Akurliljan - 01.12.1932, Qupperneq 7

AKURLILJAN
7
fylgjast með er heitið öllu fögru. En
enginn skáti er svo grænn, að hann
ekki viti, að sá máli sem þessir
menn greiöa verður aldrei annað
en þrældómur og ófrelsi. fví sú
þjóð sem þeir ná tökum á er glötuð.
Pess vegna keppir hver skáti og
hver einasti góður borgari að þvt,
að friður, og löghlýðni eflist í landinu,
leggur sinn skerf til þess að alt sem
getur orðið hinti borgaralega félagi
til heilla eflist sem mest.
Það er erfitt hlutverk fyrir yfirvöld
ogstjórn. þegar borgararnireru þrætu-
gjarnir og yrringarsamir, og ólög-
hlýönir menn, sem skclla allri skuld-
inni á valdhafana eða vilja setja sig
yfir þá, og þegar svo er komið, er
ástandið mjög alvarlegt, og geti ekki
þjóð sem tileinkar sér siðferðisleg-
an þroska og menningu, látið skip-
ast af friðsamlegum og vitrum íor-
tölum, sem eru miklu máttugri en
skrílsskapur og háreysti. Þá er alt
menningarrausið svikagylling og arg-
asta hræsni.
Það er auðheyrt að Páll, eins vit-
ur maður og hann var, hefir séð
hvað mikils virði góð stjórn og yfir-
völd voru, að helsta skylda hvers
kristins manns, var að vera þeim
hlýðinn og auðsveipnr í öllu, gialda
alla skatta og tolla, sýna valdstétt-
inni virðingu Páll, sem fæddur var
rómverji, heíir oðlilega elskað og
virt rómversku þjóðina fyrir hennar
mörgu og miklu hæfileika og stjórn-
arfar, þó hún heiðin væri. og séð
að hún var meötækileg fyrir kristn-
ina. Hann leggur því mikla áherslu
á það í öllum bréfum sem hann
skrifar, til hinna ýmsu safnaða, að
allir séu löghlýðnir, og hann tekur
það beinlínis fram að yfirvöldin, sem
þó eru heiðin, séu skipuð af Guði.
Róm. 13. 1 — '2 v. »Sérhver maður
sé yfirboðnum valdstéttum hlýðinn;
þvi ekki er nein valdstétt til, nema
Irá Guöi, og þær sem til eru, þær
eru sþipaðar af Guði, — svo að
hver sá sem veitir valdstéttinni mót-
stöðu, hann veitir Guðs tilskipun
mótstöðu, en þeir sem veita mót-
stöðu munu baka sér dóm«. Og
aftur skrifar Páll í sama bréfi um
B. S. A. — Sími 9.
yíirvöldin rómversku. »Þess vegna
gjaldið þér og skatt, því að þeir eru
Guðs þjónar, sem sifelt starfa að
þessu sama*. Róm. 13. 6. v.
Ef nú hin rómverska valdstétt
hefir veriö í þjónustu Guðs, þá get-
ur hver skáti sagt sér það sjálfur
í hvers þjónustu ein valdstétt er, í
landi sem telur sig vera kristið land,
og þá veit hann hvað skyldugt er
að gera — En ég sem einn af leið-
togum skátanna nem staðar og mér
vérður að spyija: Hefir valdstéttin
íslenska haft það hugfast af hverj-
um hún er skipuð og hvers þjónn
hún á að vera; eða hefir hún gleymt
því og gengið á mála einhvers sér-
staks ílokks eða stéttar, til fjárakst-
urs og metorða, og er hún að *baka
sér dóm?«
Um þetta skal ekkert fullyrt hér
en enginn getur gert að því hvað
hann hugsar. — Ástandið er ekki
eins gott og það gæti verið, en lög
og réttur er þó svo fullkomin að
vart roun annað betra, ef vel er á
haldið, pcltn er dónmr reynslunnar,
og honum verður aldrei áfríað.
Ilinn 24. ágúst 79 árum e. Krist,
fórst rómverska borgin Pompeji af eld-
gosi, og er hún var að hyljast reykj-
armekki gengu margir flokkar róm-
verskra hermanna á vörð inn í hana,
og leyfarþeirra finnast, þar sem þeim
var skipað aö standa,
Nú ganga flokkar íslenskra skáta
á vörð í hið borgaralega félag. Það
er hiti og reykur í loftinu því verð-
ekki neitað, en skátarnir verða að
standa þar sem lögin skipa þeim,
þar til askan hylur þá, og yfir lýkur.
En bjarmi skyldurækni og hlýðni
skal leiftra yfir leyfum þeirra
eins og rómversku hermannanna í
Pompeji.
Skáti!
Bið þú eigi eftir því, að þú sért
beðinn að gera gott.
Fáninn okkar.
«Island, þig elskum vér, alla vora
daga.< Ættjörðin er okkur kærri en
alt annað.
Með íslenska fánanum sýnum við
hverrar þjóðar við erum, sýnum
ættjarðarást okkar og hversu þjóð-
ræknir við erum. Munum það á-
valt, að fáninn okkar er ekki
dúkur einn, heldur táknar hann alt
það, sem okkur er dýrmætast. Sé
honum sýnd virðing, er ckkur og
landi okkar sýnd 'nún um leið og
sama er að segja um það, ef einhver
sýnir honum óvirðingu. Farið því
ætíð með fánann okkar sem helgi-
dóm, geymið hann á góðum stað og
sýnið honum þá lotningu sem honum
ber.
Þegar þið notið íslenska fánann,
skal hann dreginn að hún kl. 8 aö
morgni, þó eigi fyr en fullbjart er
orðið. Fella skal hann áður birtu tek-
ur aö bregða og eigi síðar en kl. 9
að kveldi. Það er sorglega oft sem
viö sjáum fánann íslenska hanga
uppi í myrkinu á kvöldin, er flagg-
að hefir verið með honum á daginn.
Fyrir hveiju er verið að ílagga í
myrkinu? Ekki er svo mikil fyrir-
höfn að taka fánann niður áður en
fer aö dimma. Það er vansi fyrir þá,
sem eigi hirða betur um íslenska
fánann en það, að láta hann hanga
uppi í myrkinu eins og einhverja
druslu. Á útisamkomum má þó fán-
inn blakt-. lengur en til kl. 9, en þó
aöeins að sól sé á loíti. Sé skreytt
með fánum úti, skal hafa þá á
virðulegum stöðum, ella er eigi rétt
að nota þá.
Notið eigi íslenska fánann sem
merkjaflagg, t. d. til þess að kalla
saman fólk til vinnu og slíks, Til
þess má alt að einu nota einhvern
annan dúk og mun það gera sama
gagn. Látið aldrti vanta á að ,fáni
snerti hún, þegar fáninn er 1 fulla
stöng. Ef við ekki sjálfir sýnum
fána okkar virðingu, getum við ekki
ætlast til þess, að aðrar þjóðir geri
það.