Barnablaðið - 01.02.1966, Qupperneq 30

Einu sinni var lítill drengur. Hann hét Jón, og átti
heima í sveit. Dag einn var Jón beðinn að sœkja kind-
urnar. Hann fór í hlý föt, kallaði á fjárhundinn og lagði
síðan af stað.
Kindurnar voru ekki langt í burtu. Þœr voru hjá
ánni, sem var sunnan við túnið. Jón gekk upp með
ánni, og leit yfir fjárhópinn. Hann gat ekki séð, að
nokkra kind vantaði.
Jón fór nú að telja kindurnar. ,,Hundrað og átján,
hundrað og nítján. . . .", það vantaði eina kind. Hvar
gat hún verið? Jón gekk lengra upp með ánni, en gat
hvergi séð kindina. Hvað átti hann nú að gera?
FramhaJd á bls. 32.
þá kom Picardo inn í sjúkrastofuna. Hann
spurði elzta drenginn hvað liann ætlaði að
taka sér fyrir hendur nú, þegar hann hefði
fengið sjónina.
„Ég vil fljúga, ég vil verða flugvirki,“ svar-
aði Paolo.
„Ég vil sjá halið, ég vil verða sjómaður,"
svaraði Carmelo. Gioacchino og Giuseppe
töluðu livor í kapp við annan, annar sagðist
verða bóndi eins og pabbi sinn, en hinn vildi
verða hermaður.
Calogero litli, sá yngsti bræðranna, sat á
rúmi sínu með umbúðirnar fyrir augunum
og fletti fallegri litmyndabók. Við og við
lyfti hann umbúðunum varlega frá augunum
og horfði á myndirnar í bókinni. En nú varð
hann hræddur unr að læknirinn mundi ávíta
sig svo að hann flýtti sér að láta umbúðirnar
fyrir augun aftur.
„Og hvað ætlar þú að gera þegar þú kem-
ur heim aftur, Calogero?“ spurði læknirinn
Drengurinn svaraði ekki, heldur þrýsti að-
eins bókinni fastar að sér.
„Calogero litli, segðu góða lækninum hvað
þú ætlar að gera, þegar þú kemur út frá
sjúkrahúsinu," bað mamnra hans.
Drengurinn lét höfuðið síga og hvíslaði:
„Ég vil.... ég vil leika rriér eins og hin
börnin. Þegar ég kem iheim, þá ætla ég kð
vera alveg eins og hin börnin.“
Osegjanleg gleði og hamingja geislaði frá
þessu litla barnsandliti. Lækninum varð orð-
fall, þegar hann sá viðbrögð litla drengsins.
Hann tók Calogero í fang sér og þrýsti hon-
um að sér.
Og enn á ný hugsaði þessi framgangsríki
læknir:
Þiikk góði Guð, að mér heppnaðist með þá
alla fimm, að einn þeirra skyldi ekki verða
útundan, blindur um alla framtíð.
30