Sólskin - 01.07.1962, Qupperneq 24

Og jafnskjótt, sem þessu orði var sleppt,
tók hesturinn á rós út úr hellisd/runum, og
laukst aftur hellirinn sjólfkrafa að baki þeim,
að því er kóngssyni virtist. Hesturinn rann út
í loftið og kom hvergi nœrri jörðu, og fór
hann yfir skjótar en fugl flygi.
Ekki töluðust þeir við á leiðinni, og þótti
kóngssyni fyrst, sem fœru þeir yfir afarmikið
haf, en er hafinu lauk, tók við þurrlendi lógt,
því nœst fjöll og firnindi, og fór hesturinn í
loftinu yfir allt þetta, með þvílíkum hraða, að
kóngsson undraðist mjög. En þó þorði hann
ekki að yrða á húsbónda sinn eða spyrja
hann, hvert þeir vœru að fara. Loksins, er
komið var nœrri dögun, nam hesturinn staðar
hjá stórum steini, og fór þá Vermundur af
baki.
Nú erum við komnir í kóngsríkið Saxland,
mœlti hann til kóngssonar, um leið og þeir
stigu af baki, og liggur það 400 mílur frá
voru landi, og er kóngshöllin hér í nánd.
Skaltu nú hvergi breyta út af því, sem ég
legg fyrir þig, því að þar undir er komin
hamingja margra manna.
Að svo mœltu tók Vermundur upp ham-
22