Þjóðernissinninn - 07.06.1934, Page 1

íssinmnn
Útgefandi: Flokkur pjóðernissinna
Vestmannaeyjum, 7. jú.n 1934.1. ár. 1. tbi.
tíoöi orð tll isenða i Vestnnnaep.
Ungir kjósendur! Kynnið ykkur stefnuskrá pjóð-
ernissinna áður en pið gangið að kjörborðinu.
Þegar stjórn Flokks þjððernissinna
bað mig um að vera í kjöri fyrir flokk-
inn í Vestmannaeyjum við alþingis-
kosningar þær, er nú fara i hönd, lof-
aði ég þeim því, svo framarlega sem
enginn heimamaður í Vestmannaeyjum
vildi vera í kjöri fyrir flokkinn, því ég
sá nauðsynina á, að mál okkar þjóð-
ernissinna yrði flutt við þessar kosn-
ingar í jafn-fjölmennu og vel metnu
plássi og Vestmannaeyjar eru. Nú
við þessar kosningar kemur fram fjöldi
af ungum kjósendum, sem ekki hafa
áður verið í neinum pólitískum félags-
skap og vilja ekki vera í hinnm flokk-
unum, sem framboð hafa í Vestmanna-
eyjum.
Við þjóðernissinnar þekkjum hug
unga fólksins betur en nokkurir aðrir
flokkar hér á landi og þótt starfsemi
þjóðernissinna sé ekki gömul, þá hefir
hún samt gert þjóðinni ómetanlegt gagn.
Þjóðernisstefnan hefir tekið upp bar-
áttuna gegn kommúnistum alsstaðar, og
þó sérstaklega í öllum skólum landsins.
Skólarnir voru að verða gagnsýrðir af
kommúnisma með allri þeirri spillingu,
öfund og hatri, sem þeirri stefnu fyigir.
Háskólastúdentar stofnuðu deild þjóð-
ernissinna hjá sér og gáfu út hið mynd-
arlega stúdentablað »Mjölni«, en fylgi
þeirra heíir aukist jafnmikið og fylgi
kommúnista hefir minnkað. Sama er
að segja um Menntaskólann, Iðriskólá'nn,
Verzlunarskólann og Gagnfræðaskólann.
Fylgi þjóðernissinna vex með degi hverj-
um, en fylgi kommúnista þverr, og það
svo greinilega, að kommúnisminn er al-
veg að flosna upp úr sumum skólunum.
Jafnaðarmenn (kratar) hafa ekkert
fylgi átt hjá unga fólkinu eða í skól-
unum. Til dæmis má taka, að í Gagn-
fræða- og Menntaskóla Akureyrar eru
aðeins tveir kratar af 180 nemendum;
í Háskólanum er enginn af 140 nem-
endum og líkt er um hina skólana. Ungu
mennirnir og menntamennirnir sjá, að
stefna jafnaðarmanna er hvorki fugl né
fiskur og geta því jafnaðarmenn hælt
sér af einhverju öðru en að unga fólkið
fylgi þeim.
Þjóðernissinnar hafa tekið ákveðna
afstöðu til sjálfstæðismanna og geta
ekki fylgt þeim að málum, vegna þess,
að sá flokkur er í upplausn hvenær sem
er og hann hefir tekið svo loðnum vett-
lingatökum á málefnum þjóðarinnar, að
furðu sætir. Sjálfstæðismenn hafa lát-
ið rauðu flokkana leika með sig fram
og aftur og alltaf verið 1 hrossakaup-
um við þá og í hvoruga löppina þorað
að stíga vegna þeirra.
Hver treystir þeim flokki, sem hleður
upp bitlingum í hundruðum þúsunda
króna árlega, heldur með handónýtum
og tilgangslausum embættum og lætur
svo nokkra rauðmaga hefta allar fram-
kvæmdir í landinu með ofbeldi sínu.
þótt þeir svo annað veifið séu að grobba
af því að hafa helming þjóðarinnar á
bak við sig? y
Sjálfstæðismenn hafa alltaf reynst
sínum mönnum verstir, en andstæðing-
unum beztir. Þeim er til einskis treyst-
andi í pólitík. Þéir eru alltaf að reyna að
synda á milli skers og báru og svíkja
þarafleiðandi alla.
