Barnablaðið - 01.02.1966, Blaðsíða 16

Akvörðun Davíðs
Fyrir riimlega 150 árum var í Ameríku 10
ára drengur nokkur, Davíð að nafni. Faðir
hans var skipstjóri á stóru skipi, og Davíð
léttadrengur á skipinu. Hann fann mikið til
sín, því að hann gat blótað eins og hinir
fullorðnu og drukkið brennivín eins og hver
háseti, sem hafði verið á sjónurn í mörg ár.
Og hann var snillingur í að spila upp á pen-
inga.
„Þó að ég sé aðeins 10 ára gamall," sagði
hann við sjálfan sig, „þá er ég sannur karl-
maður.“
Ef til vill hefur þú heyrt talað um aðra
drengi, sem hafa haldið, að þeir væru karl-
rnenn, vegna þess að þeir voru búnir að læra
ýmsar ljótar venjur af fullorðna fólkinu.
En Davíð átti eftir að verða rnjög undr-
andi. Dag einn, tók faðir hans, hann inn í
klefa sinn.
„Davíð,“ sagði liann, „hvað hefur þú hugs-
að þér að verða, þegar þú ert orðinn stór?“
Davíð var alveg tilbúinn með svarið. Hann
vissi svo vel, hvað hann ætlaði sér að verða.
„Ég ætla alltaf að vera á sjónum,“ svaraði
Davíð ákveðið.
„Jæja, þú ætlar þér þá að verða sjómaður,
sem alltaf er drukkinn og sem flakkar um
kring, frá landi til lands, um allan heim.“
„Nei, það hef ég nú ekki liugsað mér,“
Franihald aí bls. 14.
„Það stendur allt í Biblíunni," svaraði
Katrín. Hana langaði svo mikið að geta gert
þetta skiljanlegt fyrir vinstúlku sinni.
„Að vita þetta um Guð, er betra en að
treysta á óskastjörnuna,“ sagði María.
„Já,“ svaraði Katrín. „Það er miklu betra.“
svaraði Davíð dálítið undrandi. „Mig langar
til að verða skipstjóri eins og þú, pabbi.“
„Það verður þú aldrei. Enginn drengur,
sem hagar sér eins og þú gerir, getur stjórnað
skipi. Ef að þú vilt vexða maður með ábyrgð-
arstöðu, verður þú að breyta líferni þínu, frá
því sem nú er.“
Davíð gat ekki komið upp nokkru orði.
Honura sem hafði fundizt, að hann þegar
vera orðinn mikill maður. En nú hafði
pabbi hans sagt, að hann mundi aldrei ná
því takmarki með sarna áframhaldi. Hann fór
að liugsa um það sem faðir hans hafði sagt.
. . Og hann tók ákvörðun. „Ef þetta er rétt,“
hugsaði hann, „þá verð ég að biæyta um
stefnu. Og ég vil gera það strax. Ég skal aldrei
framar, smakka svo mikið sem einn dropa
af áfengi, alveg hætta að blóta og aldrei spila
fjárhættuspil.“
Nokkru seinna tók liann ennþá fyllri
ákvörðun. Hann sagði: „Ég vil vera kristinn.
Ég vil fylgja Jesú, og gera það eitt sem hann
vill."
Davíð hætti ekki við sjómennskuna. Með
tímanum varð liann skipstjóri, og meira en
það. Hann varð háttsettur sjóliðsforingi í
bandaríska flotanum og varð landi sínu til
mikils sóma. Nafn hans var Davíð G. Faragut.
Þegar menn spurðu hann um orsökina til
þess að honum hefði heppnast svo vel í starfi
sínu, svaraði hann altaf á þessa leið:
„Það er vegna þess, að þegar ég var lítill
drengur, tók ég ákvörðun um að hætta öll-
um þeim sýndarvenjum, sem ég hafði tekið
til fyrirmyndar og lifði í. Ég ákvað í þess stað
að fylgja Jesú. Á þennan hátt varðveittist ég
frá því að verða aðeins drykkfeldur sjómaður."
16