Sólskin - 01.07.1962, Qupperneq 44

verður sigurvegarinn; — hann bjó til áðan
gyðjulíkneski úr leir.
Þannig talaði hirðfólkið og leiddi að því
ýmsar getur, hver hljóta mundi hinn eftirsókn-
arverða heiðurskrans.
En um kvöldið — um sólarlag — þegar
börnin hœttu að leika sér, þá kom kóngs-
sonurinn út úr höllinni, lét raða börnunum í
fylkingar og gaf hverju þeirra dýrmœtan
gimstein. Því nœst tók hann lárviðarsveig og
horfði yfir fylkingar barnanna um stund.
Öll börnin héldu niðri í sér andanum. Allt
fólkið hélt líka niðri í sér andanum. Og það
var jafnvel eins og höllin og rósarunnarnir og
hið frjósama sléttlendi og sjálf kvöldgolan
héldi niðri í sér andanum. — Því að hver átti
að fá heiðurskransinn?
Það var ekki fóthvati drengurinn, sem átti
að fá hanní ekki var það stúlkan, sem söng
svo yndislega^ ekki drengurinn, sem samdi
lagið; né pilturinn, sem orti vísurnar; né telp-
an, sem sagði söguna af góðu stjúpunni; né
drenghnokkinn, sem málaði myndina af höll-
inni; né Ijóshœrða stúlkan, sem lék álfadrottn-
inguna; og ekki heldur var það drengurinn
42