Bændaflokkurinn er nýr og hefir það
efst á stefnuskrá sinni, að selja sig þeim
flokkinum, sem hæst bjóði í sig. Þessu
hefir formaður flokksins lýst yfir og
virðist hann hafa erft þessa stefnuskrá
eftir jafnaðarmenn, því eins og kunnugt
er, gekk sá flokkur daglega kaupum og
sölum í stjórnartíð hans.
Framsóknarflokkurinn er nú hið
sökkvandi skip á stjórnmálahafinu, enda
er það að vonum, því efniviðir hans eru
orðnir ormétnir og gagnsýrðir af komm-
únisma, en þær kenningar eru með öllu
ósamrýmanlegar hugsunarhætti og lífi
íslenzkra bænda.
Aðalstefnumál okkar þjóðernissinna
er að stéttabaráttan verði afnumin og
að ofbeldisflokkum, eins og jafnaðar-
mönnum og kommúnistum, verði ekki
látið haldast uppi að stofna atvinnu
einstaklinganna í voða, og að þjóðfélag-
ið íai að þroskast og þróast og veiti
borgurunum jafnan rétt, en með því
einu móti verðum við frjálsir menn í
frjálsu landi.
Til kjósenda mun ég skrifa nokkrar
greinar um atvinnumál, bæði í þetta
blað og næstu blöð okkar. þjóðernissinna,
er við munum gefa út hér í Vestmanna-
eyjum nú fyrir kosningarnar.
Mér hefir frá upphafi verið það Ijóst,
að sjávarútvegurinn er uppistaðan í
þessu þjóðfélagi, enda er það hann, sem
þjóðfélagið hvílir mest á nú, og hefir því
aldrei riðið meir á en nú, að við. sem
sjávarútveginn stundum, fylkjum okk-
ur saman og beitum kröftum okkar hon-
um til viðreisnar.
Öskar Halldórsson.
Ástandið í dag.
Reynsla undangenginna ára á sviði
atvinnu- og viðskiftamála hefir sýnt
okkur, að ef slíku vindur áfram, er
eigi fyrirsjáanlegt annað en atvinnu-
leysi hjá almenningi og hrun fram-
leiðslu- og viðskiftafyrirtækja. Otgjöld
ríkissjóðs hafa vaxið, þrátt fyrir rýrn-
aðar markaðshorfur og minnkandi skatt-
þol þegnanna. Útgjöld ríkisins hafa að
mestu farið til óarðbærra og lélegra
framkvæmda eða í beinan óþarfa. Með-
an lífsskilyrði fjöldans þrengdust og at-
vinnuleysi jókst, þá þyngdust skatta-
byrðirnar. Fyrirtæki, sem með hóflegri
skattaálagningu hefðu stórfelda fram-
faramöguleika og gætu borið allhátt
kaupgjald, eru ekki einungis sliguð með
hinum- beinu sköttum, heldur einnig
neitað um helztu efni til framleiðslu
sinnar (innflutningshöft), og sjá því
ekki annað fram undan en gjaldþrot.
Fyrirtækin reyna því að létta rekstui’s-
kostnað sinn með uppsögn verkafólks,
en það á þá aðeins fram undan stopula
eða enga vinnu.
Því atvinnuleysi, sem nú ríkir á þessu
sviði, verður því ekki kippt í lag með
aukinni skattaálagningu, heldur með
samrýming hennar og gjaldþoli þegn-
anna, og jafnframt að ríkið ryðji braut-
ir fyrir atvinnuvegunum og verði þannig
hlutverki sínu vaxið, sem þjónn þjóð-
arinnar.
Við verðum að kref jast þess, að stjórn-
að sé með hag heildarinnar fyrir aug-
um og öllum kröftum verði beitt i þágu
almenningsheillar.
J. A.
Kjósendur!
Munið að kjósa Óskar Halldörsson.
2 4. j ú n í .