Barnablaðið - 01.02.1981, Blaðsíða 13

Barnablabiö

LIFIR
* MARÍA VIÐ GRÖFINA.
Nokkrum dögum eftir þenn-
an atburö, gekk kona sem hét
María út aö gröfinni. Hún vildi
sjá gröfina, sem Jesús var
lagöur í. Þegar hún var komin
alla leið og leit inn í gröfina
varð hún hissa. Þar sátu tveir
menn í hvítum klæðum. María
haföi aldrei sé engla áöur, en
hún skildi aó þessir menn hlutu
aö vera englar.
Englarnir spuröu Maríu,
hvers vegna hún væri svona
hrygg!
— Ég er að leita aö Jesú,
sagöi María! Ég veit ekki hvar
hann er!
JESÚS VAR LIFANDI.
Þá tók María eftir því að ein-
' hver stóö fyrir aftan hana. Hún
hélt aö það væri garðyrkju-
maöurinn, sem hugsaði um
fallega trjágarðinn. Hann veit
kannski hvar Jesús er, hugsaði
María.
Maðurinn spuröi líka hvers
vegna María væri leið.
— Ég er aö leita aö Jesú, því
ég veit ekki hvar hann er!
Veist þú þaö kannski? sagði
hún.
Þá sagði maðurinn: —
maría!
María varó svo hissa.
Hvernig gat maðurinn vitað
hvað hún hét? Annars fannst
4 henni að hún þekkti röddina og
gáði betur að hver þetta gæti
verið. Þá sá hún nokkuð. Það
var jú Jesús, sem stóð þarna.
Þar var enginn garðyrkjumað-
ur eins og hún hafði haldið.
Þetta var JESÚS! Og hann var
lifandi!
„FARÐU TIL LÆRISVEINANNA.
María varö svo glöð, að hún
vissi eiginlega ekki hvað hún
átti að segja eða gera. En
Jesús vissi. Hann sagði við
Maríu: Farðu til lærisveinanna,
vinanna minna og segðu þeim
að ég sé lifandi. Ég er ekki dá-
inn lengur. Þið þurfið ekki að
vera hrygg, því ég ætla bráðum
að hitta ykkur öll aftur, sagði
Jesús.
Ó, hvaö María varð glöð. Hún
flýtti sér í burtu til að segja frá
því að Jesús lifði; að hann væri
ekki dáinn lengur. Hún hafði
hitt hann og hann hafði sagt að
hann vildi hitta þau öll aftur.
Jóh. 19 og 20