Samtíðin - 01.02.1962, Síða 20

16
SAMTÍÐIN
heim, að mamma hans gæti eldað þeim
súpu. Verst þótti drengnum, hve fólkið á
þessum slóðum vantreysti Mexilcönum.
Irska nafnið varð honum þó nokkur
brjóstvörn.
17 ára gamall hitti Anthony Elsie
Tonge, sem var miklu eldri en hann. Hún
varð honum mikill örlagavaldur.Án kynna
þeirra kveðst hann annaðhvort mundu
hafa orðið hnefaleikari eða glæpamaður.
Móðir Anthonys var nú gift aftur, og hann
fluttist til frú Tongie, sem var skáldkona
og safnaði að sér listamönnum. Hún vandi
hann á að lesa góðar bækur, kenndi hon-
um að meta bæði tónlist og málaralist og
fékk hann til að spreyta sig á að leika.
I3á kom í ljós, að Anthony var blestur í
máli. Lagfæring á því kostaði 250 dollara
uppskurð. Hann fékk lækninn til að fram-
kvæma aðgerðina gegn von um borgun,
þegar hann kynni að eignast pening. Sex
mánuðum seinna talaði hann i fyrsta sinn
fyrirhafnarlaust og ólijagað.
Fyrsta hlutverk sitt fékk Antliony hálfu
öðru ári síðar. Hann var látinn leika hálf-
sjötugan mann og skapaði þá svo trúa
útgáfu al' John Barrymore, að hinn virðu-
legi leikari kom 7 sinnum í leikhúsið til
að sjá sig! Þeir Anthony urðu perluvinir
út á þetta.
20 ára gamall kynntist Anthony Cecil
B. de Mille og lék þá Indíána í mynd hjá
honum. Það varð til þess, að hann kynnt-
ist Katrínu, kjördóttur Milles. Eftir þrjár
vikur voru þau gift (20. okt. 1937). Brúð-
kaupsveizlan var stórfengleg, en síðan
komu mörg örðug ár. Anthony vildi ekki
vinna hjá de Milles fyrir 150 dollara á
viku og verða svo alltaf titlaður tengda-
sonur hans. Upphófst því kalt stríð milli
þeirra og lauk ekki fyrr en 20 árum síðar,
er Anthony annaðist leikstjórn á kvik-
mynd fyrir gamla manninn gegn 4 millj.
dollara þóknun. Tveim árum seinna and-
aðist de Milles.
Árið 1941 drukknaði einkabarn þeirra
Antlionys og Katrínar. Er óþarft að lýsa
harmi þeirra um þær mundir. Siðan hafa
þau eignazt 4 börn. Frá 1941 til 1953 valt
á ýmsu hjá Anthony, m. a. atvinnuleysi
og alls konar smáhlutverkum, ýmist í
kvikmyndmn í Hollywood eða á leiksviði
í New York og Chicago. Árið 1951 fer
hann með mörg hlutverk í Hollywood,
en flyzl 1953 til Italíu til að leika með
Kirk Douglas í kvikmynd.
ANTHONY hefur ekki komið til Evrópu
áður, og hann verður alveg gagntekinn af
Italíu og ítölum. Eftir nokkrar vikur er
hann farinn að tala ítölsku og hefur lofað
að leika í mörgum ítölskum kvikmyndum.
Þegar IlollyWood-umboðsmaður hans
birtist skyndilega í Róm, er hann í óða
önn að leita sér að íbúðarhúsi og hyggst
dveljast þar til æviloka.
Atvik, sem gerist á Via Veneto í Róm,
er ágætt dæmi um viðskipti Anthonys við
Itali. Leikarinn er á gangi niður götuna,
þegar patandi Itali veður að honum með
nokkrar ákrotaðar pappírsarkir i hend-
inni. Italinn kynnir sig með mörgum fögr-
um orðum sem leikstjóra, er heiti Federico
Fellini, segir, að pappírsarkirnar séu
handrit að kvikmynd, sem eigi að heita
„La Strada“, kveðst að vísu vera blankur,
en segist eiga konu, sem geti leikið aðal-
kvenhlutverk myndarinnar og þekkja Ijós-
myndara, sem ætli að taka myndina. —
Hvort Anthony vilji leika aðal karlhlut-
verkið?
„Sjálfsagt“, segir Ameríkaninn.
„Og hvað færðu í kaup?“ spyr Holly-
wood-umhoðsmaður hans.
„Ekkert“, anzar Anthony, „en hlutdeild
í ágóðanum, ef nokkur verður.
Agentinn hristir höfuðið. Svona verzl-