Barnablaðið - 01.02.1966, Blaðsíða 5
En samstundis skcði það. Eldinpu sló niður í trcð.
og lagði við hlustirnar, til þess að heyra hvar
kýrnar væru. Jú, þær gengu eins og venju-
lega nteðfram mýrlendinu, og fyrst eftir
nokkrar klukkustundir, voru þær væntanleg-
ar niður til vatnsins. Þær komu þá þangað
til þess að drekka. Á eftir fóru þær venju-
lega að stangast á, og liafa það frjálslegt svo-
litia stund. Þetta voru dýr með föstum venj-
um, bara að þær hefðu nógu stórt svæði að
lireyfa sig á.
Eftir að drengirnir voru búnir að klæða
sig úr fötunum fóru þeir í kapphlaup niður
til vatnsins. Nú ætiuðu þeir sannarlega að
sýna hver öðrurn, hver af þeim væri duglegri
að synda. En hvað þetta var gaman! Þeir
syntu kattasund, hundasund og fiðrildasund.
Hver veit hvað þeir reyndu að kalla allar
sundaðferðirnar, aðeins til þess að sína hvor
öðrum yfirburði sína. Samt vissu þeir fyrir-
fram hvað þeir gátu. F.n það tilheyrði víst
aldri drengjanna og hugarfari þeirra, að sýn-
ast miklir menn og vekja aðdáun annarra.
5