- OG
VÉLAVIÐGERÐIR