Sameiningin - 01.04.1887, Qupperneq 1

Mánað'arrit tii stuðnings lárlcju og kristindómi íslendinga,
gefuf út af hinu ev. lút. kirJcjufélagi ísl. í Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
2. árg. WINNIPEG, APEÍL 1887. Nr. 2.
Margir búast v-iS fjölda fólks hingaö til lands heiman aö
frá íslandi á komanda sumri. Menn búast við þessu
af því árferðiö á Islandi hefir verið svo afar bágt í
seinni tíð, sem aftr hefir leitt til þess að hagr alniennings hefir
gjörzt svo erviðr að eigi virðist lengr fyrir mörgum unnt undir
að rísa. Blaðamennirnir íslenzku, auk heldr aörir, ganga nú
orðið út frá því að þjóðin í heild sinni sé farin að „missa móð-
inn“, og jafnvel þeir, sem eru að brýna það fyrir almenningi
að menn megi ekki láta bugfallast, virðast sjálfir hafa „misst
móðinn“, því þeir geta ekki bent á neitt verulegt atriði, sem
jafnvel í þeirra eigin skoðan sé óyggjanda úrræði þjóðlífinu ís-
lenzka til viðreisnar úr nú veranda vandræðaástandi. Eitt blað-
ið íslenzka, „Fjallkonan", fór í haust (16. Okt.) svo sterkum
orðum um vandræðin heima : „ Rakni nú ekki vonum betr úr
öllu þessu eymdaástandi og komi nú ekki veltiár til lands og
sjávar, má búast við, að hver, sem vetlingi getr valdið og
einhvern eyri hefir, fari til Ameríku, en þá velta hinir, sem
eftir verða, út á sveitina, sýslufélagið, landsjóðinn". Ritstjórn-
in kvaðst síðar mundu um það tala, hvað nú ætti til bragðs
að taka til að reyna að rétta við. En hún viröist eigi hafa
treyst sér til fremr en hin önnur blöð að benda á nokkuð slíkt,
og fer því fjarri að vér viljum lá hinum íslenzku blaðamönn-
um þetta. það er ekki nema eölilegt að þeir „missi móðinn“ í
baráttunni fyrir viöreisn þjóðarinnar, þegar þeir sjá ekki annað
en hnignan og hugleysi allt í kringum sig.