Barnablaðið - 01.02.1966, Síða 32

„Ég bið Jesú að hjálpa mér að finna kindina," sagði
Jón. (;Hann veit áreiðanlega hvar hún er." Jón gekk að
steini, sem var þar rétt hiá og kraup niður og bað: —
((Kœri Jesús, hjálpaðu mér að finna kindina. Ég veit að
þú sérð hana, þó að ég geti ekki séðan hana. AMEN."
Jón stóð nú upp og gekk niður með ánni. Hann var
alveg viss um að Jesús mundi hjálpa honum að finna
kindina. Mamma hafði svo oft sagt honum að Jesús
lieyrði bœnir, og hún haíði líka oft sagt: „Við getum
talað um öll vandamál okkar við Jesúm."
Jón fór nú að reka saman kindurnar. Smali gellti
og brátt voru kindurnar komnar í þéttan hóp og hlupu
í átt heim að fjárhúsunum. Hvar gat týnda kindin verið?
Jón gekk á eftir fjárhópnum og leit í kringum sig. En
hvað var nú orðið af hundinum? „Smali, Smali", kall-
aði Jón.
Nú kom hundurinn hlaupandi upp úr lautinni, sem
var rétt sunnan við túnið. Smali nam staðar, horfði nið-
ur í lautina og gelti ákaft. Jón tók nú til fótanna og hljóp
niður í lautina. Og hvað sá hann? Jú, þarna var týnda
kindin. Hún lá á bakinu í litlum lœkjarfarvegi og gat
ekki staðið upp.
Jón fór nú að hjálpa kindinni. Eftir litla stund hafði
honum heppnast að losa hana og hjálpa henni á fœtur.
Kindin var orðin ákaflega dösuð. En hún gat samt
gengið heim að fjárhúsunum. Mikið var Jón glaður, að
geta komið heim með allar kindurnar. Þegar hann bað
bœnirnar sínar um kvöldið, þá þakkaði hann Jesú fvrir
dásamlegt bœnasvar.
32