Sameiningin - 01.04.1887, Qupperneq 5

—21—
fólksins, en snerta miklu síðr eldra fólk, og svo verðr ávallt
að muna eftir því, að stefna sú, sem œskulýðrinn tekr, gjörir
útslagið með tillit-i til þess, hvar þjóðflokkr vor stendr hér í
landinu ú ókominni tíð. Hnigi hinn aðkomandi œskulýðr vor
niðr á bóginn í andlegu tilliti óðar en hann kemr hingað, nái
hinn niðr stígandi strauinr í þjóðlífinu hér hinu unga fólki voru
með sér, þá getum vér sagt að allt só farið fyrir hinum íslenzka
þjóðflokki í Ameríku. Hin næsta framtíð hér flytr íslendinga
þá til heljar, og hefði þáverið margfalt betra, að allir hefði heima
setið á hinu íatœka Islandi við öll þau vandræði með tilliti til
daglegs brauðs, sem vér allir þekkjum svo vel þar heima
Og svo er þá að koma með ráð til þess að eigi þurfi svo
hörmulega að fara fyrir þjóð vorri hér. það má óneitanlega
nokkuð halda hinu unga nýkomna fólki frá þeim stöðum hér
í mannfélaginu, sem slíkum mönnum eru hættulegir fyrir hið
andlega líf þeirra. það má benda á vissar vistir, sem enginn
sá, er gæta vill sóma síns, ætti við að líta. það má segja mönn-
um fyrir frám, meðan þeir ekki þekkja neitt til, frá ýmsurn
freistingum, þeim áðr óþekktum, sem þeir megi vera við búnir
að mœta. það má talsvert að því styðja að sem flest af ný-
komnu fólki, allir þeir, sem efnanna vegna eiga þess kost, taki
sér bólfestu úti á landi, þar sem lífið er líkara því, sem er til
sveita á Islandi, heldr en hér í bœjunum. Og fáeinum ung-
lingum ætti allt af að mega útvega vistir hjá vitanlega vönd-
uðu fólki. En þetta út af fyrir sig vegr ekki mikið. Fjöldi
fólks, og það cinmitt helzt unga fólksins, hlýtr, í*bráðina að
minnsta kosti, að lenda í bœjunum. það þarf að vinna sér og
sínum inn dálítið af peningum, og það er venjulega miklu auð-
veldara, éinkum fyrir stúlkur, í bœjum en á landsbyggðinni.
Og þá er óhugsanda annað en að margir lendi á þeim stöðum,
þar sem hinn andlegi lífsstraumr stefnir niðr á bóginn. Oft er
hart um atvinnu, og bláfátœkt nýkomið fólk verðr að gjöra
sér að góðu nálega hvað sem býðst. Menn eiga yfir höfuð
ekki kost á að velja um vistir þar sem bezt er hvorki mcð
tilliti til launa, né heldr, og það í rauninni enn þá miklu síðr,
með tilliti til þess, hvcrnig það fólk er, sem hjá er unnið eða
saman er unnið með. Hvað er þá unnt að gjöra meira ? það
sem lang-mesta þýðing heíir, er eftir; og það er þetta : að út
búa einstaklinginn, sem út í lífsins margvíslegu freistingar