Barnablaðið - 01.10.1949, Síða 3

Þegar mamma er farin.
Við getum aldrei þakkað Jesú nóg
fyrir okkar kærleiksríku móðir, sem
við eigum.
Við verðum að hugsa vel um hana
og vera góðir við hana. Hugsum
um, þegar sá dagur kemur, þegar
hún er farin burtu frá okkur og við
þráum að hún komi aftur til okk-
ar!“
Svona skrifaði ungur maður í
Ameríku nýlega heim til bróður
síns.
Og ég hugsaði, þegar ég heyrði
þetta: Enginn getur skilið hvers
virði móðir er, fyrr en hennar sæti
á heimilinu er autt.
Þegar eg var lítil, þurfti mamma
að fara burtu nokkra daga. Hún ætl-
aði snemma næsta morgun, svo að
hún kvaddi okkur börnin um kvöld-
ið, því að þegar við vöknuðum
næsta morgun ætlaði hún að vera
komin langt í burtu frá okkur.
Mamma var dýrmætara en allt á
jörðunni fyrir mig. Mér leið illa ef
ég var ekki hjá henni og það var það
versta, sem ég vissi, ef hún var ekki
heima hjá okkur. Ég hafði hugsað
mér að vaka alla nóttina til að
missa ekki af því dýrmæta augna-
bliki með mömmu um morguninn.
Ég hugsaði að það yrði léttara fyrir
mig að skilja við hana ef ég sæi, þeg-
ar hún færi að heiman. En svefninn
varð sterkari en minn sex ára vilji.
Þegar ég vaknaði var mamma farin
fyrir tveim tímum. Þessi vonbrigði
eru þau sárustu og minnisstæð-
ustu frá æskuárum mínum.
Mamma kom heim aftur. En dag
einn fyrir nokkrum árum var