Barnablaðið - 01.02.1966, Qupperneq 9

Mamma kenndi mér að biðja.
gaman, að geta gefið henni eitthvað sérstak-
lega fallegt, til dæmis nýjan lindarpenna eða
fallega blússu, sem hún gæti notað á sunnu-
dögum, þegar hún færi í kirkju. Það væri
hægt að gefa henni svona gjöf, ef að hann
gæti unnið þessa peninga. Hann ætlaði að
biðja Guð um það, og líka að gera sitt bezta
sjálfur.
í vistlegu gulmálaða eldhúsinu, var
mannna hans að baka súkkulaðiköku. Brostu
mamma,“ sagði Páll um leið og liann lét leift-
ursperuna í myndavélina.
,,En hvað þú leggur mikið á þig fyrir þessa
keppni, elskan.“
Páll kinkaði kolli. ,,Ég verð að reyna að
nota filmuna þessa viku,“ sagði 'hann. ,,Þeg-
ar ég kem heim frá skólanum eftir hádegi, er
sólin svo lágt á lofti, að það er svo stutta
stund sem að liægt er að taka myndir úti. Og
það er á föstudaginn kemur, sem verður
dæmt um hver vinnur keppnina."
Þegar Páll sá mömmu sína vera svo önn-
um kafna í eldhúsinn, fékk hann ennþá
meiri löngun að vera duglegur í starfi sínu.
Hann hafði oft verið sigurvegari í skólanum,
þegar drengirnir voru að keppa í kapphlaupi
til dæmis, en þegar hann ætlaði að taka mvnd
ir, þá var hann ekki eins duglegur. Það kom
líka fyrir, að þegar liann átti að skrifa eitt-
hvað, þá gat hann varla hugsað. En nú ætl-
aði hann virkilega að leggja hart að sér.
Þennan dag tók Páll myndir af pabba sín-
um, er hann var að steikja svínakjöt. Næsta
dag tók hann mynd af bílnum þeirra og
pabba og mömmu, þegar þau voru að koma
frá samkomu. Eftir hádegi gat hann tekið
mynd af afa, sem þá kom f heimsókn. Og til
þess að klára filmurúlluna, tók hann einnig
mynd af Bellu, litla svarta hundinunt.
Snemma á mánudagsmorgun, fór Páll til þess
að fá filmuna framkallaða.
„Getið þér framkallað hana mjög fljót-
lega?“ spurði hann. Ég ætla að taka þátt í
keppni."
,,Abyggilega,“ svaraði maðurinn sem tók
við henni. Ég hugsa að hún geti orðið tilbúin
á miðvikudag, eftir hádegi.“
Allan mánudaginn var Páll að biðja Guð
um að hjálpa sér. A þriðjudaginn las liann
þetta vers í Biblíunni sinni: ,,Ef að þið biðjið
einhvers í mínu nafni, mun ég gera það.“
Þessi orð blessuðu liann og 'hann hélt áfram
að biðja. Honum fannst tíminn vera lengi að
líða, og það var ómögulegt að festa hugann
við nokkuð annað.
En að lokum, þegar skólatfma hans var
lokið á miðvikudaginn, gat hann farið og sótt
myndirnar. Hann hljóp heim og lokaði dyr-
unum vel áður en liann opnaði umslagið.
En Páll litli varð mjög hryggur, er hann
sá fyrstu myndina. Hinar lágu greinar
hlynsins höfðu varpað dökkum skuggum á
andlit pabba hans, svo að myndin var al-
veg ómöguleg. Með von í hjarta sínu léit
hann á hinar myndirnar. En hann varð fyrir
sárum vonbrigðum. Húsið stóð á ská á mynd-
inni. höfnð afa hafði aldrei komizt með, og
Bella hafði dinglað rófunni, svo að myndin
var misheppnuð. Það var eitthvað að, á hverri
einustu mynd. „Mikið var þetta leiðinlegt,"
sagði Páll við sjálfan sig.
Nú var alveg vonlaust að vinna í keppn-
inni. f)g það sem verra var, hann gat ekki
keypt neitt handa móður sinni. Hann hefði
9